Οι εργαζόμενοι στα ξενοδοχεία έχουν ανάγκη από ένα μέτωπο που θα οργανώσει αγώνες για πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς και καλύτερες συνθήκες δουλειάς.
Πλησιάζει ο καιρός να ξεκινήσει πάλι η τουριστική περίοδος. Όλες οι προβλέψεις και τα στοιχεία, δείχνουν ότι παρά την παγκόσμια αναταραχή και η φετινή σαιζόν θα είναι “πολύ καλή”.
Βέβαια, αυτό το “πολύ καλή”, άλλο πράγμα σημαίνει για τους μεγαλοξενοδόχους και τους άλλους μεγάλους επιχειρηματίες που βγάζουν κέρδη από τον τουρισμό και άλλο πράγμα σημαίνει για τους εργαζόμενους οι οποίοι στην πλειοψηφία τους δουλεύουν εποχιακά.
Για τους εργαζόμενους σημαίνει ότι τουλάχιστον θα έχουν δουλειά περίπου για 6 μήνες. Όμως ταυτόχρονα σημαίνει δουλειά μέχρι την εξάντληση, με έναν να δουλεύει εκεί που κάποτε δούλευαν δύο ή και τρεις, χωρίς ρεπό και με μισθούς όχι μόνο κάτω από τις ανάγκες αλλά με τις όποιες αυξήσεις να είναι κάτω από τον πληθωρισμό.
Για τους μεγαλοξενοδόχους αντίθετα, αν εξαιρέσουμε την περίοδο που υπήρχε περιορισμός στα ταξίδια λόγω πανδημίας, η τουριστική κίνηση στη Ρόδο, είναι κάθε χρόνο μεγαλύτερη εδώ και πολλά χρόνια. Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι κάθε χρόνο χτίζονται ή ανακαινίζονται μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες.
Κάπως έτσι λοιπόν χτίστηκε το “τουριστικό θαύμα” της Ρόδου. Όπως είναι λογικό, όσο πολυάριθμο και αν είναι το εργατικό δυναμικό του νησιού δε φτάνει πια για να στελεχώσει τα μεγάλα ξενοδοχεία που χτίστηκαν τα τελευταία χρόνια.
Επιπλέον, εργαζόμενοι από την ηπειρωτική Ελλάδα που δούλευαν τα προηγούμενα χρόνια εποχικά στον τουρισμό, έχοντας ζήσει από πρώτο χέρι τις σκληρές συνθήκες δουλειάς, σταμάτησαν να έρχονται, ενώ ταυτόχρονα ένας μεγάλος αριθμός από οικονομικούς μετανάστες που κατοικούσαν μόνιμα εδώ, έφυγαν τα τελευταία χρόνια για χώρες της βόρειας Ευρώπης.
Αυτή είναι η αιτία για τη μεγάλη έλλειψη εργατικού δυναμικού στα ξενοδοχεία της Ρόδου.
Το πρόβλημα αυτό απασχολεί έντονα τους μεγαλοξενοδόχους τα τελευταία χρόνια και ψάχνουν τρόπους να εξασφαλίσουν φτηνούς εργάτες. Όπως πάντα, το κράτος που είναι ο καλύτερος τους σύμμαχος, ικανοποιεί όλες τις επιθυμίες τους. Τέτοια περίπτωση είναι οι διακρατικές συμφωνίες που έκανε πρόσφατα η κυβέρνηση για να έρχονται στην Ελλάδα εποχικοί εργάτες από χώρες της Ασίας. Θυμίζουμε ότι με τέτοιες συμφωνίες έρχονταν παλιότερα οι καραβιές “μαθητευόμενων” από χώρες της ανατολικής Ευρώπης κυρίως.
Τον ίδιο στόχο έχουν και οι φιέστες που οργάνωσε ο ΟΑΕΔ μαζί με πάνω από 40 μεγαλοξενοδόχους της Ρόδου στη βόρεια Ελλάδα, αλλά και με μια σειρά Εργατικά Κέντρα, ανάμεσά τους και αυτό της Ρόδου.
Έτσι τις προηγούμενες μέρες έπαιξε στα μέσα ενημέρωσης η είδηση με τίτλο “Ενιαίο μέτωπο εργαζόμενων συνδικαλιστών και ξενοδόχων για την αναζήτηση λύσεων στο πρόβλημα της έλλειψης προσωπικού”!
Τα ρεπορτάζ, οι φωτογραφίες, οι κοινές συνεντεύξεις Τύπου και η κοινή επιχειρηματολογία είναι αποκαλυπτικά…Πρόκειται πράγματι για ένα μέτωπο που εξυπηρετεί τα “θέλω” και τις επιδιώξεις των μεγαλοξενοδόχων. Τι δουλειά όμως έχουν οι εκπρόσωποι των εργαζομένων σε ένα τέτοιο μέτωπο;
Είναι απλό. Αν πραγματικά εκπροσωπούν τα συμφέροντα των εργαζομένων και όχι των αφεντικών τους, δεν έχουν καμιά δουλειά. Η ίδια η ζωή από τότε που ιδρύθηκαν τα σωματεία των εργαζομένων έχει αποδείξει ότι οι εργάτες στο μόνο μέτωπο που έχουν συμφέρον να συμμετέχουν είναι στο δικό τους. Και αυτό θα κάνουν.
Θα φτιάξουν το δικό τους ενιαίο μέτωπο που θα οργανώσει αγώνες και θα απαιτήσει πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς και ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς.
Στέλιος Φαρμακίδης
Μέλος του ΔΣ του Εργατικού Κέντρου Ρόδου
