Καθώς πανηγυρίζαμε αγκαλιά και υπό βροχή την πρόκριση στον τελικό του 2012, συνειδητοποίησα πως κάποια στιγμή θα πάρουμε τη σκυτάλη και θα πραγματοποιήσουμε μαζί τα όνειρα μας. Για τον Άρη μας! Το καλοκαίρι που πέρασε, αναλάβαμε δράση και μαζί με άλλους αδερφούς μας “γίναμε διοίκηση”. Μπορεί να μην ήσουν ο “πρόεδρος”, όπως αγαπούσαμε να σε αποκαλούμε. Ήσουν όμως η ψυχή της ομάδας! Κάναμε όνειρα καθημερινά και θέταμε ψηλά τον πήχη, γιατί ήσουν πάντα ένας άνθρωπος που δε βολευόταν με τη μετριότητα. Και σου το επέτρεπε η μεγάλη οικογένεια του Άρη. Γιατί έβλεπες στα δικά μας πρόσωπα, στους παικταράδες μας και στον προπονητή μας που τόσο πολύ αγαπούσες, πως έχουμε τη δύναμη!
“Η βροχή που μαστιγώνει τους δρόμους”, όπως τραγουδούσες πάντα όταν διασκεδάζαμε, μπήκε προσωρινό εμπόδιο μια “γύφτισσα νύχτα” και μας έχει χαλάσει τον προγραμματισμό. Και λέω προσωρινό, γιατί ακούω τι λες αυτή τη στιγμή: “Ηρεμήστε ρε ανόητοι, σας στέλνω δύναμη απευθείας απ’τα αστέρια”. Αν δεν κάνω λάθος, κρατάς και το “πούρο της νίκης”.
Αυτό σου ζητάμε! Στέλνε μας το φως σου, τη δύναμή σου, την αισιοδοξία σου και το χαμόγελο σου. Να μας συντροφεύει σε καλές και κακές στιγμές. Παραμένεις ο καλύτερος και ο καταλληλότερος άνθρωπος, στο να μας εμψυχώνεις και να μας στηρίζεις. Πάντα σε αυτό τον τομέα έκανες πρωταθλητισμό και ξέρουμε πως θα συνεχίσεις, από εκεί ψηλά!
Ο φίλος και αδερφός σου Άγγελος και σύσσωμο το Δ.Σ. του Άρη, οι προπονητές μας και οι παίκτες μας, υποσχόμαστε πως θα διαθέσουμε κάθε γήινη δύναμή μας, ώστε να μη σε απογοητεύσουμε.
Εις το επανιδείν, ΠΡΟΕΔΡΕ!
