Για να έρθει ένας νεοδιόριστος ή ένας αναπληρωτής στη Ρόδο, χρειάζεται να δουλεύει από χόμπι. Αλλιώς έχει πρόβλημα. Σοβαρό πρόβλημα.
Ο νεοδιόριστος εκπαιδευτικός στη Ρόδο έχει δύο επιλογές για τις πρώτες του εβδομάδες. Ή θα μείνει σε ξενοδοχεία σπαταλώντας τον πρώτο του μισθό, που δεν έχει ακόμα εισπράξει. Ή θα διερευνήσει τα όρια της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Να βρει μια παραλία να κοιμηθεί, μια σκηνή, να κοιμηθεί σε παγκάκι, στο αυτοκίνητο, στο αεροδρόμιο. Να πλύνει τα δόντια του σε μια άκρη με ένα μπουκαλάκι νερό.
Βιωματική μάθηση, λοιπόν. Σε αυτόν τον κόσμο δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Κάθεσαι στο παγκάκι περιμένοντας τις ανακοινώσεις της Διεύθυνσης. Refresh, refresh, refresh. Και βλέπεις να περνάει από μπροστά σου το «τουριστικό θαύμα». Μα τι λαμπερά είναι όλα! Ανάμεσα στις εκατοντάδες σαγιονάρες, αναρωτιέμαι σε ποιο σχολείο άραγε θα πάω; Θα πάρω πρωτάκια ή εκτάκια; Θα πάρω μάθημα κατεύθυνσης; Θα με πρήξουνε με την αξιολόγηση ή θα με αφήσουν να κάνω τη δουλειά μου;
Το σπίτι; «Όχι κοπέλα μου, το δώσαμε το σπίτι πριν πέντε λεπτά». Να μην γκρινιάζω, λένε ότι παντού έτσι είναι πλέον.
Πρέπει την Παρασκευή να είμαι δυνατή. Τα παιδιά αυτά θα με κοιτάνε στα μάτια και θα περιμένουν από μένα. Πόσο καιρό έχουν να συζητήσουν στα σοβαρά με τους γονείς τους; Η σεζόν είναι σκληρή. Ήλιο με ήλιο. 13ωρο με τη βούλα. Εδώ, στη Ρόδο και 16ωρο. Στα πρόθυρα της παραίτησης.
Ε, όχι και παραίτηση! Κερδίσαμε τον διορισμό με το σπαθί μας, αφήσαμε τις οικογένειές μας. Γυρίσαμε τη μισή Ελλάδα. Δεν μπορέσαμε να χαιρετίσουμε ούτε τα αγαπημένα μας πρόσωπα. Διακοπές ή μεταπτυχιακό; Οικογένεια ή μόρια προϋπηρεσίας; Ποιος αποφάσισε για εμάς αυτά τα διλήμματα; Και δίπλα, ο συνάδελφος στην ίδια κατάσταση. Στο viber, έξω από τη Διεύθυνση, παντού. Στο σχολείο, μαζί με τη βαλίτσα. Στο σχολείο, μαζί με το παιδί. Είμαστε πολλοί. Είμαστε στην ίδια πλευρά. Μαζί θα το παλέψουμε. Μαζί θα λειτουργήσουμε τα σχολεία. Μαζί θα οργανώσουμε την κατάσταση. Αξίζουμε να ζούμε και να δουλεύουμε με αξιοπρέπεια και δεν θα επιτρέψουμε τίποτα λιγότερο!
Σπίτι; Καλά είναι δυνατόν να μην υπάρχουν σπίτια σε αυτόν τόπο; Ο Σύλλογος που είναι; Ο Σύλλογος δεν θα έπρεπε να είναι το σπίτι μας;
Ως Αγωνιστική Συσπείρωση Εκπαιδευτικών Ρόδου θεωρούμε ότι με κάθε μέσο πρέπει τώρα να δοθεί η μάχη της αξιοπρέπειας! Να μην επιτρέψουμε κανένας συνάδελφός μας να βρίσκεται σε τέτοιες καταστάσεις! Μαζί θα παλέψουμε για αυξήσεις στους μισθούς, για να μπορούμε να ζούμε με αξιοπρέπεια από τη δουλειά μας. Θα παλέψουμε για τον 13ο και τον 14ο μισθό, που άδικα μας τους στέρησαν. Θα παλέψουμε για Συλλογική Σύμβαση Εργασίας. Τέτοια που να κατοχυρώνει τα δικαιώματά μας. Θα παλέψουμε για την κατάργηση της αντιεκπαιδευτικής αξιολόγησης. Να παλέψουμε ενάντια στις πειθαρχικές διώξεις. Θα υπερασπιστούμε τον παιδαγωγικό μας ρόλο και δεν θα γίνουμε οι πειθήνιοι υπάλληλοι που θέλουν!
Μας λένε για τα δημοσιονομικά, μας λένε για ρεαλισμό. Όχι, δε θα συμβιβαστούμε με τα ψίχουλα. Θα συνεχίσουμε τον αγώνα για το σχολείο που ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες των παιδιών μας! Θα συνεχίσουμε, μαζί με τους μαθητές μας, να σχεδιάζουμε τις αυριανές μεγάλες πολιτείες…
Ρόδος, 8-9-2025
