Άλλαξε ο χρόνος, γιορτινές μέρες μόνο με αγάπη και ευχές παντού γύρω σου. Ναι, σε προδιαθέτουν να αφήσεις στην άκρη το θυμό, να παραμερίσεις τα κακά, να κρατήσεις μόνο τις καλές στιγμές ως ανάμνηση .
Αυτό σκέφτηκα κι εγώ όταν είδα ξεχασμένη από μέρες τη ζακέτα του σε μια καρέκλα στη δουλειά. Την έπιασα και ασυναίσθητα την έφερα κοντά στο πρόσωπο μου και σαν να τον αισθάνθηκα δίπλα μου από τη μυρωδιά του. Είχαμε μέρες να μιλήσουμε, έτσι το άρωμα του με έκανε να τα αφήσω όλα στην άκρη και θυμηθώ πόσο αγαπούσα αυτό τον άνθρωπο.
Ναι, αγάπη. Αγάπη αληθινή. Από αυτή που τρέμεις στην ιδέα μήπως πάθει κάτι και δεν μπορέσεις να είσαι εκεί για να τον βοηθήσεις. Από αυτή που όταν τον βλέπεις να στεναχωριέται , κλαις μέσα σου και λυγίζεις σαν μικρό παιδί. Αγάπη, από αυτή που το χαμόγελο του φωτίζει όλη σου τη ζωή. Θες απλά να ναι καλά και ευτυχισμένος και ας μην είσαι εσύ κομμάτι της ευτυχίας αυτής.
Ένας μικρός απολογισμός με το νέο έτος που έφυγε και δυστυχώς όλα αυτά μένουν μόνο λόγια για λίγο. Τόση προδοσία, τόση κακία , τόσο άσχημη συμπεριφορά , τόση εκμετάλλευση στα συναισθήματα σου , δεν αφήνουν να υπερισχύσει η αγάπη. Ή έτσι νομίζεις τουλάχιστον.
Ο έρωτας φταίει και ο εγωισμός σου βιάστηκαν κάποιοι να πουν. Έρωτας; Δεν υπήρξε ποτέ , υπήρξε μια όμορφη συμπάθεια που μέρα με τη μέρα έγινε μια μεγάλη αγάπη. Έπειτα ο χρόνος την έκανε συνήθεια και αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου. Εγωισμός; Ποτέ για περισσότερο από μια ώρα τα τελευταία τριάμισι χρόνια.
Θυμός και απογοήτευση είναι διότι ο άνθρωπος που πίστεψες και έβαλες σε μια ξεχωριστή θέση στη ζωή σου σε πρόδωσε. Πρόδωσε την αγάπη που του έδειξες, την καλοσύνη σου, την ανοχή σου. Δεν εκτίμησε όλες αυτές τις στιγμές που σιωπούσες δίνοντας του την ευκαιρία να κάνει το σωστό. Τη σιωπή σου και την ανοχή σου σε κάθε άσχημη κουβέντα, σε κάθε άσχημη συμπεριφορά . Ανέχτηκες την περιφρόνηση και τον εξευτελισμό δίνοντας του χρόνο να εκτιμήσει. Φυσικά στάθηκες δίπλα του στα πιο δύσκολα. Δε θα πω στα όμορφα, γιατί απλά δεν υπήρχαν για πολύ καιρό στη δική σας ζωή. Στα δύσκολα που εσένα σε έφερναν ακόμα πιο κοντά του και εκείνος απλά έπαιρνε από σένα αυτό που χρειαζόταν.
Ναι απογοητεύεσαι και θυμώνεις που κάποιος εκμεταλλεύτηκε τόσο βάναυσα τα αισθήματα που απλόχερα του χάρισες.
Μα αυτή η ζακέτα…. είναι αρκετή να σου θυμίσει πως η δική σου αγάπη είναι αληθινή. Στη δική σου καρδιά και στη θέση που του έδωσες δεν χωράει ο θυμός, η κακία. Στη δική σου καρδιά όλα ήταν καθαρά και φωτεινά. Δεν το άντεξε. Είχε την επιλογή να σε εκτιμήσει και την επιλογή να σε εκμεταλλευτεί. Δεν άντεξε την τόση αγάπη και δεν την ζύγισε καλά. Τη θεώρησε δεδομένη, απανταχού παρών , τόσο δυνατή να συγχωρεί και τα πιο μεγάλα λάθη. Και ναι ήταν τόσο δυνατή. Όμως το κενό δεν το έχεις εσύ που δεν αντέχεις να τον χάσεις γιατί ακόμα τον αγαπάς, το κενό το έχει αυτός στη ψυχή που δε ξέρει να αγαπά. Αυτός που βλέπει ανθρώπους για σκοπό και όχι για αυτό το μέγιστο αγαθό που δίνει τον πραγματικό σκοπό στη ζωή μας.. την αγάπη…
Ναι είναι άσχημο να σε προδίδουν αυτοί που αγάπησες… Αλλά κάποτε θα καταλάβουν ότι θεώρησαν δεδομένο το μέγιστο αγαθό… Αυτό που μας κρατάει σε αυτή τη ζωή δυνατούς…
φατσούλα
