Σαν σήμερα, στις 13 Μάϊου 1982, μια γυναίκα σύμβολο για την Ελλάδα, η Κυρά της Ρώ άφησε την τελευταία της πνοή και κίνησε για το μεγάλο ταξίδι στη «γειτονιά των αγγέλων»…
Το Διοικητικό Συμβούλιο της Ένωσης Στρατιωτικών Περιφερειακής Ενότητας Ρόδου εκφράζει την βαθιά ευγνωμοσύνη και υπερηφάνεια του, με ένα μικρό αφιέρωμα, ως ελάχιστο φόρο τιμής και δόξας στην μνήμη της Κυρά της Ρώ, την κατά κόσμον Δέσποινα Αχλαδιώτη, την ηρωική κυρά της Ρωμιοσύνης που ύψωνε κάθε μέρα για 34 (κατά άλλους για 40) χρόνια την ελληνική σημαία μια ανάσα από τα τουρκικά παράλια, σαν ένδειξη των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μας σε αυτή. Σε μια μικρή βραχονησίδα που ήταν το σπίτι της, η άκρη της πατρίδας που λάτρευε.
‘‘ Τα ξερονήσια του Καστελόριζου και της Ρω τ’ αγαπώ. Έμεινα μόνη μου το 1943 στο Καστελόριζο με την τυφλή μου μάνα, όταν έφευγαν όλοι οι κάτοικοι του νησιού στη Μέση Ανατολή και στην Κύπρο. Με την Ελληνική σημαία υψωμένη και την αγάπη για την Ελλάδα βαθιά ριζωμένη μέσα μου πέρασα όλες τις κακουχίες… …βέβαια η ζωή στη Ρω δεν είναι και τόσο ευχάριστη, αλλά νιώθεις πιο πολύ την Ελλάδα, χαμένος όπως είσαι στο πέλαγος, λίγες εκατοντάδες μέτρα από τις Τουρκικές ακτές. Την Ελληνική Σημαία θέλω να μου τη βάλουν μαζί μου στον Τάφο. ’’
Η Κυρά της Ρώ απεβίωσε σε ηλικία 92 ετών (1890-1982), καταγόταν από το Καστελόριζο. Από το 1927 ως το 1940, ζούσε στη Ρω με τον σύζυγό της Κώστα και ασχολούνταν με την κτηνοτροφία. Το 1940, ο σύζυγός της πέθανε.
Το 1943 επέστρεψε στη Ρω από το Καστελόριζο όπου έμεινε για λίγο, παίρνοντας μαζί της την τυφλή μητέρα της. Δύο γυναίκες μόνες στην κατοχή. Ήταν τότε που άρχισε να υψώνει κάθε πρωί την Ελληνική σημαία και να την κατεβάζει το βράδυ. Από τη Ρω προσέφερε υπηρεσίες σε στρατιώτες του Ιερού Λόχου. Με “δυνατή φωνή και γοργή περπατησιά”, όπως την περιγράφει ο βιογράφος της Κυριάκος Χονδρός, δεν εγκατέλειψε ποτέ το νησί, ακόμα κι όταν το Καστελόριζο, που βομβαρδίστηκε από τους Γερμανούς μετά τη συνθηκολόγηση της Ιταλίας, το 1943, ερήμωσε σχεδόν από τους κατοίκους του, εκ των οποίων οι περισσότεροι εξαναγκάστηκαν στο δρόμο της προσφυγιάς.
Οι περιπέτειες για την Κυρά της Ρω δεν τελείωσαν με την απελευθέρωση. Τον Αύγουστο του 1975, ο Τούρκος δημοσιογράφος Ομάρ Κασάρ και δύο ακόμα άτομα, παρακολουθώντας τη Ρω και εκμεταλλευόμενοι την ολιγοήμερη απουσία της Δέσποινας Αχλαδιώτου για λόγους υγείας, αποβιβάστηκαν εκεί και τοποθέτησαν πάνω σ’ ένα κοντάρι 4 μέτρων τη σημαία τους. Η Κυρά της Ρω την κατέβασε αμέσως, όταν γύρισε. Την 1η Σεπτεμβρίου του 1975, κατάπλευσε στο Καστελόριζο το ανθυποβρυχιακό σκάφος «Γ. Πεζόπουλος» για συμπαράσταση στην κυρά της Ρω.
Το 1975 βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών, το Πολεμικό Ναυτικό, τη Βουλή των Ελλήνων, το Δήμο Ρόδου, την Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος και άλλους φορείς. Το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας έστειλε ναυτικό άγημα και αντιπροσωπεία του ΓΕΝ στο Καστελόριζο όπου, στις 23 Νοεμβρίου 1975, της απένειμε το μετάλλιο για την πολεμική περίοδο 1941-1944 για τις «προσφερθείσες εθνικές υπηρεσίες της», όπως ανέφερε η απόφαση του Υπουργού Άμυνας.
Σήμερα, οι Κάτοικοι του Καστελόριζου και τα στελέχη της 95 ΑΔΤΕ είναι οι άγρυπνοι φρουροί της νήσου Ρω και της γύρω περιοχής, όπου καθημερινά είναι εκεί για να υψώνουν την Ελληνική σημαία και να υπενθυμίζουν σε όλους τους Έλληνες ότι, σε αυτό τον τόπο η ψυχή όλων μας γεμίζει Ελλάδα. Γιατί εδώ γίνεται άμεσα αντιληπτή η άλλη Ελλάδα. Η Ελλάδα του χρέους, της τιμής, της συλλογικής προσπάθειας και ευθύνης και είναι έτοιμοι να αφιερώσουν τη ζωή τους την υπηρεσία του ανώτερου και υπέρτατου αγαθού, που δεν είναι άλλο από την εδαφική ακεραιότητα και την εθνική ανεξαρτησία της χώρας
ΑΘΑΝΑΤΗ
Με εκτίμηση.
Για το Διοικητικό Συμβούλιο
Ο Ο
Πρόεδρος Γεν. Γραμματέας
Αντώνιος Καρτσωνάκης Γιαπιτζόγλου Γεώργιος
Επ.Οπ Λχιας (Τ.ΠΖ) Επ.Οπ Επχιας (ΤΘ)
