Κάποιοι από εμάς ίσως θυμόμαστε ακόμη τις ετικέτες στα μπλε μαθητικά μας τετράδια.
Εκείνο το μικρό λευκό χαρτάκι που έπρεπε να γράψουμε το ονοματεπώνυμο μας και το θέμα του τετραδίου,το οποίο φυσικά ήταν αυτονόητο ότι ταυτιζόταν με το περιεχόμενο του. Αυτός ήταν εξάλλου κι ο λόγος ύπαρξης τους .
Να ξέρουμε τόσο σε ποιον ανήκει το τετράδιο ,όσο και τι θα συναντούσαμε στο εσωτερικό του.
Τα χρόνια πέρασαν, εμείς μεγαλώσαμε και οι ετικέτες τείνουν να εξαφανιστούν από τα τετράδια των μαθητών.
Παρόλα αυτά, κάποιοι φαίνεται πως κράτησαν την προσφιλή συνήθεια των μαθητικών μας χρόνων και στην ενήλικη ζωή τους.
Τώρα όχι ως μαθητές αλλά ως… μαθητευόμενοι μάγοι, ορίζουν τους εαυτούς τους κριτές των πάντων και κολλάνε ετικέτες στους άλλους, αλλά και στους ίδιους. Μικρές και αυτές, στενές. Ίσα -ίσα να χωράνε ένα,άντε δύο χαρακτηριστικά.
“Αριστερός” – “δεξιός”, “συστημικός” – “αντισυστημικός”,
“επαναστάτης” – “συντηρητικός”, είναι κάποια απ αυτά που κυκλοφορούν ευρέως.
Όμως, σε ότι τους αφορά, φαίνεται συχνά να μπερδεύουν την ετικέτα τους με το περιεχόμενο τους.
Κι έτσι ενώ “διαρρυγνύουν τα ιμάτια τους” για τα δικαιώματα κάποιων, την ίδια ώρα, σύμφωνα με τους ίδιους πάντα,κάποιοι άλλοι “δε δικαιούνται διά να ομιλούν”.
Κι ενώ στην ετικέτα τους γράφουν φαρδιά πλατιά τη λέξη ¨Επαναστάτης¨, στην προσωπική τους ζωή η μεγαλύτερη επανάσταση που έχουν κάνει είναι να πάνε περπατώντας μέχρι το περίπτερο.
Κι ενώ δηλώνουν ¨αντισυστημικοί¨, λιθοβολούν όποιον διαταράσσει την ισορροπία του δικού τους οικ(ει)ο – συστήματος.
Κι ενώ τέλος, στο άθλημα της ¨κριτικής¨ έχουν επιδόσεις ¨μαραθωνοδρόμων¨, σ εκείνο της… ¨Αυτοκριτικής¨ δεν τερματίζουν ποτέ.
Ίσως γιατί ο …“άλλος” είναι πάντα πιο εύκολος στόχος,
από τον …εαυτό μας.
Αυτά περί … “ετικετών”.
Καλή Μεγάλη Εβδομάδα και καλή…Ανάσταση ( …μυαλών)
Ιωάννα Μαρίνου
