Η μέρα της γυναίκας, που γιορτάζεται σήμερα δεν έχει μόνο συμβολικό χαρακτήρα. Οι διεκδικήσεις του περασμένου αιώνα για ισότητα, ισονομία, αναγνώριση της διαφορετικότητας και σεβασμός του άλλου, είναι ζητούμενα για τις γυναίκες και την κοινωνία ακόμη και στις μέρες μας.
Μακροχρόνιες αντιλαϊκές πολιτικές, με αποκορύφωμα την διακυβέρνηση της ΝΔ- ΠΑΣΟΚ, έφεραν την γυναίκα, σαν εργαζόμενη, σαν μάνα, σαν άνθρωπο, πολλά βήματα πίσω. Αυτή τη στιγμή, οι γυναίκες αποκλείονται ολοένα και περισσότερο από την εργασία, με πολλές να ζουν ανασφάλιστες και κάτω από το όριο της φτώχιας, αποκλεισμένες στα σπίτια τους. Στην καλύτερη περίπτωση, εκείνες είναι που έχουν την πρωτοκαθεδρία στην ευέλικτη, με μισθούς εξευτελιστικούς, εργασία και πολλές φορές καλούνται να υπογράφουν ατομικές συμβάσεις με τον όρο να μην μείνουν έγκυοι.
Οι γυναίκες είναι αυτές που βιώνουν περισσότερο από όλους την απουσία του κοινωνικού κράτους με τις ελλείψεις σε παιδικούς και βρεφονηπιακούς σταθμούς, τη βοήθεια στο σπίτι να εκλείπει, το δημόσιο σχολείο να υποβαθμίζεται και τα μαιευτήρια να μην μπορούν να καλύψουν αυτές που είναι σε ανέχεια. Οι γυναίκες καλούνται να βρουν λύση για τα παιδιά και τους ηλικιωμένους που ζουν στο σπίτι και εκείνες είναι που πονάνε περισσότερο όταν δεν μπορούν να φροντίσουν την οικογένειά τους μέσα σε συνθήκες ακραίας φτώχειας.
Οι πολιτικές των μνημονίων είναι αυτές που οδήγησαν στην όξυνση των ανισοτήτων και διακρίσεων. Αυτές τις πολιτικές, η σημερινή κυβέρνηση και ο λαός με την πρόσφατη εκπεφρασμένη βούλησή του τις άφησε πίσω. Η χώρα χρειάζεται πολιτικές ανασυγκρότησης και η κοινωνία ανάσα αξιοπρέπειας. Μέσα σε όλους αυτούς που πίστεψαν στην ανατροπή, η πλειοψηφία ήταν γυναίκες. Ίσως γιατί η γυναίκα ξέρει να στέκεται όρθια στις δυσκολίες και έχει στη φύση της την ελπίδα. Τις ευχαριστούμε από καρδιάς. Ο αγώνας για περισσότερα δικαιώματα, αξιοπρεπή εργασία, σεβασμού στα ανθρώπινα δικαιώματα ελευθερία και δημοκρατία είναι κοινός και συνεχής.
Menu
