Περάσαν πολλά χρόνια, κάποιοι είχαμε να ιδωθούμε απο τότε , όπου κάθε πρωί μαζευόμασταν στο δημοτικό για να ξεκινήσει το μάθημα και να παίξουμε στα διαλείμματα (το δεύτερο μάλλον μας άρεσε περισσότερο). Τα χρόνια πέρασαν, αλλά ποτέ δεν ξεχάσαμε τους παιδικούς μας φίλους και την δασκάλα μας, ούτε εκείνη εμάς . Ήταν απο τους λίγους εκπαιδευτικούς που συναντήσαμε στον σχολικό μας βίο που ήταν με τόσο πολύ αγάπη διπλά στους μαθητές της και αυτό έμεινε χαραγμένο στην καρδιά μας .
Έτσι ξεκίνησαν τα πρώτα μας χρόνια στο σχολείο με μια υπέροχη δημιουργική δασκάλα που γινόταν ένα με τα προβλήματα μας και τις χαρές μας , πίστεψε σε εμάς και εμείς σε εκείνη, αυτή ήταν η Φαίδρα Τερλόγκου .
Χθες μετά απο 26 χρόνια ανταμώσαμε ξανά οι συμμαθητές και η δασκάλα του 10 Δημοτικού σχολείου στην Μεσαιωνική Πόλη. Μια συγκινητική βραδιά γεμάτες αναμνήσεις απο σκανδαλιές , παιδικούς έρωτες, θεατρικά δρώμενα και κάθε λογής ανάμνηση απο εκείνα τα φτωχικά αλλά υπέροχα χρονιά . Οι περισσότεροι γονείς πλέον σήμερα , άκουγαν συμβουλές απο την δασκάλα τους για τα δικά τους παιδιά, μαθαίναμε με χαρά τα νέα των συμμαθητών μας και την πορεία που έχουν στη ζωή τους , εκείνη μας καμάρωνε με υπερηφάνεια γιατί τα “παιδιά της” παρέμειναν καλά παιδιά.
Κάποιοι δεν κατάφεραν να έρθουν λόγω υποχρεώσεων και ο Κώστας Αγαπητάκης που “έφυγε” νωρίς, ήταν μαζί μας στην σκέψη και στην καρδιά μας .
26 χρόνια πρίν
26 χρόνια μετά
