«Εισαγωγή στο νοσοκομείο: πώς να μειώσουμε τις επιπτώσεις στην ψυχολογία του παιδιού», γράφει η παιδοψυχολόγος Παυλίδη Σοφία, MSc
Η εισαγωγή ενός παιδιού στο νοσοκομείο τις περισσότερες φορές είναι μια δύσκολη εμπειρία τόσο για το ίδιο το παιδί όσο και για τους γονείς του. Το παιδί , ανάλογα με την ηλικία, την προσωπικότητα και την νοητική του ανάπτυξη, ενδέχεται να εκδηλώσει διάφορες αντιδράσεις στην συμπεριφορά του, αν χρειαστεί να νοσηλευτεί, όπως: κλάμα, γκρίνια, φόβο, άγχος, επιθετική συμπεριφορά, θυμό, αλλαγές στις καθημερινές συνήθειες (διατροφή, ύπνος). Οι αντιδράσεις των παιδιών είναι εντονότερες στα παιδιά που είναι μέχρι 6 ετών. Σε μεγαλύτερα των 6 ετών παιδιά, οι αντιδράσεις είναι ηπιότερες.
Πώς μπορεί ο γονιός να βοηθήσει το παιδί του να «αντέξει» την εμπειρία αυτή;
Είναι σημαντικό να γνωρίζετε ότι τα παιδιά πρέπει να ενημερώνονται και να προετοιμάζονται πριν από την εισαγωγή τους στο νοσοκομείο με κατάλληλο τρόπο, προσαρμοσμένο στην ηλικία και το νοητικό τους επίπεδο. Η προετοιμασία μπορεί να διευκολυνθεί με την χρήση ειδικών εικονογραφημένων παραμυθιών που κυκλοφορούν στο εμπόριο και έχουν ως θέμα την εισαγωγή στο νοσοκομείο ή την προετοιμασία ενός παιδιού για κάποιο χειρουργείο ή για την επίσκεψη στο γιατρό. Μέσα από αυτά τα παραμύθια το παιδί μπορεί να ταυτιστεί με τον κεντρικό τους ήρωα, να εξοικειωθεί με την ιδέα του νοσοκομείου, και να δει με ποιόν τρόπο άλλα παιδάκια ανταπεξήλθαν σε αντίστοιχες συνθήκες. Η επαρκής ενημέρωση πριν την εισαγωγή, βοηθά στην ελαχιστοποίηση των αρνητικών συμπεριφορών από το παιδί, διότι του δίνεται η δυνατότητα να καταλάβει την αναγκαιότητά της, και να προετοιμαστεί ψυχικά για τα βήματα που θα ακολουθηθούν κατά την νοσηλεία του, μειώνοντας σημαντικά τον φόβο και το άγχος του, συγκριτικά με τα παιδιά που πάνε εντελώς απροετοίμαστα στο νοσοκομείο.
Επίσης, η παραμονή της μητέρας κοντά στο παιδί που νοσηλεύεται και η δυνατότητα επισκεπτηρίου από τα αγαπημένα του πρόσωπα μπορεί να μειώσει το άγχος αποχωρισμού που πυροδοτείται από την εισαγωγή του στο νοσοκομείο.
Σημαντικό είναι ακόμα να επιδιώκετε μια καλή συνεργασία ανάμεσα στο ιατρονοσηλευτικό προσωπικό και τους γονείς του παιδιού. Όταν το παιδί βλέπει ότι οι γονείς του εμπιστεύονται τον γιατρό και το νοσηλευτικό προσωπικό, αισθάνεται περισσότερη ασφάλεια για τις διαδικασίες που θα ακολουθήσουν, με αποτέλεσμα να μειώνεται η ψυχική του αναστάτωση.
Τέλος, είναι αναγκαίο οι γονείς να προσπαθούν να μετριάζουν τα δικά τους συναισθήματα αγωνίας μπροστά στα παιδιά τους και να περνάνε το μήνυμα ότι όλα θα πάνε καλά, κάτι που φαίνεται ότι σε δύσκολες καταστάσεις βοηθά τα παιδιά να ανακουφιστούν από αρνητικά συναισθήματα.
