Δρόμοι χωρίς κατεύθυνση. Ποιος βάζει φρένο στη λογική;
Το ζήτημα του χαρακτηρισμού των οδών, αν και τεχνικό στη βάση του, έχει προσλάβει σαφείς πολιτικές και θεσμικές διαστάσεις. Το θέμα μπορεί να μοιάζει τεχνικό, αλλά στην πραγματικότητα έχει μεγάλη σημασία και για τους πολίτες και για την τοπική ανάπτυξη.
Πρέπει να γίνει σαφές ότι ο χαρακτηρισμός οδών δεν είναι πολιτική πράξη, αλλά διοικητική.
Υπάρχουν συγκεκριμένοι νόμοι που προβλέπουν πότε ένας δρόμος θεωρείται δημοτικός, πότε επαρχιακός κ.λπ., και ποιος είναι αρμόδιος να το αποφασίσει. Άλλες φορές είναι ο Δήμος, άλλες η Περιφέρεια, ανάλογα με τη σημασία και τη χρήση του δρόμου. Δεν αρκεί όμως να πει κάποιος “αυτός είναι δημοτικός δρόμος”, πρέπει να υπάρχει τεχνική έκθεση, να ακολουθηθεί η διαδικασία, και στο τέλος αφού εγκριθεί από τις αρμόδιες υπηρεσίες του Υπουργείου Υποδομών και Μεταφορών, να δημοσιευτεί και στο ΦΕΚ για να έχει ισχύ.
Αν αυτό δεν γίνει σωστά, τότε δημιουργούνται σοβαρά προβλήματα. Δεν ξέρουμε ποιος έχει ευθύνη για τη συντήρηση, δεν μπορούν να εκδοθούν άδειες, δεν προχωρούν έργα, και χάνεται χρόνος και χρήμα.
Το πρόβλημα είναι ότι το θέμα έχει ξεφύγει από τα όρια της διοίκησης και έχει γίνει πολιτικό. Βλέπουμε δημόσιες δηλώσεις, αντεγκλήσεις και επιθέσεις εκατέρωθεν. Αυτό δεν βοηθά κανέναν. Ούτε τους πολίτες, ούτε την πόλη.
Η αξιοπιστία των θεσμών δοκιμάζεται όταν οι διαφορές δεν επιλύονται με θεσμικούς όρους, αλλά μεταφέρονται στη δημόσια σφαίρα. Όταν αυτό συμβαίνει, το διακύβευμα δεν είναι απλώς ένα πολεοδομικό ή συγκοινωνιακό ζήτημα, αλλά η ίδια η εμπιστοσύνη του πολίτη στη διοίκηση και στη δυνατότητα του κράτους να συντονίζει αποτελεσματικά τις λειτουργίες του. Μη ξεχνάμε ότι οι πολίτες πολλές φορές δεν αναγνωρίζουν διοικητικά όρια αλλά βλέπουν ένα κράτος στο σύνολο του.
Θα έπρεπε λοιπόν να υπάρχει συνεργασία για να λυθεί ένα πρακτικό ζήτημα. Οι πολίτες δεν ενδιαφέρονται ποιος θα επικρατήσει. Τους νοιάζει να προχωρούν τα έργα, να υπάρχουν καθαροί κανόνες και να μην ταλαιπωρούνται από γραφειοκρατία.
Χρειάζεται σοβαρότητα, συνεργασία και σεβασμός στη διαδικασία. Ο χαρακτηρισμός των δρόμων δεν είναι θέμα εντυπώσεων. Είναι θέμα που απαιτεί τεχνική τεκμηρίωση, θεσμική συνεργασία και διαφάνεια.
Ο κόσμος περιμένει από τις αρχές να λύσουν προβλήματα όχι να δημιουργούν καινούρια. Αν δεν μπορούν να συμφωνήσουν ούτε για το αυτονόητο, ποιος μπορεί να εμπιστευτεί ότι υπάρχει κοινό όραμα για το νησί; Εκτός αν για κάποιους το ζητούμενο δεν είναι η λύση αλλά το αφήγημα της σύγκρουσης.
Είναι πιο εύκολο να στήνεις αντιπαραθέσεις, παρά να στήσεις ένα σχέδιο για το νησί. Μερικές φορές είναι απλώς το σκηνικό που χρειάζονται για να ξεκινήσει η επόμενη εκστρατεία.
