Είναι γνωστό ότι στο νερό βρύσης πραγματοποιείται προσθήκη χλωρίου στο νερό το οποίο συμβάλλει στην ασφαλή κατανάλωση. Ωστόσο, μια πρόσφατη μελέτη που δημοσιεύθηκε στο Environmental Health Perspectives τόνισε ένα σημαντικό μειονέκτημα: το χλώριο, όταν αντιδρά με φυσικές οργανικές ουσίες στο νερό (όπως φύλλα ή κλαδιά), μπορεί να δημιουργήσει παραπροϊόντα. Ένα από αυτά, τα τριαλογομεθάνια (THMs), που έχουν καρκινογόνες ιδιότητες, γεγονός που σημαίνει ότι ενδέχεται να αυξάνουν τον κίνδυνο καρκίνου.
Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι τα THM ελέγχονται τόσο στις Ηνωμένες Πολιτείες όσο και στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Στις ΗΠΑ, τα THM περιορίζονται στα 80 μέρη ανά δισεκατομμύριο (ppb), ενώ το όριο της ΕΕ είναι 100 ppb. Στο πόσιμο νερό το όριο συνήθως πέφτει κάπου μεταξύ 40-60 ppb, σύμφωνα με την EPA. Αν και αυτοί οι κανονισμοί είναι σίγουρα μια αρχή, δεν φαίνεται να είναι επαρκείς ή ακόμη και να τηρούνται τακτικά. Χιλιάδες άνθρωποι σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες πίνουν νερό μολυσμένο με πάνω από 200 ppb THMs, σύμφωνα με στοιχεία της Environmental Working Group (EWG).
Δυστυχώς, αυτή η μελέτη διαπίστωσε ότι οι αυξημένοι κίνδυνοι καρκίνου ξεκινούν από μόλις 40 ppb, που σημαίνει ότι το καθημερινό πόσιμο νερό μπορεί να προκαλεί κάποια βλάβη. Το EWG προσδιόρισε το ασφαλές επίπεδο κατανάλωσης THM να είναι πολύ χαμηλότερο—μόνο 0,15 ppb. Ενώ οι δυσμενείς επιπτώσεις των THM στην υγεία δεν είναι κάτι καινούργιο, η νέα μελέτη δείχνει ότι αυτές οι ενώσεις μπορούν να έχουν αυτόν τον αντίκτυπο σε χαμηλότερα επίπεδα από ό,τι είχε αρχικά θεωρηθεί.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η μελέτη υποδηλώνει ότι τα THM μπορούν να αυξήσουν τον κίνδυνο καρκίνου της ουροδόχου κύστης και του παχέος εντέρου. Μετά τη συλλογή δεδομένων από περίπου 30 διαφορετικές μελέτες που διεξήχθησαν σε 90.000 συμμετέχοντες, διαπίστωσαν επίσης ότι οι άνδρες διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο από τις γυναίκες.
