Μισθός 2.300 ευρώ, με 5 μέρες εργασία τη βδομάδα, ενοίκιο σπιτιού στο 1/3 του εισοδήματος και τιμές s/m όσο και στην Ελλάδα!
του Αχιλλέα Ροδίτη
Η 25χρονη Μαριαλένα Μιχαήλ γεννήθηκε στις Βρυξέλλες από Έλληνες γονείς, μεγάλωσε στην Ρόδο αφού οι γονείς της επέστρεψαν στην πατρίδα αλλά τελικά στην πανδημία γύρισε στο Βέλγιο για να βρει μια καλύτερη επαγγελματική προοπτική.
Την συναντήσαμε στο ταξίδι μας στην πρωτεύουσα του Βελγίου και μας μίλησε για την ιστορία της εστιάζοντας στις διαφορές διαβίωσης μεταξύ Ελλάδας και Βελγίου αλλά και στις «έντονες», όπως τις χαρακτήρισε, εργασιακές διαφορές μεταξύ των δύο χωρών.
Όπως συγκεκριμένα μας είπε:
«Ήμουν στην Ρόδο και εργαζόμουν σε ξενοδοχείο δουλεύοντας χωρίς ρεπό και έπαιρνα 1.200 ευρώ το μήνα. Κι όταν τόλμησα να ζητήσω να μου πληρώσουν τις υπερωρίες που είχα κάνει, με κοίταξαν αγριεμένα…». Και συνέχισε λέγοντας: «Εδώ η νοοτροπία είναι εντελώς διαφορετική στις απολαβές όταν εργάζεσαι. Κι αν κάνεις μια καλή διαχείριση, η ζωή σου μπορεί να είναι πολύ καλύτερη και τα χρήματα να σε φθάνουν και για αποταμίευση. Ακόμα κι αν οι φόροι που πληρώνουμε είναι περισσότεροι, αφού τα είδη που αγοράζουμε είναι φθηνά σε σχέση με το μηνιαίο εισόδημα και το κόστος διαβίωσης δεν υπερβαίνει το 1/3 του μισθού σου».
Η ΣΤΙΓΜΗ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ
Όλο το δημοτικό, γυμνάσιο και λύκειο, η Μαριαλένα Μιχαήλ το έβγαλε στη Ρόδο, τον τόπο καταγωγής της μητέρας της και δικό της. «Δεμένη» με το νησί, ονειρευόταν να μείνει για πάντα εκεί. Αλλά από την ενηλικίωσή της και μετά, οπότε άρχισε να μπαίνει στην αγορά εργασίας, ήρθε αντιμέτωπη με τις δυσκολίες των εργασιακών συνθηκών, κυρίως, όπως τονίζει: «Με τις δυσανάλογες απολαβές σε σχέση με τις οικονομικές απαιτήσεις που υπάρχουν για να μπορέσεις να έχεις μια ήρεμη και φυσιολογική ζωή με όλα πληρωμένα, χωρίς πολυτέλειες».
Το πάλεψε όσο μπορούσε, για αρκετά χρόνια, αλλά γύρω στα 22 της και ενώ η πανδημία ήταν προ των πυλών και αναστάτωνε τον κόσμο συθέμελα, εκείνη πήρε την μεγάλη απόφαση της ζωής της, να αναχωρήσει για τον τόπο στον οποίο είχε γεννηθεί, το Βέλγιο, ώστε να επιχειρήσει την μόνιμη εγκατάστασή της με την ελπίδα ότι αρχικά θα εξασφάλιζε την προϋπόθεση μιας καλύτερης δουλειάς με περισσότερα χρήματα και μακροπρόθεσμα θα κατακτούσε το «όνειρο» μιας επαγγελματικής προοπτικής σε πιο σταθερές βάσεις και με περισσότερες δυνατότητες εξέλιξης. «Έτσι έβγαλα το εισιτήριο και ήρθα στις Βρυξέλλες», μας λέει.
ΜΕ ΤΟ «ΚΑΛΗΜΕΡΑ» ΔΟΥΛΕΙΑ ΣΤΟ ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΟ
Με την άφιξή της στο Βέλγιο έκανε τα χαρτιά της ως νέα που αναζητούσε εργασία. «Το κράτος μου έδινε, όπως σε κάθε άνεργο δίνει, το ποσό των 1.500 ευρώ το μήνα μέχρι να βρεθεί θέση εργασίας στους τομείς που αναζητούσα», εξηγεί.
Δεν χρειάστηκε να περάσουν πάνω από τρεις μήνες καθώς ειδοποιήθηκε για κενή θέση στο διεθνές αεροδρόμιο των Βρυξελλών. «Έμεινα εκεί για περίπου ένα χρόνο, μετά όμως, επειδή ήταν πολλές οι ώρες καθημερινής εργασίας και έμενε χρόνο για σπουδές, αποφάσισα να εγκαταλείψω και αναζήτησα δουλειά σε καφετέρια ώστε να σπουδάσω παράλληλα και Αισθητικός», προσθέτει.
Από τότε μέχρι σήμερα, εργάζεται ως σερβιτόρα εκεί που την συναντήσαμε: στην Brasserie de la Reine, στην πλατεία Agora της περιοχής Sablon, ακριβώς πίσω από την δημοφιλή Grand Place, την ιστορική κεντρική πλατεία της Βελγικής πρωτεύουσας.
Ο ΜΙΣΘΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΔΙΑΒΙΩΣΗΣ
Η νεαρή Ελληνίδα δεν δίστασε να μοιραστεί μαζί μας τα «μυστικά» των οικονομικών της. «Παίρνω 14 ευρώ την ώρα στο καφέ που εργάζομαι και δουλεύω 5 ημέρες την βδομάδα. Βγάζω περίπου 2.300 ευρώ το μήνα, χώρια τα tips τα οποία λόγω τουριστών κυμαίνονται ανάλογα την εποχή από 400 έως και 600 με 700 ευρώ το μήνα περίπου».
Και συνεχίζει: «Σπουδάζοντας Αισθητικός κάνω και ραντεβού κατ’ οίκον, που εδώ είναι κάτι που επιτρέπει ο νόμος, και μπορώ να εξασφαλίζω προς το παρόν ένα ακόμα παρόμοιο εισόδημα με αυτό της καφετέριας».
Επίσης λέει: «Έχω νοικιάσει ένα δυάρι με 780 ευρώ το μήνα, 20 λεπτά από το κέντρο με το μετρό. Έτσι, όταν θες 1/3 του βασικού σου μισθού για το νοίκι και το σούπερ μάρκετ είναι φθηνό ενώ οι τιμές έξω είναι ίδιες με την Ελλάδα, καταλαβαίνετε ότι σου μένουν χρήματα. Μάλιστα πρόσφατα κατάφερα να αγοράσω ένα ελαφρώς μεταχειρισμένο Peugeot 208 του 2016!».
ΑΔΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ… ΝΥΧΙ!
Το εντυπωσιακότερο όλων ήταν ότι η 25χρονη μόλις είχε επιστρέψει στη δουλειά της μετά από δύο εβδομάδες αναρρωτικής άδειας (την οποία πληρώθηκε κανονικά) επειδή είχε χτυπήσει το νύχι του δεξιού μικρού δαχτύλου του χεριού της! «Αυτά μοιάζουν υπερβολές σε εμάς τους Έλληνες, αλλά εδώ είναι απολύτως συνηθισμένα», σημείωσε η ίδια.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΡΑΤΣΙΟΥΜΠΑΝΗΣ
Η δική του άποψη για… ζωή και εργασία στην Ευρώπη
Για το πόσο εύκολη ή δύσκολη είναι η ζωή στο εξωτερικό για έναν Έλληνα, μας μίλησε και ο εξ Κομοτηνής Γιώργος Καρατσιουμπάνης. Είναι Οικονομολόγος – Διεθνολόγος και εργάζεται χρόνια στο Ευρωκοινοβούλιο ως αρμόδιος σε θέματα Αγροτικής και Οικονομικής Ανάπτυξης και ως Μέλος της Ευρωομάδας της Αριστεράς.
Τον συναντήσαμε για καφέ στη διάσημη πλατεία της Saint Catherine όπου μας μίλησε με πιο «προσγειωμένη» γλώσσα για τα «συν» και τα «πλην» της μετανάστευσης. «Εδώ είναι αλήθεια ότι υπάρχουν εργασιακές προοπτικές, αν ξέρεις καλά τη γλώσσα, (Γαλλικά), αλλά ταυτόχρονα υπάρχουν και πολλές υποχρεώσεις. πχ η φορολογία φθάνει το 40 και το 45% του εισοδήματος ανάλογα την κλίμακα», τονίζει.
Επισημαίνει δε, ότι την τελευταία τριετία διαπιστώνεται κρίση και στο Βέλγιο. Με τον κατώτερο μισθό ενός ανειδίκευτου εργάτη να έχει «πέσει» στα 1.600 ευρώ. Την ώρα που η αναζήτηση στέγης αρχίζει, όπως αναφέρει, να γίνεται δύσκολη υπόθεση όπως και στην Ελλάδα.
«Θέλεις ένα χιλιάρικο περίπου για ένα σπίτι, ανάλογα βέβαια με την περιοχή. Αν βγεις πιο έξω θα βρεις φθηνότερο ή σε συνοικία πιο υποβαθμισμένη», εξηγεί. Παρ’ όλα αυτά, παραδέχεται ότι οι συνθήκες απέχουν από αυτές της Ελλάδας, επιβεβαιώνοντας την πολιτική που υπάρχει για την επιδότηση ανέργων και την επιδοτούμενη εργασία με ανταλλάγματα στους εργοδότες.
Όσο για τις τιμές και την έλλειψη ακρίβειας; Λέει: «Εδώ υπάρχει ισχυρό κίνημα καταναλωτή. Σκεφθείτε ότι καθημερινά πριν το κεντρικό δελτίο ειδήσεων στο κρατικό κανάλι, υπάρχει δελτίο καταναλωτή. Προ καιρού, τα καταστήματα μείωσαν την ποσότητα του μικρού ποτηριού μπύρας από 38αρι σε 30αρι κι έγινε ολόκληρο ‘θέμα’ στο Βέλγιο! Έτσι, τα μαγαζιά αύξησαν ξανά την ποσότητα».
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
Πηγή: politeia
