Διανύουμε μία πρωτόγνωρη κρίση και μια περίοδο έκτακτης ανάγκης. Η ζωή μας έχει αλλάξει, καθώς έχουν διαφοροποιηθεί και τα όρια της κατανόησης και της προσέγγισής της. Απλές καθημερινές αγαπημένες συνήθειες, όπως οι φιλικές συνευρέσεις , μία χειραψία, ένα χάδι ή μια αγκαλιά, έχουν γίνει φόβος , υπέρμετρος φόβος στα μάτια μας, έχουν καταστεί απαγορευμένες συνήθειες και λειτουργούν μέσαμας ως ανάμνηση περισσότερο.
Την ίδια στιγμή ο κόσμος αλλάζει και σε άλλα επίπεδα: Η οικονομία έχει πληγεί , καθώς έχουν«μουδιάσει» για την ώρα οι ιδιωτικοί φορείς, τα μέτρα έχουν γίνει κανόνας στη ζωή μας, οι μετακινήσεις έχουν περικοπεί ή απαγορευτεί και η αβεβαιότητα για το τι μέλλει γενέσθαι μας καταβάλλει. Ωστόσο, βαθιά μέσα μας γνωρίζουμε ότι το παιχνίδι δεν έχει κριθεί ακόμα και ξέρουμε πολύ καλά πως η ανθρωπότητα δεν είναι διατεθειμένη να χάσει αυτόν τον πόλεμο. Η ανθρωπότητα είναι συντονισμένη να επιτύχει! Ανήκουμε στους τυχερούς, και ο τόπος μας και η παρούσα κυβέρνηση έλαβαν μέτρα εγκαίρως και κατόρθωσαν να περιορίσουν τις θλιβερές συνέπειες από το πλήγμα του κοροναιού.
Βέβαια, δεν είναι λίγες και οι στιγμές που άνθρωποι ανεύθυνοι χωρίς ίχνος ενσυναίσθησηςβρήκαν την ευκαιρία να κάνουν στείρα αντιπολίτευση ή να χειραγωγήσουν το σώμα των πολιτών με καταστροφολογικές ειδήσεις και πανικό. Ευτυχώς η ανθρωπιά μας καθάρισε γρήγορα το τοπίο και απέδειξε πως αυτή την ώρα ,ανεξαρτήτως κομματικής επιλογής και πολιτικών πεποιθήσεων , τον πρώτο λόγο έχει η πειθαρχία και η συνέργεια. Είναι η στιγμή να θυμίσουμε και να θυμηθούμε ότι είναι θέμα εντιμότητας η τήρηση των μέτρων ασφαλείας και βαθύτατη πράξη αγάπης προς όλους τους συνανθρώπους μας. Το Εμείς προηγείται και προτάσσεται ! Δεν υπάρχουν χάσματα να μας χωρίζουν, δεν πρέπει να υπάρχουν ταμπέλες και οφείλουμε να διατρανώσουμε το μήνυμα της συλλογικότητας της ευθύνης και της υπευθυνότητας της ατομικής πράξης.
Αν πραγματικά επιθυμούμε να αντικρούσουμε την κρίση που μας περιβάλλει, είμαστε εσωτερικά υποχρεωμένοι να εστιάσουμε στην κατηγορία Άνθρωπος. Οφείλουμε να αναλογιστούμε πως ο κόσμος , μετά από ένα τέτοιο χτύπημα, θα χρειαστεί χρόνο για να ανακάμψει και κυρίως θα χρειαστεί ενιαιότηταστη διαχείριση και στη λήψη αποφάσεων. Ας γίνει φάρος φωτεινός η ελπίδα και η πίστη στον άνθρωπο. Ας παραμείνουμε έντιμοι απέναντι στον εαυτό μας και το κοινωνικό σύνολο. Ας εξασφαλίσουμε στα παιδιά μας ένα πιο ευοίωνο μέλλον, μαθαίνοντάς τα να ανταπεξέρχονται στις κρίσεις που θα έρθουν με σύνεση και ψυχραιμία. Στο τέλος θα αποδειχτεί πως Ο κορωναιός δεν είναι η αιτία μιας καταστροφής αλλά η αφορμή για να στήσουμε έναν καλύτερο κόσμο!
