Μετά το θάνατο του Μ. Αλέξανδρου , το κράτος διαμελίστηκε από τους μεγάλους στρατηγούς του. Ένας από αυτούς, ο Αντίγονος, ζήτησε βοήθεια από τους Ροδίτες να πολεμήσει τους υπόλοιπους στρατηγούς, με τους οποίους είχε διαφωνήσει. Εκείνοι αρνήθηκαν όμως καθώς ήθελαν να διατηρήσουν ειρήνη με όλους. Αυτή ήταν και η αφορμή να θυμώσει ο Αντίγονος και να ζητήσει από το Δημήτριο να στραφεί εναντίον των Ροδιτών.
Έτσι ο Δημήτριος παρέταξε όλες τους τις δυνάμεις μπροστά από το λιμάνι και οι στρατιώτες της Ρόδου οχυρώθηκαν πίσω από τα γερά τείχη της πόλης. Ξεκίνησε μια επίμονη πολιορκία της Ρόδου από το Δημήτριο, τη Ρόδο στήριξαν με προμήθειες, στρατό και ηθική συμπαράσταση οι υπόλοιποι στρατηγοί. Η πολιορκία κράτησε ένα χρόνο (305π.χ. – 304 π.χ.) και ο Δημήτριος τελικά έχασε την κατάληψη της Ρόδου. Οι Ροδίτες με το τέλος της πολιορκίας, τίμησαν στήνοντας αγάλματα και έκαναν δωρεές στους αγωνιστές που τους βοήθησαν, επισκεύασαν τις ζημιές που είχαν προκληθεί στο νησί.
Θέλησαν όμως να τιμήσουν και τους Θεούς που τους προστάτεψαν και το πιο λαμπρό αφιέρωμα ήταν το άγαλμα που ανεγέρθηκε προς τιμή του Θεού Ήλιου, ο Κολοσσός της Ρόδου. Φτιάχθηκε με τα 300 τάλαντα που εκποίησαν από τον εξοπλισμό του Δημήτριου και το κατασκεύασε ο Χάρης ο Λίνδιος, μαθητής του Λυσίππου και η κατασκευή του κράτησε 12 χρόνια (305π.χπ. – 292π.χ.) Ήταν ένα χάλκινο άγαλμα, πάνω σε βάθρο φτιαγμένο από λευκό μάρμαρο και είχε ύψος 33 μέτρα. Το άγαλμα ήτα κούφιο εσωτερικά, ενώ ο σκελετός του ήταν φτιαγμένος από σιδερένιες ράβδους, έτσι οι εργάτες γέμιζαν τα κενά με βαριές πέτρες για να προσδίδουν σταθερότητα στο άγαλμα. Εξωτερικά καλύφθηκε με μπρούτζινα φύλλα.
Το περίφημο άγαλμα, στάθηκε στη θέση του μόνο 66 χρόνια, αφού κατέρρευσε από το μεγάλο σεισμό του 227/26 π.χ και οι Ροδίτες δεν το ξανά έστησαν φοβούμενοι κάποιοι χρησμό. Αν και το άγαλμα έμεινε σωριασμένο περίπου 100 χρόνια μετά το σεισμό, δεν έπαψε ποτέ να θεωρείται ένα από τα λαμπρότερα έργα και συμπεριλήφθηκε στα 7 πιο γνωστά θαύματα του Κόσμου.
Εννιακόσια χρόνια μετά την πτώση του Κολοσσού, το 653 μ.χ., η Ρόδος καταλήφθηκε από τους Άραβες, οι οποίοι πούλησαν τα κομμάτια του αγάλματος ως μέταλλο. Φημολογείται ότι χρησιμοποιήθηκαν 900 καμήλες για να μεταφερθούν τα θραύσματα του Κολοσσού στη Συρία.
Ο Κολοσσός της Ρόδου χτίστηκε προς τιμήν του Θεού ήλιου, προστάτη του νησιού και συμβόλιζε την ανεξαρτησία, την τιμή και την ανδρεία του λαού. Αν και το έργο αυτό, έγινε γνωστό σε όλη την Ελλάδα δεν είναι σίγουρη η ακριβής του τοποθεσία. Μια εκδοχή υποστηρίζει ότι το άγαλμα στήθηκε στο λιμάνι με τα πόδια του να πιάνουν τα δυο άκρα του λιμανιού, στηριζόμενη σε μια επιγραφή που έλεγε ότι τον τοποθέτησαν όχι μόνο πάνω από το πέλαγος αλλά και στη ξηρά. Η άλλη εκδοχή υποστηρίζει ότι το άγαλμα δεν μπορούσε να βρισκόταν κοντά στη θάλασσα, άρα είχε στηθεί στον περίβολο του ναού, όπου εκεί μετέπειτα χτίστηκε το παλάτι των μεγάλων μαγίστρων.
Εν κατακλείδι, στη Ρόδο δε διασώθηκε τίποτα απολύτως από τον Κολοσσό, όμως ο θρύλος του διατηρήθηκε και συνεχίστηκε στο πέρασμα των αιώνων. Ήταν ίσως το μεγαλύτερο άγαλμα, τέτοιων διαστάσεων που λέγεται πως ελάχιστοι μπορούσαν να κρατήσουν με τα μπράτσα τους τον αντίχειρα του.
Δείτε σχετικό βίντεο:
http://www.dailymotion.com/swf/video/xenqzf
Ο ΚΟΛΟΣΣΟΣ ΤΗΣ ΡΟΔΟΥ by apmaster
