Σίγουρα για ορισμένους η Ολυμπιονίκης θα ήταν καλύτερα μην αθλήτω και να έπινε φραπέ και κανένα “μπάφο” στα Εξάρχεια, σπάζοντας και καμία βιτρίνα εμπόρου λίγο πριν κλείσει την επιχείρηση από την κρίση. Ίσως να προτιμούν με το όπλο αντί για το χρυσό στην Ολυμπιάδα να πετύχαινε “μπάτσους” και “ταμίες” τραπεζών σε καμία ληστεία ή σε τίποτα εμπρησμούς, όπως στην Μαρφίν. Ίσως να πιστεύουν ότι το να αθλείσαι σε παράγκες με ελενιτ αμίαντου και τσίγκους, μετά από 30 χρόνια ευρωπαϊκών και κρατικών κονδυλίων στον αθλητισμό, είναι η πρέπουσα τιμωρία όποιου ξεφεύγει από το μέσο όρο.
Είναι οξύμωρο λοιπόν ένας Πρωθυπουργός, που το κόμμα του και οι Υπουργοί του Μπαλτάδες, Φίληδες, κ.τ.λ., υποστηρίζουν ότι η αριστεία είναι ρετσινιά, να προβαίνει σε δημόσιες δηλώσεις στήριξης της Ολυμπιονίκου, δηλαδή της Άριστης των Αρίστων του Κόσμου.
Αξίζουν λοιπόν συγχαρητήρια στο κορίτσι και στην οικογένεια του, όχι μόνο για το χρυσό μετάλλιο αλλά γιατί το κατέκτησε κόντρα στην μιζέρια μας και στην μετριοκρατία.
Όσο για τους Φίληδες, που θέλουν μία κοινωνία μετρίων, ημιμαθών και άναρχο-θολωμένων, ας πιούνε, με τους συντρόφους στα Εξάρχεια, καμία ρετσίνα ένεκα της Εθνικής ρετσινιάς του χρυσού Μεταλλίου.
Η χώρα αυτή έχει πολλές και πολλούς Κορακάκηδες σε όλους τους τομείς, το δυναμικό και τα επιτεύγματα των οποίων αποτελούν την εγγύηση, ότι η μετριοκρατία και η κοινωνική ισοπέδωση που συντελείται από το 80, μπορεί να λάβει τέλος.
Το μόνο που χρειάζεται είναι ένας φορέας που θα εκφράσει ένα ειλικρινές, ρεαλιστικό πολιτικό αφήγημα με εθνικό πρόσημο και επίκεντρο του την αξιοκρατία.
Με τιμή
Πεταλάς Σάββας
