Η μορφή σου ανάλαφρη
της φαντασίας του
Ίχνος
Τα μάτια κλείνει
να σχεδιάσει σε καμβά, ότι ιχνηλάτησε
να ζωγραφίσει, ότι ονειρεύτηκε
πλάθει σε πηλό
την αέναη ύπαρξη
που τον τύλιξε
την ανάσα του, φυσά
ζωή να της δώσει
πικραίνεται
που τη τέχνη ενός θεού δεν ξέρει
ένας αδύναμος θνητός είναι
στα δάχτυλα μια πένα
που με αποκούμπι μοιάζει
με αυτήν λέξεις θα σκαλίσει
ένα ποίημα,
με ζωγραφιά να μοιάζει
ο χρόνος να μη το αγγίζει
στη καρδιά να μιλάει
μοναδικό
ανυπέρβλητο να είναι
όπως εσύ
εσύ να είσαι
Γιώργος Χατζηδιάκου 
