Με δύναμη που δίνει η ψυχή
Το όνομα σου
Θα φωνάξω
έτσι που
Η μάνα το παιδί
με Ανακούφιση
στους δρόμους της καρδιάς,
να αναζητά.
Ο πατέρας που σκληρό
τα μάτια μας θωρούν
ανάλαφρος και αυτός να νιώσει .
Των παιδιών μόνο
ίσως οικείο τους φανεί
αυτά που πάντα κάτι ξέρουν.
Στους κήπους
δυνατά θε να ακουστεί
πρόωρα τα μπουμπούκια
για να ανθίσουν.
Το ξάφνιασμα
απ΄ το άκουσμα
ευχάριστο
όσον αφηρημένων περπατάν.
Το σούρουπο
με χρώματα γλυκά θα ‘ρθει
ποιο έντονο θα είναι.
Από τον κατατρεγμένο της ζωής
ένα χαμόγελο
σίγουρα θα βγει
απ’ τα σφιγμένα χείλη
Σαν
το όνομα σου
Φωνάξω
μέσα από τη δική μου
τη ψυχή
Γιώργος Χατζηδιάκου
