48 ώρες; Όχι. 48 ημέρες… και βλέπουμε…
Τα αντανακλαστικά ενός ανθρώπου, μιας κοινωνίας ή μιας χώρας, πρέπει να λειτουργούν και να μην αδρανούν, διότι αν συμβεί το τελευταίο, τα αποτελέσματα είναι καταστροφικά. Όλοι γνωρίζουν ότι ένας από τους λόγους που οδήγησαν στην εξαφάνιση των δεινοσαύρων και πολλών πολιτισμών, ήταν η έλλειψη αντίδρασης στα εξωτερικά ερεθίσματα ή σε έκτακτες καταστάσεις. Το φαινόμενο αυτό, το βλέπουμε συνεχώς ως έργο που επαναλαμβάνεται, στο νεοελληνικό κράτος και σε όσα «απίστευτα» συμβαίνουν γύρω μας. Ο λόγος για την Ειδομένη και όσα ο τόπος αυτός συμβολίζει.
Η παρακμιακή διαδρομή και ο κατήφορος που καθημερινά οδηγεί την σύγχρονη Ελλάδα στην απαξίωση και την κατάρρευση περνάει από την Ειδομένη. Εκεί κάνει στάση, αποκαλύπτοντας με εκκωφαντικό τρόπο γιατί φτάσαμε εδώ που φτάσαμε και γιατί πάμε από το κακό στο χειρότερο.
Τα πράγματα είναι απλά. Δε χρειάζονται βαθυστόχαστες αναλύσεις ούτε κατασπατάληση χαρτιού και μελανιού… Το προσφυγικό και το μεταναστευτικό ζήτημα είναι διεθνές και αφορά τους πάντες, στην Ευρώπη και τον κόσμο. Δεν είναι μόνο Ελληνικό πρόβλημα. Αυτό είναι γνωστό και αποτελεί δεδομένο. Στην Ελλάδα το πρόβλημα μεγενθύνεται και γίνεται εντονότατο καθώς η χώρα μας αποτελούσε πάντοτε σταυροδρόμι λαών και πολιτισμών και ήταν διαχρονικά δίοδος και πέρασμα προς τη Δύση. Και αυτό είναι κατανοητό. Σίγουρα αν είχαμε οργανωμένη και ισχυρή πολιτική και διαπραγματευτική θέση, θα μπορούσαμε να εκμεταλλευθούμε το γεγονός αποκομίζοντας αντισταθμιστικά οφέλη και ανταλλάγματα ή τουλάχιστον θα μπορούσαμε να αντιμετωπίσουμε την κατάσταση. Ούτε αυτό έγινε…
Σαν να μην έφτανε αυτό, έχουμε το «φαινόμενο της Ειδομένης» το οποίο ακολουθεί την θεωρία του χάους. Μαζεύτηκαν και ζουν εκεί, εκατοντάδες μετανάστες, πρόσφυγες, μέλη ΜΚΟ και ένας Θεός ξέρει ποιοι άλλοι, χωρίς τον παραμικρό σχεδιασμό και χωρίς την παραμικρή αντίδραση κράτους και κυβέρνησης… και έμειναν εκεί. Τόσο «απλά».
Συμπληρώθηκαν ήδη 48 ημέρες από τότε που οι άνθρωποι αυτοί κατασκήνωσαν πάνω στις σιδηροδρομικές γραμμές, απέκοψαν κάθε συγκοινωνία και διέκοψαν κάθε εμπορική και οικονομική δραστηριότητα από και προς την Ευρώπη, προκάλεσαν ζημίες πολλών εκατομμυρίων, βυθίζοντας τη χώρα ακόμα βαθύτερα στο χάος, επιταχύνοντας την ελεύθερη πτώση προς τον «πάτο του βαρελιού» που δεν γνωρίζουμε καν αν υπάρχει ή σε ποιο σημείο βρίσκεται. Αυτό δυστυχώς συμβαίνει μόνο στο νεοελληνικό μας κράτος καθώς καμία οργανωμένη χώρα, εντός ή εκτός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με στοιχειώδη έστω αντανακλαστικά αυτοσυντήρησης δεν το επέτρεψε…
Άνθρωποι οι οποίοι ήρθαν ζητώντας αν μη τι άλλο, βοήθεια και έτυχαν φιλοξενίας και ανθρωπιάς από την Ελλάδα και τον Ελληνικό λαό, κατέλαβαν παράνομα, αυθαίρετα και καταστροφικά για όλους μας, μέρος της Ελληνικής Επικράτειας, δημιουργώντας το δικό τους αυτοσχέδιο «κρατίδιο» της Ειδομένης με το έτσι θέλω…
Δεν υπάρχει κράτος; Δεν υπάρχουν Εισαγγελείς; Δεν υπάρχουν νόμοι; Δεν υπάρχουν δικαστήρια για να οδηγηθούν οι παραβάτες, όσοι αρνούνται να αποχωρήσουν και όσοι διαπράττουν το αδίκημα της παρακώλυσης των συγκοινωνιών, ζημιώνοντας Δημόσιο και ιδιώτες; Δεν πρέπει να καταλάβουν ότι βρίσκονται σε κυρίαρχη και Δημοκρατική Πολιτεία και πρέπει να σέβονται τη χώρα και το λαό μας, τους κανόνες δικαίου και τη φιλοξενία την οποία απολαμβάνουν με όσα μέσα διαθέτουμε και από το υστέρημά μας; Τι κάνει η κυβέρνηση;
Πότε θα επιβληθεί η τάξη απ’ όσους μπορούν, θέλουν και περιμένουν κυβερνητικές σχετικές εντολές για να το πράξουν; Αυτά αναρωτιέται ο κάθε Έλληνας και όσοι νόμιμα κατοικούν σε αυτή τη χώρα, περιμένοντας ματαίως απαντήσεις και περιμένοντας να αλλάξουν τα πράγματα…
Το πρόβλημα του κλεισίματος των συνόρων και των σιδηροδρομικών γραμμών από ανθρώπους απελπισμένους ή μη, που έτσι αποφάσισαν και διότι «βρήκαν και κάνουν» είναι αποκλειστικά Ελληνικό. Κάθε άλλη χώρα θα το είχε λύσει εν μια νυκτί ή έστω μέσα σε 48 ώρες… Εμείς έχουμε συμπληρώσει 48 ημέρες και βλέπουμε… Η Παναγιά μαζί μας!
Γιάννης Φλεβάρης
