Είναι μετρημένες στα δάκτυλα του ενός χεριού οι πόλεις της χώρας που διαθέτουν ένα μνημειακό αρχιτεκτόνημα 1000 περίπου μ2 μέσα σε απίθανης ομορφιάς περιβάλλοντα χώρο – κήπο εκτάσεως 24 στρ στο κέντρο της πόλης! Δεν γνωρίζω παράλληλα καμία πόλη που να διαθέτει κάτι ανάλογο και να το έχει αφήσει στην τύχη του επί δεκαετίες όπως συμβαίνει εν προκειμένω. Ο λόγος φυσικά για τη Ροδιακή Έπαυλη ή “casa del Governatore” επί Ιταλοκρατίας, ένα σπάνιας ομορφιάς κτίσμα που ανεγέρθη επί Τουρκοκρατίας στο καλύτερο σημείο της πόλης της Ρόδου. Το χώρο αυτό επισκέπτομαι σχεδόν κάθε εβδομάδα διότι εκεί λειτουργεί το δημοτικό ωδείο στο οποίο φοιτά και ο γιος μου. Τα τελευταία χρόνια η κατάστασή του έχει γίνει σχεδόν τραγική και μετατρέπεται σιγά – σιγά σε κτίριο φάντασμα.
Τελευταία, ο Δήμος Ρόδου (ο οποίος και το λειτουργούσε τόσα χρόνια), έκανε όλες τις ενδεικνυόμενες ενέργειες προκειμένου το κτίριο μαζί με τον περιβάλλοντα χώρο (φαντασθείτε 24 στρ. πρασίνου!) να αποκατασταθεί και εξασφαλίσθηκε χρηματοδότηση ύψους 1,8 εκ. Ευρώ από το ΕΣΠΑ. Και πάνω που είπαμε όλοι επιτέλους, ήρθε το άλλο χαμπέρι. Το κτίριο ανήκει λέει στο Ελληνικό Δημόσιο και ως εκ τούτου «τα σκυλιά δεμένα» μέχρι νεωτέρας! Έτσι, μπλόκαραν όλες οι διαδικασίες και βρισκόμαστε στη φάση διεκδίκησής του από το Ελληνικό Δημόσιο ή τουλάχιστο της παραχώρησής του κατά χρήση στο Δήμο για να μπορέσουν να προχωρήσουν οι εργασίες αποκατάστασης. Και βέβαια, κατά πως λέγεται, το Ελληνικό Δημόσιο αντιστέκεται. Λες και ο Δήμος δεν είναι δημόσιο, λες και το κτίριο είναι διακτινισμένο και δεν βρίσκεται στο φυσικό του χώρο, λες και δεν ανήκει στην τοπική κοινωνία!
Αυτή η κακομοιριά πρέπει κάποια στιγμή να σταματήσει. Το κτίριο πρέπει άμεσα να αποκατασταθεί και να αποδοθεί στο κοινό. Να στολίσει την πόλη. Και πρέπει όλοι μαζί να συμβάλουμε προς αυτή την κατεύθυνση. Ο τόπος ετούτος δεν χωρά πλέον άλλες περιπέτειες.
Με λύπη μου επισυνάπτω ορισμένες φωτό από την κατάσταση του κτιρίου ευελπιστώντας να ενωθούν μαζί όλες εκείνες οι φωνές που θέλουν να δουν το σύνολο αυτό, κτίριο και κήπος, να στολίζει ξανά την πόλη της Ρόδου.
Οι φωτογραφίες και το κείμενο είναι του Πάνου Βενέρη
