Η υπομονή εξαντλήθηκε
Ο χρόνος τελείωσε
Το τέλος έφτασε
Η πόρτα ορθάνοιχτη
την έξοδο σου περιμένει
Έτσι απλά
αρχίζεις κάτι
και μετά το ίδιο γρήγορα
και χωρίς τύψεις
το μετανιώνεις
Δύσκολη η παραδοχή
Μα πιο δύσκολο το ταξίδι
της επιστροφής
το φως είναι ποιο φωτεινό
όταν από μέσα μας βγαίνει
μα το κρύβουμε
όπως κρύβουμε
τις αναμνήσεις
αυτές που φοβόμαστε
να αντικρύσουμε
παραμένοντας
στα δικά μας μάτια
αόρατες
όχι του κόσμου
Η γνωριμία κράτησε
Όσο μια αναπνοή
Μια τυχαία συνάντηση
μέσα σε ένα όνειρο
άγνωστος ήρθε ,
άγνωστος γνωστός φεύγει
δεν υπάρχει χρόνος να σκεφτείς
όταν η πόρτα ορθάνοιχτη σε περιμένει
ξέρει πως
όταν το κουτί της Πανδώρας ανοίξει
δεν υπάρχει γυρισμός
τώρα
συναντιούνται
στον ίδιο δρόμο
στην ίδια γωνία
ανταλλάσσοντας
φευγαλέο βλέμμα
που ένοχο μοιάζει
δυο ξένοι στο ίδιο σημείο
αδιάφορη του είναι
αδιάφορος της μοιάζει
Γιώργος Χατζηδιάκου
