Είναι νωρίς ακόμη νομίζω για να κρίνουμε το κυβερνητικό έργο. Και μιλώ για το έργο και όχι για τις δηλώσεις στελεχών της κυβέρνησης, που η αλήθεια είναι πως μία «πολιτική ασάφεια» τη δημιουργούν.
Θα περιμένω λοιπόν υπομονετικά το αποτέλεσμα των διαπραγματεύσεων. Και όποιο και αν είναι αυτό σκέφτομαι ήδη πως η νέα κυβέρνηση τουλάχιστον το παλεύει, κάτι που προφανώς δε συνέβη από τις προηγούμενες.
Καλοπροαίρετα στέκομαι απέναντι στη νέα κυβέρνηση, στην Αριστερή Κυβέρνηση. Ένα όμως σε αυτήν με τρομάζει.. Ο Πολιτικός Ρατσισμός που καθημερινά αναδεικνύεται από μέλη, στελέχη κλπ. της βάσης του κόμματος. Η ελιτίστικη συμπεριφορά τους, η απόρριψη του μη «καθαρόαιμου».
Γιατί έτσι ορίζεται -ως μη «καθαρόαιμος»- οποιοσδήποτε δεν ανήκε στο 4% των … «πεφωτισμένων» αριστερών που κατείχαν μέχρι τώρα την πολιτική ορθότητα.
Να όμως που το 4% για να μπορέσει να γίνει κυβέρνηση ζήτησε τη ψήφο του Ελληνικού λαού, ποντάροντας στην «ελπίδα» και την ανατροπή του κατεστημένου.
Πίστεψαν αρκετές χιλιάδες Ελλήνων λοιπόν (και καλά έκαναν κατά την ταπεινή μου γνώμη)… «Μετανόησαν» για τα πολιτικά αμαρτήματα που διέπραξαν με τη ψήφο τους τα προηγούμενα χρόνια και θέλησαν να …μυηθούν στη φιλοσοφία της Αριστεράς.
Ποιας αριστεράς όμως; Αυτής που είναι ανοιχτή στο διάλογο; Αυτής που υποστηρίζει το δικαίωμα στη διαφορετικότητα; Αυτής που διεκδικεί την ισοτιμία;
Γιατί μοιάζει τελικά να υπάρχει και μια άλλη αριστερά…αυτή που απορρίπτει….που υιοθετεί «ξενοφοβικά» χαρακτηριστικά …και που ναι ανησυχεί τελικά για το… μοίρασμα των καρεκλών.
Η Αριστερά των …300 καρδιναλίων. Το νούμερο προφανώς είναι τυχαίο και δεν ταυτίζεται με τον αριθμό των βουλευτών, παρόλα αυτά η στάση κάποιων «καθαρόαιμων» ταυτίζεται σίγουρα με τέτοιες συμπεριφορές.
Σχόλια, κρίσεις και επικρίσεις επιστρατεύονται για να διασφαλιστεί η ακεραιότητα της ομάδας των λίγων και «εκλεκτών».
Χάρτες υπόγειων διαδρομών χρησιμοποιούνται για να διωχθούν από το χώρο οι… «καταληψίες»…, οι «ξένοι».
Οι «πεφωτισμένοι» Αριστεροί λοιπόν, καταδικάζουν το «αμαρτωλό» παρελθόν των άλλων με κραυγές και λιθοβολισμό σε αντίθεση με τις δεξιόστροφες παρατιμονιές των «καθαρόαιμων» δικών τους, που επιλέγουν να σκεπάσουν με ένα πέπλο …σιωπής.
Συμπεριφορές οικείες δυστυχώς και από το πρόσφατο παρελθόν αυτής της χώρας. Όμως ο λαός καταδίκασε με τη ψήφο του αυτές των προηγούμενων. Εμπιστεύτηκε την Αριστερά ως ένα χώρο ανοιχτό σε διαδικασίες.
Άνοιξε πανιά για μια άλλη Ελλάδα, για μια κοινωνία Δημοκρατική, Προοδευτική, Δίκαιη.
Για μια Ελλάδα της Ελπίδας …και όχι της κλειστοφοβικής παρέας κάποιων «συντρόφων».
Πρώτη φορά Αριστερά και είναι νωρίς ακόμη νομίζω για να δούμε αν θα τη συναντήσουμε αυτή τη Ελλάδα…
Είναι όμως άραγε νωρίς ακόμη και για να συναντήσουμε την …Αριστερά;
Ρόδος 19/5/15
Ιωάννα Μαρίνου
