Επιτέλους! Η Άνοιξη που περιμέναμε ήρθε. Το ημερολόγιο ξεπέρασε την εαρινή ισημερία, η ώρα άλλαξε, η μέρα μεγάλωσε.
Όμως η γκρίνια συνεχίζεται, λόγω των «άστατων καιρικών συνθηκών». Ήλιος –βροχή, ζέστη και ψύχρα εναλλάσσονται με γρήγορους ρυθμούς κι εμείς στεκόμαστε συχνά αμήχανοι και απροετοίμαστοι απέναντι σ αυτή τη μεταβατική περίοδο.
Όπως στεκόμαστε και μπροστά στη μεταβατική περίοδο που διανύει η χώρα μας. Από τα σαράντα χρόνια των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ στο … «πρώτη φορά Αριστερά».
Ο τρόπος που υποδεχτήκαμε τη νέα κυβέρνηση μοιάζει να έχει πολλά κοινά χαραχτηριστικά με τη διάθεση που υποδεχόμαστε την Άνοιξη.
Άλλοι με επιφύλαξη, τυλιγμένοι σε μπουφάν κι άλλοι με ανυπομονησία φορώντας σανδάλια. Κάπως έτσι λοιπόν κάποιοι υποδέχτηκαν τη νέα κυβέρνηση τυλιγμένοι σε νοοτροπίες άλλων εποχών και κάποιοι με τεράστιες προσδοκίες και την αισιοδοξία ότι η αλλαγή στις εποχές έρχεται από τη μια στιγμή στην άλλη.
Η ελπίδα που έφερε το «πρώτη φορά Αριστερά» μοιάζει, τρεις μήνες μετά τις εκλογές, να κινείται ανά-μεσα μας με βήματα ασυντόνιστα… μια μπρος , μια πίσω..όπως η Άνοιξη.
Ασυντόνιστα και τα βήματα της Ε.Ε που φαίνεται πως πρώτη φορά … «μπαίνει στο χορό της διαπραγμάτευσης».
Ελπίδα και Ε.Ε μας παρασύρουν σ αυτό το χορό… ακολουθούμε… κι εκεί που νομίζουμε πως τα καταφέραμε ,πως βρήκαμε τα βήματα, αλλάζει ο ρυθμός της μουσικής…. όπως αλλάζει ο Ανοιξιάτικος καιρός.
Τρεις μήνες με Αριστερή κυβέρνηση… Τόσο διαρκεί ημερολογιακά κι η Άνοιξη. Όμως εδώ βρίσκεται η μεγάλη διαφορά τους. Γιατί την Άνοιξη νομοτελειακά ακολουθεί το καλοκαίρι. Στην περίπτωση όμως της χώρας -και όχι της φύσης- είναι ο ανθρώπινος παράγοντας –κι όχι οι νόμοι που τη διέπουν-που μπορεί να παίξει καταλυτικό ρόλο στη διαδοχή των εποχών.
Θα είναι το …καλοκαίρι η επόμενη εποχή ή θα επιστρέψουμε στο …χειμώνα?
Ιωάννα Μαρίνου
