Η αλόη από παλία έχει εφαρμοστεί από ιθαγενείς σε κτηνιατρικές χρήσεις. Για παράδειγμα, οι Μάγια χρησιμοποιούσαν την αλόη για να θεραπεύσουν αρρώστιες των ζώων τους. τόσο τις εσωτερικές όσο και τις εξωτερικές.
Ο Μπιλ Κόουτς, στο βιβλίο του <<Creatures in our care>>, εξηγεί τις εξαιρετικές ευεργετικές ιδιότητες του φυτού για την θεραπεία τραυμάτων σε ζώα, για παράδειγμα οι εκπαιδευτές αλόγων του ιπποδρόμου την χρησιμοποιούν ενάντια στο πρήξιμο που μπορεί να δημιουργηθεί στα πόδια αλόγων λόγω της έντονης άσκησης.
Αυτή η χρήση ήταν μια αρχαία πρακτική των κτηνοτρόφων σε περιοχές που εκείνη ήταν αυτοφυή, κατά την οποία τύλιγαν τα φρεσκοκομμένα φύλλα του φυτού γύρω από τα τραυματισμένα πόδια των ζώων ώς κατάπλασμα, αφήνοντας το τζελ της αλόης να διεισδύσει εσωτερικά.
Οι κτηνιατρικές χρήσεις πλέον δεν περιορίζονται στις δερματολογικές παθήσεις. Χρησιμοποιούνται επιπλέον και ως συμπλήρωμα διατροφής, αφού τα συστατικά της αλόης βοηθούν στη διάσπαση των λιπαρών πρωτεινών και του αμύλου, κάτι που βοηθά τα ζώα να εκμεταλλέυονται καλύτερα τα θρεπτικά συστατικά που περιέχονται στην τροφή τους. Έτσι, χρησιμοποιείται ο χυμός της αλόης ανακατεμένος με νερό σε ζώα που υποφέρουν από δυσπεχία και κακή διατροφή.
Σε μία άλλη εφαρμογή, το τζέλ χρησιμοποιείται στα σκυλιά για την αντιμετώπιση των τσιμπημάτων από ψύλλους. Τα οφέλη της κατάποσης του χυμού αλόης στο νερό των ζώων όχι μόνο εξαφανίζει την ενόχληση τσιμπημάτων αλλά και βοηθά στην βελτίωση των πεπτικών προβλημάτων των σκύλων και στην αρθρίτιδα, στην αντιμετώπιση της λευχαιμίας των αιλουροειδών, στους όγκους σε σκυλιά και γάτες, και στις φλεγμονές των ούλων που προκαλούνται από την πλάκα, με απευθείας εφαρμογή του φύλλου.
Σε ορισμένα μέρη δίνουν καθημερινά στους σκύλους που υποφέρουν από παράσιτα λόγω ταινίας (σκουλήκι) ένα αφέψημα που περιέχει σκόνη αλόης, φλοιό από φράγκουλα, ρίζα βαλεριάνας και μέντα, μέχρι να αποβληθούν τα σκουλήκια.
Στην Ιμπιζα είναι πολύ γνωστή η χρήση της αλόης σε ζώα, και συνηθίζεται η εφαρμογή της για θεραπεία της κότας από ευλογιά και άλλες μολυσματικές ασθένειες. Η παράδοση του νησιού αναφέρει εξίσου οτι ποτέ δεν δίνεται σε θηλυκά που εγκυμονούν. Στην Τζαμαικα συνηθίζουν να φτίαχνουν ένα παρασκεύασμα γνωστό ώς <<η αλόη των αλόγων>> για τα ζώα αυτά. Πλέον όλες οι εμπειρίες αυτές έχουν μεταφερθεί στις μεγάλες φαρμακευτικές, οι οποίες και έχουν φτιάξει πληθώρα σκευασμάτων.
Τέλος χρησιμοποιείται τον τελευταίο καιρό ευρέως στην μελισσόκομια και στην διατροφή του μελισσιού για την θωράκιση του ανοσοποιητικού των μελισσών και την ανταπόκριση τους σε ασθένειες.
