Αναμφίβολα, στις μέρες μας, το διαζύγιο είναι ένα αρκετά συχνό φαινόμενο, και σίγουρα αποτελεί μια επώδυνη εμπειρία για όλη την οικογένεια και ειδικά για τα παιδιά.
Τα περισσότερα παιδιά θα ήθελαν να ζήσουν ευτυχισμένα με την μαμά και τον μπαμπά τους μαζί. Αυτό θα ήταν το ιδανικό. Αν όμως το ζευγάρι αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα, η διατήρηση ενός δυστυχισμένου γάμου ίσως και να έχει πιο αρνητικές συνέπειες στην ψυχολογία των παιδιών που μεγαλώνουν μέσα σε τέτοια ατμόσφαιρα, από ότι ένα διαζύγιο. Σε περίπτωση που οι γονείς έχουν φτάσει μπροστά σε αδιέξοδα στη σχέση τους, και έχουν συνειδητά αποφασίσει να προχωρήσουν σε διαζύγιο, καλό είναι να έχουν υπόψιν κάποια σημεία που θα τους βοηθήσουν να σχεδιάσουν καλύτερα τις κινήσεις τους, γύρω από την διαχείριση των επιπτώσεων που μπορεί να έχει η απόφασή τους στην ψυχολογία του παιδιού τους.
Αρχικά, είναι σημαντικό να μιλήσουν και οι δυο γονείς στο παιδί και να το προετοιμάσουν, λίγο διάστημα πριν, για την απόφασή τους να χωρίσουν. Πρέπει να του εξηγήσουν πως η μαμά και ο μπαμπάς δεν τα πάνε καλά για προσωπικούς λόγους, και πως εκείνο δε έχει καμία ευθύνη για τις διαφορές τους. Είναι σημαντικό να του τονίσετε πως, ανεξάρτητα με το διαζύγιο, εσείς θα συνεχίσετε να το αγαπάτε για πάντα, δε θα το εγκαταλείψετε ποτέ, και θα είστε πάντα μια οικογένεια, ακόμη και αν η μαμά δε μένει πια μαζί με τον μπαμπά στο ίδιο σπίτι.
Είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ότι οι αντιδράσεις των παιδιών στο διαζύγιο των γονέων τους διαφοροποιούνται ανάλογα με την ηλικία, το φύλο και το στάδιο ανάπτυξής τους.
Πιο συγκεκριμένα, οι πιο συνηθισμένες αντιδράσεις των παιδιών προσχολικής ηλικίας (3-6 ετών) στο διαζύγιο είναι οι ακόλουθες: αρνούνται να αποδεχτούν το γεγονός του χωρισμού και περιμένουν ότι ο γονιός που έφυγε από το σπίτι θα γυρίσει και θα είναι πάλι οι γονείς ζευγάρι, συχνά παλινδρομούν σε συμπεριφορές που αντιστοιχούν σε παιδιά μικρότερης ηλικίας(π. χ νυχτερινή ενούρηση, πιπίλισμα δακτύλου, κ. ά) ενώ μπορεί να εκδηλώσουν άγχη γύρω από ζητήματα που αφορούν τον αποχωρισμό από τους γονείς, και φόβο μήπως μείνουν μόνα και χωρίς προστασία.
Τα παιδιά ηλικίας 7-10 ετών μπορεί να εκδηλώσουν συναισθήματα θλίψης για το γεγονός του χωρισμού, φόβο και αβεβαιότητα για το μέλλον, ενώ μπορεί και να παρατηρηθεί δυσκολία στην συγκέντρωσή τους στο σχολείο, και παροδική πτώση στην σχολική τους επίδοση.
Στα μεγαλύτερα παιδιά και στους εφήβους , η λύπη και η θλίψη εξακολουθούν να είναι τα βασικότερα συναισθήματα, αλλά αυτό που διακρίνεται εντονότερα είναι ο θυμός για το γεγονός του χωρισμού.
Οι αντιδράσεις που περιγράφονται παραπάνω συνήθως εμφανίζονται το πρώτο διάστημα του χωρισμού των γονέων και ύστερα αρχίζουν και υποχωρούν.
Δυστυχώς, δεν υπάρχουν μαγικές συνταγές για την κατάλληλη αντιμετώπιση του θέματος. Σίγουρα, είναι πολύ σημαντικό οι γονείς να χειριστούν το θέμα με την απαιτούμενη ωριμότητα. Το να απευθυνθείτε για συμβουλευτική σε κάποιον ειδικό πριν την ανακοίνωση προς τα παιδιά σας, ίσως σας βοηθήσει στο να νιώσετε πιο έτοιμοι σε θέματα που αφορούν τις πιθανές αντιδράσεις που μπορεί να εκδηλώσουν, και πώς να τις διαχειριστείτε καλύτερα. Είναι αυτονόητο ότι, όσο πιο ειρηνικά επέλθει ο χωρισμός, τόσο πιο ανώδυνα θα αντιμετωπίσει το παιδί την κατάσταση. Αυτό που είναι σημαντικό να γνωρίζει το παιδί σε κάθε περίπτωση, είναι πως ανεξάρτητα από το αν οι γονείς του μένουν μαζί ή όχι, θα το αγαπούν για μια ζωή αφού είναι για πάντα κομμάτι του εαυτού τους.
Αν παρά τις προσπάθειές σας, το παιδί σας εκδηλώνει είτε μεγάλη εσωστρέφεια, είτε ιδιαίτερα έντονη επιθετικότητα ή κατάθλιψη, και γενικά αλλαγή στη συμπεριφορά του, καλύτερα να συμβουλευθείτε ειδικό.
