Μόλις παρέλαβα την Τιμητική Διάκριση για το ποίημα μου “Αντίδοτο Ζωής” στον 3ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό Ποίησης “Κέφαλος”, στην κατηγορία Έμμετρος Στίχος Ενηλίκων καθώς και τον καλαίσθητο Συλλεκτικό Τόμο που περιλαμβάνει όλα τα διακριθέντα έργα της κατηγορίας “Ενηλίκων 31 ετών και άνω”, συμπεριλαμβανομένου του δικού μου.
«Αντίδοτο ζωής»
Γεωργίου Ι. Πάττα
Οι άνθρωποι νομίζαμε πως είμαστε οι μόνοι,
την γη να εξουσιάζουμε, μα…δημιουργούμε σκόνη.
Λογαριασμό δεν δίναμε, κατάχρηση σε όλα,
τους πόρους καταστρέφαμε, εμείς ως καρμανιόλα.
Φρένο ποτέ και πουθενά και σεβασμός κανένας,
αρπακτικά τα χείριστα, μόλυνσης ο αδένας.
Ήρθε η στιγμή λογαριασμού, ο πλανήτης τον ζητάει,
όσα κακά εκάναμε, με τόκο να μας φάει.
Τα πλάσματα τα υπόλοιπα, εκδίκηση ποθούν,
με πόνο ψυχής και δάκρυα, μας αποχαιρετούν.
Οργή Θεού με κύματα αρρώστιας πανδημίας,
σαρώνουνε όπου βρεθούν, αρχή αδυναμίας.
Με προσωπεία πάνινα και χίλιες προφυλάξεις,
εμβόλιο σωτήριο ψάχνεις για να βυζάξεις.
Φιλιά και συναισθήματα και αγκαλιές μεγάλες,
απαγορεύτηκαν μεμιάς, αλλιώς έχει κρεμάλες.
Πάνω απ’τα κεφάλια μας βαρύς σαν πέλεκυς κουνιέται,
ο τιμωρός που έφθασε, προσέξτε, δεν γελιέται.
Σκοτώνει αδυσώπητα, πληγώνει, τραυματίζει,
νοσηλευτικά δωμάτια ολημερίς γεμίζει.
Αποκλεισμός στα σπίτια μας, εντός φυλακισμένοι,
όσοι δεν έχουνε ψυχή, φεύγουν καταραμένοι.
Ποιος να το εγνώριζε τι έμελλε να πάθει,
η ανθρωπότης χάθηκε, ετυφλώθη, εβουβάθη.
Δυσάρεστες και λυπηρές ειδήσεις και εικόνες,
ελάχιστες έμειναν πια, ελπίδας οι σταγόνες.
Ειν’ευκαιρία τώρα πια, για αναθεωρήσεις,
πραγματικά ιδανικά για ν’αξιολογήσεις.
Βάλε στην άκρη θησαυρούς, δεν έχουνε αξία,
μόνο τα συναισθήματα, έχουνε την ουσία.
Αγάπησε ειλικρινά, αληθινά να νοιώσεις,
έτσι μπορείς μοναδικά, τον πλούτο να βιώσεις.
Μάθε να δίνεις με ψυχή, με σέβας, με αγάπη,
αυτό είναι το φάρμακο, της γιατρειάς το χάπι.
