Oι νύχτες κυλούν
μοναχικές
στα χέρια της
γράμματα που έγραψε
ιστορίες που έπλασε
μα δεν έστειλε
σελίδες σκισμένες
σελίδες πεταμένες
σελίδες σκόρπιες
Είναι δύσκολες
Οι μοναχικές νύχτες
Όταν από το μπαλκόνι
Βλέπει
ανθρώπους πιασμένους χέρι χέρι
μια αγκαλιά
ένα παθιασμένο φιλί
ζηλεύει
το γράφει
μα πετά τις σελίδες ,
αφήνει τον αγέρα να τις πάρει
κανείς να μη τις δει
δύσκολες οι ώρες
οι μοναχικές
όταν μέσα της να δει
προσπαθεί
τι θέλει
Τι δεν θέλει
Ο πόνος θεριεύει
αυτός που δεν ήξερε
μα τώρα έμαθε
το σφίξιμο στο στομάχι
τον τρελό χτύπο της καρδιάς
Πονά
Να το δείξει δε θέλει
Να το ομολογήσει δε μπορεί
Πόσο θα ήθελε να ήταν εδώ
Είναι δύσκολες οι νύχτες
Στο Μοναχικό της μπαλκόνι
Όπως Δύσκολο
Το να πεις
πως Αγαπάς
Όταν δεν πρέπει
Τα γράμματα που έγραψε
Τα γράμματα που πέταξε
Ποτέ να μη τα στείλει
Καλύτερα
Σκέπτεται
να Αναπολείς
να Θρηνείς
να πονάς
παρά
Μια χαμένη μέρα
Ένα χαμένο αύριο
Μια χαμένη στιγμή
Μια χαμένη αγάπη
Δύσκολες
οι Μοναχικές νύχτες στο μπαλκόνι
Γιώργος Χατζηδιάκου
