Το Sport24.gr συνεχίζει την παρουσίαση των ξένων του ελληνικού πρωταθλήματος, με τον Καρίμ Τζαμάρ του Κολοσού Ρόδου, ενός παίκτη με μια ξεχωριστή ιστορία.
Θέση: Γκαρντ
Ηλικία: 22
Ύψος: 1.97
Ο Καρίμ Τζαμάρ γεννήθηκε αστέρι. Ήταν πρωταγωνιστής στο γυμνάσιο. Έγινε θρύλος στο κολέγιο. Και τώρα φιλοδοξεί να κάνει το ίδιο -σε επαγγελματικό επίπεδο για πρώτη φορά- στον Κολοσσό Ρόδου και στο ελληνικό πρωτάθλημα. Έρχεται από ένα μικρό κολέγιο, κουβαλώντας όμως μια υπέρλαμπρη καριέρα, ατομικές διακρίσεις, ένα βιογραφικό και μια δραματική ιστορία που επιβεβαιώνουν ότι από τη στιγμή που το έβαλε στόχο, θα το καταφέρει.
Ο Τζαμάρ Νταμπς (σ.σ το όνομα της γιαγιάς του) Τζαμάρ γεννήθηκε στη Βενετία, όχι αυτή της Ιταλίας, αλλά της Καλιφόρνια, την Βένις. Φοίτησε σε ένα από τα καλύτερα γυμνάσια της Αμερικής σε ότι αφορά τις μπασκετικές επιδόσεις το Ουέτσεστερ Χάι Σκουλ του Λος Άντζελες, με το οποίο κατέκτησε δύο πολιτειακά πρωταθλήματα.
Πως κατέληξε οπότε στο άσημο Μοντάνα; Ήταν ένας συνδυασμός της δική του αφοσίωσης, αλλά και της επιμονής των ανθρώπων του κολεγίου. Στη γυμνασιακή ομάδα ο Τζαμάρ ήταν από τους πρωταγωνιστές μιας ομάδας γεμάτης ταλέντο. Πέρα από αυτόν υπήρχαν κι άλλοι παίκτες που συγκέντρωναν πάνω τα βλέμματα των σκάουτερ του κολεγιακού πρωταθλήματος, οπότε όλα μπήκαν στο σωστό δρόμο όταν οι ομάδες τον προσπερνούσαν και το Μοντάνα συνέχιζε να τον παίρνει τηλέφωνο.
Συναντώντας έναν παλιό γνώριμο
Είπε “ναι” στην τρίτη του χρονιά και δεν άλλαξε γνώμη ούτε μετά το νέο πρωτάθλημα που κατέκτησε, στο οποίο οι μετοχές του ανέβηκαν κατακόρυφα σύμφωνα τουλάχιστον με το ενδιαφέρον του Ντιτρόιτ, του UTEP και του Πόρτλαντ. Το αποτέλεσμα; Να συνεργαστεί με έναν παλιό μας γνώριμο, ο οποίος έμελλε να γίνει ο δάσκαλος και ο μέντορας του. Ποιος ήταν αυτός; Ο Ουέιν Τινγκλ, ο οποίος τη δεκαετία του ’90 πέρασε από το Παγκράτι. Ο Τινγκλ ο οποίος φοίτησε επίσης στο Μοντάνα είναι ο προπονητής της ομάδας τα τελευταία χρόνια και ο άνθρωπος που αποφάσισε να χτίσει τη ομάδα γύρω από τον Τζαμάρ, ειδικά μετά την αποχώρηση του ταλαντούχου πόιντ-γκαρντ Ουιλ Τσέρι.
Την πρώτη του χρονιά ξεκίνησε βασικός σε 18 παιχνίδια έχοντας 8.1 πόντους και 4.8 ριμπάουντ. Την επόμενη έκανε το “μπαμ” με 13.6 πόντους, 5.6 ριμπάουντ και 3.8 ασίστ, κερδίζοντας μια θέση στην καλύτερη 5άδα της περιφέρειας. Την τρίτη οδήγησε την ομάδα του σε 25 νίκες και στη 2η συνεχόμενη παρουσία της στο τελικό τουρνουά του NCAA έχοντας 14.2 πόντους, 5.9 ριμπάουντ και 3.9 ασίστ, για να φτάσουμε στην τελευταία του σεζόν όπου είχε 18.9 πόντους, 5.7 ριμπάουντ, 4.1 ασίστ και τον τίτλο του “παίκτη της χρονιάς” στην Big Sky.
Τελικά έφυγε από το Μοντάνα με ένα πτυχίο ανθρωπολογίας και μια αξιοζήλευτη καριέρα, που τον κατατάσσει στους κορυφαίους παίκτες στην ιστορία του κολεγίου, τερματίζοντας στην πρώτη 10άδα της λίστας με τους καλύτερους σκόρερ, ριμπάουντερ και πασέρ. Για την ακρίβεια μόνο οι Λάρι Κριστόβιακ, Μάικλ Ρέι Ρίτσαρντσον και Μπομπ Κόουπ σκόραραν περισσότερους πόντους από τους δικούς του.
Ένας big guard που τα κάνει όλα
Ο Τζαμάρ είναι ένας παίκτης με πλούσια αθλητικά προσόντα που τα κάνει όλα στο γήπεδο. Τη μια βραδιά, δηλαδή, σκοράρει 28 πόντους όπως έκανε απέναντι στο Ντέιβιντσον, την άλλη μαζεύει 14 ριμπάουντ, την άλλη μοιράσει 11 ασίστ (όπως κόντρα στο Σαν Ντιέγκο), μπλοκάρει 3 σουτ, πετυχαίνει 5 τρίποντα, ή κάνει 4 κλεψίματα.
Ο μεγάλος του στόχος, όμως, είναι στο επόμενο επίπεδο να παίξει στο “1”. Για αυτό το καλοκαίρι μετά το κολέγιο παίρνοντας μέρος στο pre-draft τουρνουά του Πόρτσμουθ, δούλεψε πολύ στον χειρισμό της μπάλας και στο σουτ μετά από ντρίμπλα, θέλοντας να γίνει περισσότερο ένας μεγαλόσωμος point-guard, παρά ένας all-around περιφερειακός.
Οι σκάουτερ του ΝΒΑ τον αποκαλούν “old-school” κι ο ίδιος φιλοδοξεί κάποια μέρα να ακολουθήσει τα χνάρια άλλων γκαρντ της περιφέρειας, που έκαναν μεγάλη καριέρα στο ΝΒΑ, όπως είναι δηλαδή ο Ντάμιεν Λίλαρντ και ο Ρόντνεϊ Στάκεϊ.
Ο Ουέιν Τινγκλ, ο προπονητής του στο Μοντάνα, εξηγεί πως το μυστικό του είναι ότι “έχει κερδίσει τον απόλυτο σεβασμό των συμπαικτών του, γιατί δεν είναι εγωιστής. Είναι μεν ανταγωνιστικός, αλλά όλοι ξέρουν ότι στο τέλος θα πάρει την καλύτερη απόφαση για την ομάδα”.
Οι δυο τους έχουν αναπτύξει μια ξεχωριστή σχέση, όπως παραδέχεται και ο Τζαμάρ: “Με προσέχει ως προπονητής και ως μέντορας. Δεν με αφήνω ποτέ να χαλαρώσω. Ποτέ δεν είναι απόλυτα ικανοποιημένος. Θυμάμαι όταν έκανα το τριπλ-νταμπλ (21 πόντοι, 11 ριμπάουντ, 11 ασίστ) απέναντι στη Χαβάι, αυτός ήταν λες και δεν το ήξερε. Γνωρίζει πολύ καλά τα κουμπιά μου και να βγάζει τον καλύτερο μου εαυτό. Εκτιμώ πολύ όλα όσα έχει κάνει. Θα είναι ένας τύπος με τον οποίο θα μιλάω σε όλη μου τη ζωή”.
Επί προσωπικού
Το αγαπημένο του φαγητό είναι το κοτόπουλο της μαμάς (στην οποία έχει μεγάλη αδυναμία – διαβάστε παρακάτω) και τα βιβλία, καθώς και οι ταινίες που προτιμά είναι αθλητικού περιεχομένου, όπως το “From Good to Great to Unstoppable” του προσωπικού γυμναστή του Μάικλ Τζόρνταν, Τιμ Γκρόβερ. Παράλληλα θα ήθελε να παίξει στη βιογραφία του ο Ομάρ Επς, ενώ θαυμάζει τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ και τον Κόμπι Μπράιαντ. Λογικό, μιας και έχει γεννηθεί και μεγαλώσει στην Καλιφόρνια, οπότε είναι αναμενόμενο να υποστηρίζει και τους Λέικερς. Όσο για τους καλύτερους παίκτες που έχει αντιμετωπίσει; Αυτοί είναι ο Λανς Στίβενσον και ο Τζον Ουόλ.
Πέρα από το μπάσκετ του αρέσει να παίζει φούτμπολ και βόλεϊ, αν και προτιμά τα video games. Πέρασε πολύ καλά στο κολέγιο του Μοντάνα, ξεχωρίζοντας το “πνεύμα νικητή” του προγράμματος και το… μαύρισμα του προπονητή, Ουέιν Τινγκλ.
Δηλώνει εξαιρετικός μάγειρας και αν ξεχωρίζει μια φράση αυτή είναι το: “όσο περισσότερο δουλέψεις στην ειρήνη, τόσο λιγότερο θα πρέπει να ματώσεις στη μάχη”.
Παίζοντας για τη μαμά
Η Ντελόρις Τζαμάρ δεν τα έφερνε εύκολα βόλτα. Δούλευε ως νοσοκόμα στην νυχτερινή βάρδια και προσπαθούσε παράλληλα να μεγαλώσει τα οκτώ παιδιά της (σ.σ ο Καρίμ είναι ο μικρότερος). “Είναι η πιο δυνατή γυναίκα που ξέρω. Δεν είχαμε πολλά ως παιδιά, αλλά πάντα θα μας περίμενε ένα μαγειρεμένο γεύμα. Αν θέλαμε πραγματικά κάτι, θα έβρισκε τον τρόπο να το αποκτήσουμε. Δεν θα ήμουν εδώ χωρίς αυτή. Είναι δύσκολο να εκφράσω το πως νιώθω για αυτή, επειδή έχει κάνει τόσα πολλά για μένα και την οικογένεια μας. Είναι η superwoman μου” όπως εξηγεί καλύτερα από τον καθένα ο ίδιος ο Τζαμάρ.
Οπότε, όταν κατά τη διάρκεια της πρώτης του χρονιάς στο κολέγιο η μητέρα του έπαθε εγκεφαλικό, η κατάσταση για αυτόν ήταν πολύ δύσκολη. Η Ντελόρις Τζαμάρ είχε παραλύσει στην αριστερή της πλευρά και δεν μπορούσε καν να μιλήσει και έτσι ο γιος της αποφάσισε να την τιμήσει. “Κάθε φορά που πατάω το παρκέ παίζω για αυτή. Για αυτό ακουμπάω τα παπούτσια μου στο πλάι, εκεί που έχω γράψει “superwoman”, για να την τιμήσω και να νιώσω ότι είναι μαζί μου”.
Η μητέρα του, όπως έχει κάνει σε όλη της τη ζωή, του δίνει δύναμη. “Όταν έπαθε το εγκεφαλικό οι γιατροί της έδιναν 3% πιθανότητες να ζήσει. Εκείνη όμως τα κατάφερε” θυμάται ο Τζαμάρ, δικαιολογώντας εν μέρει το από που κληρονόμησε την τεράστια επιμονή του και το πείσμα του.
Δεν θέλει πολύ για να καταλάβει κάποιος ότι ο Καρίμ Τζαμάρ είναι σκληρός. Και ότι δεν το βάζει κάτω. Δεν το έκανε ούτε όταν αρρώστησε η μητέρα του, ούτε καν όταν έμαθε για τον τραγικό θάνατο του αδερφού του (που βρέθηκε νεκρός στο αυτοκίνητο με τη μνηστή του σε ένα έγκλημα που παραμένει μυστήριο). Δεν θα το βάλει ούτε τώρα.
Πηγή : sport24.gr
