Το γεγονός πως ο Τύμβος Καστά είναι μακεδονικός τάφος και οικοδομήθηκε περί το 325 π.Χ. κατά παραγγελία του Αλεξάνδρου για τον Ηφαιστίωνα, υποστηρίζει ο αναπληρωτής καθηγητής του τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Κύπρου Θεόδωρος Μαυρογιάννης.
Ειδικότερα, ο πανεπιστημιακός έδωσε χθες μία διάλεξη με θέμα τον τύμβο της Αμφίπολης, η οποία πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα διαλέξεων στην Πανεπιστημιούπολη, και είχε τίτλο: «Ο τύμβος της Αμφιπόλεως: Έλεγχος των γεγονότων και των πηγών της περιόδου 324-294 π.Χ.».
Η διάλεξη είχε ως στόχο να φωτίσει πτυχές των ανασκαφών, πάντα με το δέοντα σεβασμό στις ανασκαφικές εργασίες που επιτελούνται από την αρχαιολόγο της 28ης Εφορείας Αρχαιοτήτων Κατερίνα Περιστέρη και την ομάδα της.
Στα ερωτήματα που τέθηκαν σε ποιον ανήκει το υπερμεγέθες επιτάφιο μνημείο, πότε και από ποιον οικοδομήθηκε, ο κ. Μαυρογιάννης υποστήριξε, μέσα από την οπτική γωνία της ιστορίας των ελληνιστικών χρόνων, ότι ο Τύμβος Καστά στην Αμφίπολη, είναι μακεδονικός τάφος και οικοδομήθηκε περί το 325 π.Χ. κατά παραγγελία του Αλεξάνδρου για τον Ηφαιστίωνα. Σημείωσε ότι η διαφορετικότητα ιστορίας και αρχαιολογίας είναι αυτή που καθιστά δύσκολη την απάντηση στα κρίσιμα ερωτήματα που τίθενται για τον Τύμβο.
Η παρουσίαση επικεντρώθηκε καταρχήν στα γεγονότα των ετών 325-320 π.Χ., με αφετηρία την αίσια επάνοδο από την Ινδία του στόλου του Αλεξάνδρου υπό τον «Αμφιπολίτη» Νέαρχο στις εκβολές του ποταμού Τίγρη (αρχές του 324 π.Χ.) και την απόφαση της Ώπιδος για την αποστρατεία. Συνεχίστηκε με τον αιφνίδιο θάνατο του «φιλαλέξανδρου» Ηφαιστίωνα τον Οκτώβριο του 324 π.Χ. στα Εκβάτανα και κορυφώθηκε με τον θάνατο του ιδίου του Αλεξάνδρου στις 13 Ιουνίου 323 π.Χ. στη Βαβυλώνα και με τα της ταφής του στην Αίγυπτο, αρχικά στην Μέμφιδα και κατόπιν στην Αλεξάνδρεια, οριστικά στο μαυσωλείο των ανακτόρων που ονομάστηκε Σήμα.
Στο δεύτερο μέρος εξετάστηκαν τρία δραματικά επεισόδια με κίνητρο τη διαδοχή της βασιλείας του Αλεξάνδρου: Η δολοφονία του «βασιλέως» Φιλίππου Γ΄ Αρριδαίου και της συζύγου του Ευρυδίκης με διαταγή της Ολυμπιάδος το 317 π.Χ., η δολοφονία της Ολυμπιάδος από τον Κάσσανδρο το 316 π.Χ. και τέλος η δολοφονία της Ρωξάνης, χήρας του Αλεξάνδρου, και του ηλικίας 12/13 ετών παιδιού τους «βασιλέως» Αλεξάνδρου Δ΄, με απόφαση επίσης του Κασσάνδρου.
Το τελευταίο αυτό έγκλημα φέρεται να έλαβε χώρα στην ακρόπολη της Αμφιπόλεως το 310/309 π.Χ., όπου μητέρα και γιος είχαν τεθεί υπό αυστηρό περιορισμό από το 316 π.Χ. Και οι δύο χρονολογικοί πυρήνες του ιστορικού προβλήματος (325-320 π.Χ., 320-315 π.Χ., μέχρι τη διακήρυξη της Τύρου από τον Αντίγονο Μονόφθαλμο) είχαν σκοπό να υποβοηθήσουν μια λογική απάντηση στα κρίσιμα ερωτήματα που προκύπτουν.
Τέλος, εξετάστηκε ο θάνατος του Αντιγόνου Μονοφθάλμου ο οποίος πέθανε το 301 π.Χ. και ανακηρύχτηκε βασιλεύς μαζί με το γιο του Δημήτριο Πολιορκητή το 306 π.Χ., μετά από τη Ναυμαχία της Σαλαμίνας στην Κύπρο.
Τέλος, να σημειωθεί ο Ηφαιστίων (356 π.Χ – 325 π.Χ.) ήταν γιος του Αμύντορα, παιδικός φίλος, αξιωματικός και συνοδοιπόρος του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην εκστρατεία του στην Ασία. Γεννήθηκε στην Πέλλα και ήταν ένας από τους Μακεδόνες βασιλικούς παίδες που συμμετείχαν μαζί με τον Αλέξανδρο στις διαλέξεις του Αριστοτέλη στη Μίεζα, ίσως το 343.
Πηγή : protothema.gr
