Την περίοδο της Ιπποτοκρατίας, συνάμα με το Τάγμα των Ιπποτών, πολεμούσε και ολόκληρος ο λαός για να γλυτώσει από την κατάκτηση των Τούρκων. Οι πολεμιστές ήταν στολισμένοι με ανδρεία και θάρρος, μα ο ηρωισμός δεν έλειπε και από τις γυναίκες. Στέκονταν δίπλα από τους άνδρες πολεμιστές, τους φρόντιζαν και τους ενθάρρυναν.
Όταν η Ρόδος πολιορκήθηκε και λύγιζε από τους Τούρκους εχθρούς, παράδειγμα ηρωισμού στάθηκε η Αναστασία. Ήταν μια πανέμορφη Ελληνίδα, της οποίας ο σύζυγος, Άγγλος Πολεμιστής – αρχηγός τάγματος, σκοτώθηκε στην πρώτη γραμμή. Τότε εκείνη μόλις αντίκρισε τον σκοτωμένο άντρα της, έτρεξε στο σπίτι, φίλησε και σφιχταγκάλιασε τα δυο της παιδιά και στη συνέχεια τα σκότωσε και τα έριξε στη φωτιά για να μη βρουν οι Τούρκοι την οικογένεια της.
Ανδρειωμένη με θάρρος, φόρεσε την αιματόβρεχτη πανοπλία του άντρα της και ρίχτηκε στη μάχη. Σκότωσε και τραυμάτισε πολλούς Τούρκους, βγήκε στην πρώτη γραμμή του ένδοξου αγώνα έως ότου σκοτώθηκε και η ίδια.
Όταν η Ρόδος απελευθερώθηκε τίμησε τη μνήμη της με μνημόσυνο και με μια πινακίδα εντοιχισμένη στην εξωτερική είσοδο του Καστέλλου. Εκεί παριστάνεται το βιβλίο που ο Φοντάνος περιγράφει το συμβάν στα λατινικά και δίπλα είναι μια μετάφραση στα νέα ελληνικά.
Αναστασία, παράδειγμα μίμησης και ηρωισμού…
