ΤΟ ΑΦΑΝΤΟΥ ΚΑΙ Η ΚΟΡΟΙΔΙΑ ΜΕ ΤΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΡΓΑ
Γράφει ο Γιώργος Νικολής
Κοινωνικός σχολιαστής
Βρισκόμαστε σε προεκλογική περίοδο και αυτό που όλοι μας λίγο πολύ έχουμε παρατηρήσει γύρω μας είναι η δραστηριότητα με τις ανακοινώσεις και την αύξηση των δημοσίων έργων κάθε φορά που έχουμε εκλογές. Είναι μια είδους παλιά τακτική που αρκετοί πολιτικοί συνηθίζουν να χρησιμοποιούν ακόμα μέχρι σήμερα, κάθε φορά που έχουμε εκλογές με σκοπό να επηρεάσουν προς όφελος τους, το εκλογικό σώμα για να τους ξαναψηφίσει και σε αυτό το άρθρο μου θα επονομάσω παρακάτω δυο τοπικούς μας πολιτικούς που χρησιμοποιούν αυτήν την τακτική. Νέα δημόσια έργα λοιπόν ανακοινώνονται, παλιά που είχαν ξεχαστεί και βαλτώσει τα ξαναβάζουν μπροστά, και δουλειές ράβε – ξήλωνε να έχουμε για να δείχνουμε και στους πολίτες ότι γίνονται έργα. Το σημαντικό όμως αγαπητέ πολιτικέ δεν είναι να αρχίζεις η να ανακοινώνεις δημόσια έργα, το σημαντικό είναι όταν κάνεις, να κάνεις καλά και σωστά δημόσια έργα που να βελτιώνουν την εικόνα και την λειτουργικότητα του τόπου προς όφελος του κοινού συμφέροντος και γενικά των πολιτών. Δυστυχώς σε σύγκριση με την μοντέρνα Ευρώπη ακόμα μέχρι σήμερα στην Ελλάδα αυτοί που πραγματικά ευνοούνται και κερδίζουν από τα δημόσια έργα της αρπαχτης και της τσαπατσουλιάς είναι περισσότερο οι πολιτικοί και οι εργολάβοι, παρά το γενικό συμφέρον. Οι πολιτικοί με βασικό σκοπό να ανεβάσουν την δημοτικότητα τους ενόψει και των εκλογών, ανακοινώνουν και αρχίζουν να κάνουν δημόσια έργα με πόρους που φυσικά δεν είναι από την τσέπη τους, αλλά είναι μέσω προγραμμάτων ΕΣΠΑ η από διάφορους δημοτικούς η κρατικούς πόρους, δηλαδή λεφτά των φορολογουμένων. Μαζί με τους πολιτικούς και οι εργολάβοι τους που κερδίζουν με την σειρά τους από την ανάθεση και κατασκευή των έργων. Αυτοί που στην πραγματικότητα χάνουν με τις συνήθεις κακοτεχνίες και την γενική τσαπατσουλιά κατασκευής ενός δημόσιου έργου είναι εκτός από τους πολίτες που ταλαιπωρούνται αδίκως, χάνει και το γενικό δημόσιο συμφέρον και η πολιτισμένη εικόνα μας σαν τόπος και παραδείγματα υπάρχουν αρκετά. Κοιτάζοντας γύρω μας στην Ρόδο έχουμε αρκετές περιπτώσεις δημοσίων έργων που έχουν αρχίσει όμως στην πορεία ξεχαστήκαν, η που έχουν βαλτώσει η που γίνονται όπως, όπως και που στην ουσία δεν προσφέρουν κάτι θετικό για τον τόπο, αντιθέτως κάνουν ζημιά. Η γέφυρα της Κρεμαστής, η εθνική οδός Ρόδου – Λίνδου στο ύψος του Άφαντου, η παραλιακή οδός στο Άφαντου και η πρόσφατη πρόχειρη ασφαλτόστρωση που έγινε μέσα στον οικισμό Άφαντου είναι κλασικά παραδείγματα της κοροϊδίας και της κακοτεχνίας των δημοσίων έργων. Τόσα χρόνια η κατασκευή για μια νέα γέφυρα της Κρεμαστής ήταν σχεδόν ξεχασμένη και έπρεπε να χαθούν ζωές για να εξαγγείλουν οι πολιτικοί μας σε αυτήν την περίπτωση ο υποψήφιος περιφερειάρχης Γιάννης Μαχαιριδης ότι αρχίζουν τα έργα κατασκευής της. Η εθνική οδός Ρόδου – Λίνδου στο ύψος του Άφαντου είναι και αυτή μια από τις κλασικότερες περιπτώσεις δημόσιου έργου της μακροχρόνιας τσαπατσουλιάς, ανευθυνότητας και κοροϊδίας. Το ίδιο ισχύει και για την παραλία Άφαντου και τον ποδηλατοδρόμο/πεζόδρομο που τον επιδιόρθωσαν μετά την πρώτη ζημία που έπαθε όμως πάλι καταστρεμμένος είναι λόγο και της σε μεγάλο βαθμό προχειρότητας κατασκευής και επιδιόρθωσης του έργου. Σε αυτά τα «έργα» προστίθεται η πρόσφατη ασφαλτόστρωση στους δρόμους και τα σοκάκια του οικισμού Άφαντου, μια «ασφαλτόστρωση» που ούτε στις υποανάπτυκτες περιοχές της Αφρικής δεν κάνουν. Ίσως ο πρόεδρος του τοπικού συμβουλίου Άφαντου, Ανδρέας Καλοπητας που είναι και υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος με τον Φώτη Χατζηδιακο, να έχει σχηματίσει την εντύπωση ότι οι άφαντενοι είναι τριτοκοσμικοί και δεν δικαιούται καλύτερους δρόμους εκτός από τσαπατσουλιές και έργα του όπως-όπως, αλλιώς δεν εξηγείτε το φαινόμενο με την «ασφαλτόστρωση» που έγινε στο Άφαντου πρόσφατα και μάλιστα να είναι ο πατέρας του Καλοπητα ο εργολάβος που ανέλαβε το δημόσιο αυτό έργο στο Αφαντου και όχι μόνο αυτό. Το ότι ο κ. Καλοπητας αποφάσισε να « ασφαλτοστρώσει» το Άφαντου μερικές εβδομάδες πριν τις εκλογές αυτό είναι ένα βασικό «καρότο» τύπου δημοσίων έργων που προσφέρει ο Καλοπητας στους άφαντενους με την ελπίδα να τον ξαναψηφίσουν. Αν τώρα το έργο αυτό είναι με αμφιβόλου ποιότητας άσφαλτο, με μπαλώματα όπως-όπως και βρωμιές αφού δεν φρόντισαν να σκουπίσουν τις πίσσες που άφησαν πίσω τους, αυτό δεν τον ενδιαφέρει ιδιαίτερα τον Καλοπητα. Έργο να είναι και ότι να είναι αρκεί να δείχνει ότι κάνει έργα, εκτός αυτού την εργολαβία την ανέλαβε ο ίδιος ο πατέρας του, το κέρδος δηλαδή διπλό για τον υποψήφιο δημοτικό σύμβουλο του Φώτη Χατζηδιακου διότι και «έργο» έκανε και την εργολαβία την πήρε η οικογένεια. Οι πληροφορίες που υπάρχουν για το κόστος του «έργου» αυτού είναι της τάξεως του άνω των 100.000 ευρώ για μερικά φορτηγά πίσσα, μερικούς εργάτες και μερικές ημέρες εργασίας. Λεφτά για λάμπες δεν είχε ο Καλοπητας για να φωτίζει το Άφαντου που ήταν θεοσκότεινο τις νύχτες, για την εργολαβία όμως προεκλογικά που πήρε ο πατέρας του βρεθήκαν δεκάδες χιλιάδες ευρώ. Ναι να γίνονται δημόσια έργα, όμως έργα με ποιότητα και λειτουργικότητα, που να εξυπηρετούν το δημόσιο συμφέρον και τον πολίτη, όχι να γίνονται έργα της αρπαχτης, της κακοτεχνίας και του όπως – όπως. Δημόσια «έργα» που προσβάλουν την νοημοσύνη μας και την πολιτισμένη εικόνα του τόπου μας όπως έγινε με τις πρόχειρες προεκλογικά ασφαλτοστρώσεις στο Άφαντου με σκοπό να παρουσιάσει «έργο» στους άφαντενους ψηφοφόρους, ο υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος Ανδρέας Καλοπητας. Αν αυτό το τριτοκοσμικό έργο ασφαλτοστρώσεως που έγινε προεκλογικά στο Άφαντου δεν είναι κοροϊδία και υποτίμηση της νοημοσύνης των άφαντενων τότε τι μπορεί είναι?
