Μεγάλες αλλαγές στην Ευρώπη επιφέρει το δημοψήφισμα που διενεργήθηκε στη Σκωτία για την ανεξαρτητοποίηση της από το Ηνωμένο Βασίλειο. Μπορεί τελικώς η Μεγάλη Βρετανία να γλύτωσε ένα μεγάλο στραπάτσο, καθώς το “ΟΧΙ” στην ανεξαρτητοποίηση της Σκωτίας επικράτησε, αλλά στην Ε.Ε. τίποτα δεν θα είναι όπως χθες.
Κατ’ αρχήν η Σκωτία βγαίνει κερδισμένη, καθώς ανάγκασε τους Βρετανούς πολιτικούς να ενδιαφερθούν για τους Σκωτσέζους και να δεσμευτούν για παροχές και επιπλέον εξουσίες προκειμένου να αποτρέψουν το «ΝΑΙ» στην ανεξαρτητοποίηση. Ξέρουν πώς το οριακό αποτέλεσμα (γιατί οριακό φαίνεται πώς θα είναι) δεν τους αφήνει περιθώρια μη τήρησης των δεσμεύσεων τους.
Αυτές αφορούν σε ένα νέο φορολογικό καθεστώς με φορολογικές ελαφρύνσεις για τους Σκωτσέζους, κοινωνικές παροχές και γενικώς αυξημένες αρμοδιότητες σε πολιτικό επίπεδο τις οποίες μέχρι τώρα αρνούνταν η κυβέρνηση Ντ. Κάμερον και οι Βρετανοί πολιτικοί.
Με ποσοστό συμμετοχής κατά μέσο όρο 85%, κατά της ανεξαρτησίας ψήφισε το 55% των ψηφοφόρων και υπέρ το 45%. Πρίν από λίγο η Νίκολα Στέρτζον, αντιπρόεδρος του Εθνικού Κόμματος της Σκωτίας, παραδέχθηκε την ήττα του «ναι» στο ιστορικό δημοψήφισμα.
«Οπως χιλιάδες άλλοι στη χώρα, αφιέρωσα την καρδιά και την ψυχή μου σε αυτήν την εκστρατεία και υπάρχει ένα πραγματικό αίσθημα απογοήτευσης για το ότι δεν κατορθώσαμε για λίγο να εξασφαλίσουμε την επικράτηση της θετικής ψήφου”, δήλωσε στο BBC η Νίκολα Στέρτζον.
Στο μεταξύ, τον επικεφαλής της εκστρατείας κατά της ανεξαρτησίας της Σκωτίας Αλιστερ Ντάρλινγκ, συνεχάρη ο πρωθυπουργός της Βρετανίας Ντέιβιντ Κάμερον, καθώς τα αποτελέσματα για το δημοψήφισμα στη Σκωτία δείχνουν ότι οι Σκωτσέζοι δεν θέλουν να διαχωριστούν από την Αγγλία.
«Μίλησα με τον Αλιστερ Ντάρλινγκ και του έδωσαν συγχαρητήρια για την επιτυχή εκστρατεία», έγραψε τον λογαριασμό του στο Twitter ο Ντέιβιντ Κάμερον, ο οποίος θα είχε βρεθεί σε εξαιρετικά επισφαλή θέση εάν το “ναι” είχε επικρατήσει στην ιστορική ψηφοφορία.
Ο Βρετανός πρωθυπουργός, ο οποίος συμμετείχε ενεργά στην εκστρατεία κατά της ανεξαρτησίας της Σκωτίας μαζί με τους ηγέτες των άλλων δύο μεγάλων πολιτικών κομμάτων της Βρετανίας θα κάνει επίσημη δήλωση για τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος στις 09.00 (ώρα Ελλάδος).
“Έπειτα από την καταμέτρηση των ψήφων σε 24 από τις 32 περιφέρειες, το “όχι” συγκεντρώνει το 54%, ενώ το “ναι” το 46% των ψήφων στο δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία της Σκωτίας” είχε μεταδώσει νωρίτερα το BBC.
Το Ρόιτερς μετέδωσε επίσης πώς μετά από την καταμέτρηση άνω του 60% των ψήφων, το στρατόπεδο του “όχι” επικρατεί με 54%, έναντι 46% για το “ναι”. Η προσέλευση έφτασε στο 88,6%. Σχεδόν 4,7 εκατομμύρια πολίτες κλήθηκαν την Πέμπτη να ψηφίσουν για την ανεξαρτησία της Σκωτίας από το Ηνωμένο Βασίλειο.
Και μπορεί η πλειονότητα των πολιτών να τάσσεται υπέρ της παραμονής της Σκωτίας στο Ηνωμένο Βασίλειο με ποσοστό 54% έναντι του 46% των ανθρώπων που επιθυμούν την ανεξαρτησία της χώρας, ωστόσο το Ηνωμένο Βασίλειο δεν είναι πλέον και τόσο… Ηνωμένο.
Το ίδιο θα πρέπει να αισθάνονται και άλλες κυβερνήσεις Ευρωπαικών χωρών, όπως η Ισπανία με την Καταλωνία, η Ιταλία με την Παδανία, το Βέλγιο με τη Φλάνδρα, η Γερμανία με την Βαυαρία, στις οποίες έχουν εκφραστεί τάσεις απόσχισης ή ανεξαρτητοποίησης.
Τα οφέλη που αποκομίζει και μόνο η Σκωτία αποτελούν πλέον από μόνα τους ένα κίνητρο για δημοψήφισμα ανεξαρτηροποίησης σε κάποια άλλη χώρα. Και ποιος ξέρει, ίσως και να συμβεί προκαλώντας ένα ρήγμα στην Ε.Ε.
Με αφορμή το δημοψήφισμα στη Σκωτία σε πολλές ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, ήδη, ανατριχιάζουν από ανησυχία μήπως υπάρξει ένα ντόμινο που θα μετασχηματίσει τα σύνορα σε μεσαιωνικού τύπου χάρτη με πολλά κρατίδια.
Πού υπάρχει πιο έντονο εθνικιστικό πρόβλημα και απειλή ανεξαρτητοποίησης στον ευρωπαϊκό χάρτη;
Καταλωνία
Το σκωτσέζικο μοντέλο είναι ιδιαίτερα προσφιλές στους Καταλανούς αυτονομιστές, που ήδη –παρά τις αντιρρήσεις της Μαδρίτης- έχουν ορίσει δημοψήφισμα για την ανεξαρτητοποίηση της Καταλωνίας, το Νοέμβριο.
Παρόλο που η περιοχή ήδη απολαμβάνει πολιτιστική και πολιτική αυτονομία με δικό της Κοινοβούλιο, η αυτονομιστική διάθεση εντάθηκε από τότε που ξέσπασε η οικονομική κρίση. Αυτό, όμως, δεν αρκεί στους Καταλανούς αυτονομιστές, που θέλουν δικό τους κράτος –κυρίως για οικονομικούς λόγους.
Χώρα των Βάσκων
Ο βασκικός εθνικισμός και η γλώσσα είχαν γνωρίσει μεγάλη καταπίεση στα χρόνια της δικτατορίας του Φράνκο. Η χώρα των Βάσκων όμως βρίσκεται σε πολύ χειρότερη οικονομική κατάσταση από την Καταλωνία.
Μπορεί οι μαχητικοί Βάσκοι αυτονομιστές να είναι μειοψηφία στη Βισκαϊκή. Αλλά ο πόθος τους για αυτονομία έχει προκαλέσει περισσότερα από 800 θύματα σε έναν αιματηρό αγώνα 50 χρόνων, που εδώ και τρία χρόνια έχει αντικατασταθεί με έναν πολιτικό διάλογο, ο οποίος επιθυμεί να προκαλέσει δημοψήφισμα. Ως τώρα, η Μαδρίτη δεν δέχεται όπως ακριβώς και με τους Καταλανούς.
Φλάνδρα
Η Φλάνδρα στα βόρεια του Βελγίου, αποτελεί συνιστώσα του ομόσπονδου Βελγικού κράτους. Στις πρόσφατες κοινοβουλευτικές εκλογές στο Βέλγιο, η νεόκοπη Συμμαχία Φλαμανδών υπό τον Bart de Wever αναδείχθηκε η ισχυρότερη πολιτική δύναμη στη Φλάνδρα. Όπως πιστεύει ο ντε Βεβέρ, το βελγικό κράτος βρίσκεται υπό διάλυση και συντηρείται μόνον επειδή στις Βρυξέλες βρίσκονται η έδρα της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.
Έτσι επιθυμεί να δημιουργηθεί ανεξάρτητο κράτος στη Φλάνδρα, μετά από διαπραγματεύσεις. Εάν αποσπασθεί η Φλάνδρα, το Βέλγιο θα χάσει το μισό του πληθυσμό και την οικονομική του ισχύ.
Οι Φλαμανδοί εθνικιστές, αποτελούν μία από τις συνιστώσες του Βελγίου, επειδή υπάρχουν, εκτός από τους ολλανδόφωνους της Φλάνδρας, οι Γαλλόφωνοι της Βαλονίας, οι γερμανόφωνοι και οι δίγλωσσοι των Βρυξελών.
Παδανία
Στη βόρεια Ιταλία το αποσχιστικό κίνημα εμφορείται αποκλειστικά από οικονομικά επιχειρήματα. Ο βορράς με την Αόστη, Λομβαρδία, Πεδεμόντο, Βενετία, Λιγουρία και Εμίλια Ρομάνια, παράγει το μεγαλύτερο μέρος του ιταλικού εθνικού προϊόντος. Εκεί βρίσκονται οι μεγαλύτερες ιταλικές βιομηχανίες και οι τράπεζες.
Κι είναι πολλοί οι κάτοικοι του Βορρά, που πιστεύουν ότι με τα χρήματά τους διατρέφεται ο φτωχότερος ιταλικός νότος. Από το 1990 η Λέγκα του Βορρά, επιδιώκει την απόσχιση της Παδανίας.
Νότιο Τιρόλο
Το πρόβλημα στο νότιο Τιρόλο συνιστούν μαζί οικονομικοί, ιστορικοί και πολιτιστικοί παράγοντες. Κάποτε, μέρος της Αυστρουγγρικής Αυτοκρατορίας –ως το τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου- προσαρτήθηκε στην Ιταλία.
Παρά την προσπάθεια ιταλοποίησής του στην περίοδο του Μουσολίνι, σταδιακά κέρδιζε αυτονομισιτκά δικαιώματα και μετά το τέλος του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου, η πλούσια αυτή περιοχή κατόρθωσε να νέμεται αποκλειστικά το μεγαλύτερο μέρος των κερδών της περιοχής.
Μετά την οικονομική κρίση που κατέστησε την Ελλάδα και την Ιταλία τις χώρες με το μεγαλύτερο πρόβλημα χρέους στην ευρωζώνη, οι κάτοικοι του Νότιου Τιρόλου, θέλουν πλήρη ανεξαρτητοποίηση από τη Ρώμη.
Κορσική
Κουβέντα δεν δέχεται το Παρίσι για ανεξαρτητοποίηση του νησιού. Επί δεκαετίες, το γαλλικό κράτος έχει πλημμυρίσει το νησί με αποκλειστικά γαλλόφωνα σχολεία, παραμερίζοντας τη ντοπιολαλιά.
Από το καλοκαίρι, το αυτονομιστικό κίνημα FLNC ανακοίνωσε ότι αποκηρύσσει την βία, αλλά θα συνεχίσει τις προσπάθειες απόσχισης από το γαλλικό κράτος.
Οι γαλλικοί φόβοι είναι πως αν επιτευχθεί αυτονομία στην Κορσική θα ακολουθήσουν η Βρετάνη και η Αλσατία.
Βαυαρία
Ελάχιστοι είναι οι Βαυαροί που έχουν επενδύσει σε ενδεχόμενη απόσχιση του κρατιδίου τους από την Ομοσπονδιακή Γερμανία.
Διαθέτουν ήδη «χωριστό κράτος» με την ονομασία «Freistaat Bayern», που διαθέτει χωριστό Κοινοβούλιο και τον πιο πολύ καιρό μοιράζονται την διακυβέρνηση οι Βαυαροί Χριστιανοκοινωνιστές (CSU) με το αδελφό Χριστιανοδημοκρατικό κόμμα –όπως σήμερα.
Στο πίσω μέρος του μυαλού των Βαυαρών, παραμένει πως στην περίπτωση διαζυγίου με την επίσημη κυβέρνηση του Βερολίνου, το μεγαλύτερο από τα γερμανικά κρατίδια με 13 εκατομμύρια κατοίκους, θα μπορούσε να υπάρξει αυθύπαρκτο.
Εκείνο που ενοχλεί περισσότερο τους Βαυαρούς, είναι η συμφωνία «Länderfinanzausgleich» που προβλέπει τα πλουσιότερα γερμανικά κρατίδια να συντηρούν τα φτωχότερα.
