«Πράσινο φως» για την αξιοποίηση των τουριστικών λιμανιών και των Μαρίνων ανάβει το Συμβούλιο της Επικρατείας, χωρίς όμως να θίγεται η κυριότητα του δημοσίου και η εποπτεία του κράτους σ’ αυτά.
Το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο, λαμβάνοντας υπόψη το δημόσιο συμφέρον και μια σειρά συνταγματικών κανόνων που αφορούν μεταξύ άλλων στην προστασία του περιβάλλοντος, επιτρέπει την εκμετάλλευση των τουριστικών λιμανιών, σύμφωνα με τους όρους ιδιωτικής οικονομίας, υπό τον όρο όμως πως δεν θα τεθούν αξιώσεις κυριότητας από τις ιδιωτικές εταιρείες ή άλλα «εμπράγματα» δικαιώματα.
Το ΣτΕ λέει επίσης ηχηρό «όχι» στην παραχώρηση του αιγιαλού, διευκρινίζοντας πως μπορεί να παραχωρηθεί τμήμα του στους μισθωτές και ότι οι πολίτες θα εξακολουθήσουν να έχουν πρόσβαση.
Στο κράτος επίσης παραμένει η υποχρέωση αστυνόμευσης και φύλαξης των Μαρίνων.
Συγκεκριμένα, το Δ΄ Τμήμα του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου, με αυξημένη επταμελή σύνθεση και με πρόεδρο τον Σωτήρη Ρίζο και εισηγητή τον Πάρεδρο Ηλία Μάζο, έκρινε ότι το Σύνταγμα και η νομοθεσία επιτρέπουν τη μίσθωση, διαχείριση και εκμετάλλευση των Μαρίνων από μη δημόσιους φορείς αλλά και από ιδιωτικές εταιρείες που μπορούν να εκτελέσουν λιμενικά και χερσαία έργα προς βελτίωση των εγκαταστάσεων των τουριστικών λιμένων.
Αφορμή ήταν η προσφυγή που είχαν καταθέσει δέκα Πειραιώτες, κάτοικοι της Ακτής Μουτσοπούλου και της Ακτής Θεμιστοκλέους, με την οποία στρέφονταν κατά της ιδιωτικοποίησης της Μαρίνας Ζέας, υποστηρίζοντας πως είναι αντισυνταγματική και παράνομη.
Υπενθυμίζεται ότι ο σχετικός διαγωνισμός για τη μίσθωση και εκμετάλλευση της χερσαίας και θαλάσσιας ζώνης της Μαρίνας Ζέας, αλλά και την εκτέλεση των έργων βελτίωσης κατακυρώθηκε στην εταιρεία «Κοινοπραξία Μαρίνες Αττικής».
Μάλιστα, υπεγράφη σύμβαση διάρκειας 40 ετών, με δυνατότητα παράταση για μια πενταετία. Από την εν λόγω κοινοπραξία θα καταβάλλεται μίσθωμα για την εκμετάλλευση της Μαρίνας Ζέας.
Σύμφωνα με την απόφαση του ΣτΕ, που απέρριψε τις προσφυγές των κατοίκων, «το Σύνταγμα δεν επιβάλλει ορισμένη νομική μορφή του δημοσίου φορέα, ο οποίος μπορεί να ασκεί τη διοίκηση και διαχείριση των τουριστικών λιμένων».
Άρα, ο φορέας αυτός μπορεί να είναι Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου ή και Ιδιωτικού Δικαίου, όπως είναι η Εταιρεία Ακινήτων Δημοσίου (Ε.Τ.Α. Α.Ε.), η οποία ανήκει στο Ελληνικό Δημόσιο.
Οι σύμβουλοι Επικρατείας επισημαίνουν ότι «δεν προσκρούει στο Σύνταγμα η άσκηση της διοίκησης και διαχείρισης των εν λόγω τουριστικών μονάδων σύμφωνα με τους κανόνες της ιδιωτικής οικονομίας και κατά τρόπο επικερδή για το κράτος. Η ιδιωτικοποίηση θα πραγματοποιείται υπό τη βασική προϋπόθεση της εξυπηρέτησης του δημοσίου συμφέροντος και της τήρησης των δημοσίου δικαίου δεσμεύσεων, οι οποίες απορρέουν από τη σχετική νομοθεσία».
Σύμφωνα με το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο, υπό αυτούς τους όρους, «η διοίκηση και διαχείριση των τουριστικών λιμένων μπορεί είτε να ασκείται από τον ίδιο τον δημόσιο φορέα με αυτεπιστασία (από οργανισμούς του που έχουν την νομική μορφή δημοσίου ή ιδιωτικού δικαίου), είτε να παραχωρηθεί σε τρίτον έναντι ανταλλάγματος, εφόσον στην τελευταία αυτή περίπτωση διασφαλίζεται ο έλεγχος από το κράτος».
Ωστόσο, ξεκαθαρίζει η απόφαση, πως στον παραθαλάσσιο χώρο που είναι εγκατεστημένες οι Μαρίνες οι πολίτες υποχρεωτικά θα έχουν πρόσβαση και δεν μπορεί να αποκόπτεται η δυνατότητα τους να επισκέπτονται τις Μαρίνες, ενώ δεν παραχωρείται στον μισθωτή τμήμα αιγιαλού, καθώς δεν καταργείται ο κοινόχρηστός χαρακτήρας του».
Επίσης, το Συμβούλιο της Επικρατείας αναφέρει ότι ναι μεν από τη σύμβαση παραχώρησης των Μαρίνων προβλέπεται η υποχρέωση φύλαξης των χώρων του λιμένα, αλλά το κύριο βάρος της φύλαξης και εποπτείας τους παραμένει στις κρατικές λιμενικές και αστυνομικές αρχές.
