Από την καθημερινή μου επαφή με οικογένειες, διαπιστώνω ότι το συγκεκριμένο ερώτημα απασχολεί αρκετά τους γονείς παιδιών ηλικίας 1-4 ετών όπου η σχολική φοίτηση δεν είναι ακόμα υποχρεωτική.
Πράγματι, θεωρείται δεδομένο πως ένα καλός παιδικός σταθμός-ο οποίος πληρεί τις απαραίτητες προδιαγραφές φροντίδας, υγιεινής και αγωγής- μπορεί να έχει ευεργετικά αποτελέσματα σε διάφορους τομείς της ανάπτυξης ενός παιδιού, κυρίως στο γνωστικό και κοινωνικό επίπεδο.
Δηλαδή, τα παιδιά που πηγαίνουν σε παιδικό σταθμό γίνονται πιο «έξυπνα»;
Τα παιδιά δεν γίνονται πιο έξυπνα. Απλά, βελτιώνουν και επιταχύνουν τις ικανότητές τους ανάλογα και με το υπάρχον βιολογικό υπόβαθρό τους.
Μέσα από τα παιχνίδια, τις κατασκευές, τη μουσική, τα παραμύθια, το συμβολικό παιχνίδι δίνεται η δυνατότητα και τα κατάλληλα ερεθίσματα ώστε το κάθε παιδί να αναπτύξει στο μέγιστο βαθμό το δυναμικό με το οποίο είναι εκ γενετής προικισμένο.
Βέβαια, επειδή τα παιδιά μοιράζονται το χρόνο και τις εμπειρίες τους στο σχολείο και στην οικογένεια, τα δύο αυτά περιβάλλοντα είναι άμεσα εξαρτημένα το ένα από το άλλο. Αυτό σημαίνει ότι όσο καλύτερη είναι η επαφή μεταξύ γονέων και παιδαγωγών, τόσο καλύτερα μπορούν να χειριστούν και οι παιδαγωγοί και οι γονείς καταστάσεις που έχουν άμεση σχέση με την ανάπτυξη του παιδιού.
Όμως, δεν φτάνει μόνο ένα καλό σχολείο και μια καλή σχέση με τους δασκάλους των παιδιών μας. Για να επωφεληθεί το παιδί από τα ερεθίσματα που του παρέχει ο σταθμός, θα πρέπει και οι γονείς στο σπίτι να ασχολούνται μαζί του- έστω και λίγο- με δημιουργικό παιχνίδι.. Με αυτόν τον τρόπο, διασφαλίζουμε ότι το παιδί μας θα «κερδίσει» όσο το δυνατό περισσότερα από την ένταξή του σε ένα προσχολικό πλαίσιο και θα αναπτύξει στο μέγιστο βαθμό τις δεξιότητές του.
Γράφει η παιδοψυχολόγος Παυλίδη Σοφία, MSc
