Νότης Μαυρουδής: “Η Μουσική μόνο ως βάλσαμο ψυχής μπορεί να λειτουργήσει” – Συνέντευξη

Μια διαδρομή 50 ετών, μια διαδρομή μουσικής , μια διαδρομή μνήμης, μια διαδρομή που οδηγεί στο Θέατρο Μεσαιωνικής Τάφρου το Σάββατο 30 Σεπτεμβρίου. Εκεί θα έχουμε τη χαρά να ταξιδέψουμε μουσικά με τον Νότη Μαυρουδή και τη Νένα Βενετσάνου.

Το κοινό της Μεσαιωνικής Τάφρου στη Ρόδο θα ζήσει μια παράξενη μυσταγωγία, έτσι όπως αξίζει σε ένα κοινό που αναζητεί τέτοια ακούσματα.

Ένα ταξίδι μουσικό, ερωτικό, ποιητικό στο ειδυλλιακό τοπίο της Μεσαιωνικής Τάφρου. Γι αυτή τη διαδρομή είχαμε τη χαρά και την τιμή να συνομιλήσουμε με τον σπουδαίο συνθέτη και κιθαριστή που η τέχνη του μας συντροφεύει τα τελευταία 50 χρόνια.

Συνέντευξη στην Ανδριάνα Κυπραίου

Κ. Μαυρουδή, έχετε μια μακρά πορεία στον μουσικό χώρο της Ελλάδας και του εξωτερικού και καταξιωμένες συνεργασίες. Ποια είναι τα συναισθήματα σας «σήμερα» από αυτή την πορεία;
-Ασφαλώς και η πενηντάχρονη διαδρομή, μου προκαλεί μεγάλη ικανοποίηση. Εξακολουθώ όμως να θεωρώ πως ο δρόμος είναι ακόμα μακρύς, χρονοβόρος και δύσκολος. Μετά το στάδιο της νεότητάς μου, αισθάνθηκα και πίστεψα πως η δημιουργική πορεία δεν εξαντλείται ποτέ! Είναι αέναη. Πάντα οι σκέψεις θα ανανεώνονται και οι προκλήσεις για να φτάσω παραπέρα, παραμονεύουν πάντα. Βρίσκονται μπροστά μας. Ενδεχομένως στο βάθος του σκοτεινού τούνελ, αλλά θα πρέπει να το περπατήσω…

Μια στιγμή «σταθμός». Είναι κάποια που ξεχωρίζει στα 50 και πλέον χρόνια μουσικής για εσάς;
-Όχι βεβαίως. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω τίποτα. Είναι πολλά 50 χρόνια και τα τραγούδια μου έχουν μαζευτεί κοντά στον αριθμό 500! Μαζί με τις διασκευές μου, τις σκέτες οργανικές μουσικές. Το κάθε κομμάτι μου νιώθω πως ισοδυναμεί με… γένεση! Μετά, υπάρχει και ό,τι περιβάλλει τα τραγούδια. Συνθέσεις με τραγούδια, φιλίες με στιχουργούς, ποιητές, τραγουδιστές, παραγωγούς, κοινό και παρέες που με κινητοποίησαν, ο οικογενειακός ιστός που με στήριξε, γνωριμίες με Χατζιδάκι, Θεοδωράκη, Ελύτη, Ρίτσο και άλλα πολλά πρόσωπα που μου έδειξαν με τον τρόπο τους, δρόμους και δρομάκια. Τι να ξεχωρίσω; Πώς να αναφέρω το ένα δίχως να διαμαρτυρηθεί το άλλο;

Έρχεται πρώτα ο στίχος ή η μουσική; Υπάρχει κάποιος παράγοντας που θα μπορούσαμε να πούμε ότι αποτελεί πάντοτε κομμάτι της έμπνευσης σας;
-Εγώ δουλεύω πάντα πάνω σε στίχο (ή σε ποίημα). Αντλώ από τον γραμμένο λόγο τις μουσικές μου σκέψεις, συνδυάζοντας τούς ήχους της κιθάρας μου με τις έννοιες που προκαλούνται από τον λόγο. Σας τονίζω πως αυτή η στιγμή είναι μαγική, γοητευτική και μεγαλοπρεπής! Είναι στιγμή ευτυχίας και δυσκολεύομαι να την διατυπώσω, ίσως γιατί είναι μια ερωτική στιγμή από αυτές που δεν περιγράφονται… Και θέλω να επιμείνω πως αυτή η στιγμή, η κάθε στιγμή δημιουργίας, είναι μοναδική.
Όσον αφορά τον «παράγοντα», αυτός είναι ερωτικός, κοινωνικός, με απασχολεί πολύ η μνήμη των πραγμάτων. Οι άνθρωποι ζουν αναγκαστικά με τις μνήμες τους, τόσο οι νέοι, όσο βέβαια και οι παλαιότεροι. Μουσικές και τραγούδια δίχως το στοιχείο της μνήμης, είναι-κατά τη γνώμη μου-αέρας κοπανιστός.
Ένας άλλος «παράγοντας», ίσως ο σημαντικότερος, είναι η κιθάρα μου όπου από ‘κει πηγάζουν οι σκέψεις, οι δημιουργίες και οι ατμόσφαιρές μου. Δεν κατάφερα στη ζωή μου να μάθω άλλο όργανο πέρα απ’ την κιθάρα. Αφοσιώθηκα μια ολόκληρη ζωή σ’ αυτό το όργανο και μόνο απ’ αυτό αντλώ τις εμπνεύσεις μου.

Είσαστε πάντα δραστήριος και ενεργός πολίτης, όχι μόνο στα καλλιτεχνικά δρώμενα. Στα χρόνια της κρίσης , πολιτικής κοινωνικής, οικονομικής, υπήρξε ποτέ η σκέψη να αποχωριστείτε την κιθάρα σας;
-Ποτέ των ποτών! (Δεν βρίσκω άλλον τρόπο έμφασης). Η κιθάρα είναι για μένα οξυγόνο ζωής! Πώς μπορεί να χωριστεί από το υπόλοιπο σώμα μου; Η πολιτική ως σκέψη είναι πολύ ενδιαφέρουσα, αλλά θα πρέπει να «συναντά» ανθρώπους κατάλληλους, που θα απαιτηθεί απ’ αυτούς αφοσίωση και ασταμάτητη ενασχόληση. Δεν είμαι  κατάλληλος άνθρωπος για κάτι τέτοιο. Είμαι αυτάρεσκα υποδουλωμένος και αιχμαλωτισμένος στη Μουσική και στις μελέτες μου. Οι όποιες ασχολίες μου με την πολιτική έχουν να κάνουν με την «υποχρέωση» του πολίτη να παρατηρεί ό,τι μάς περιβάλλει και ό,τι ορίζει τη ζωή, την ποιότητά της και το μέλλον των γενεών…

Η μουσική μπορεί να αποτελέσει πραγματικά το «βάλσαμο» που χρειάζεται ο καθένας μας στην εποχή του άγχους, της απαισιοδοξίας, του αδιέξοδου;
-Η Μουσική μόνο ως βάλσαμο ψυχής μπορεί να λειτουργήσει. Δεν θα σου λύσει τα προβλήματα και δεν θα σου προτείνει λύσεις. Είναι άυλη τέχνη και μπορεί να κρατήσει καλή συντροφιά ενεργοποιώντας συναισθήματα και το βαθύτερο ένδον των ανθρώπων. Και, λόγω του ότι δεν πρόκειται να σου πληρώσει τους λογαριασμούς σου, προσγειώσου και ζήσε την πραγματικότητα. Ζήσε με ό,τι σου ανήκει. Φρόντισε όμως να εισάγεις στον μικρόκοσμό σου τον κόσμο των ήχων και των συναισθημάτων. Σ’ αυτό το σημείο, η Μουσική, θα σου ανοίξει χαραμάδες, πόρτες, παράθυρα, και η ψυχή θα νιώσει προνομιούχα…

Λίγα λόγια για τη συνεργασία σας με την  κ. Νένα Βενετσάνου; Θα σας δούμε μαζί επί σκηνής στο Θέατρο Μεσαιωνικής Τάφρου στη Ρόδο.
-Με τη Νένα έχουμε γίνει αναπόσπαστο κομμάτι. Έχουμε και στο παρελθόν συνεργαστεί και δισκογραφικά κι έτσι ο ένας ξέρει να ανιχνεύει την ψυχή του άλλου. Δεν είναι τυχαίο πως έχουμε τον κοινό Μύστη που ακούει στο όνομα του Μάνου Χατζιδάκι… Η Νένα είναι μια απόλυτη φωνή τής ελληνικής μπαλάντας και ενός είδους τραγουδιού που με άλλες συνθήκες θα μπορούσαμε να το ονομάζουμε: Λιντ, από το ομώνυμο γερμανικό μουσικό είδος. Προσομοιάζει στο βαθύτερο έντεχνο ποιητικό (και ποιοτικό) τραγούδι. Οι εκφραστικές αρετές της είναι ποικιλόμορφες και ανήκουν-θα έλεγα-στις χρωματικές ιδιαιτερότητες τής κλασικής κιθάρας. Κατά τη διάρκεια των παραστάσεων που πραγματοποιούμε, τόσο εγώ όσο και ο συνεργάτης μου κιθαρίστας Γιώργος Τοσικιάν, απολαμβάνουμε από τη Νένα ερμηνείες βαθύτατες.

  • fg

Ποιο είναι το μήνυμα που θα θέλατε να στείλετε στο κοινό της Ρόδου και κυρίως στους νέους ανθρώπους που θα σας ακούσουν το Σάββατο;Το κοινό της Μεσαιωνικής Τάφρου στη Ρόδο θα ζήσει μια παράξενη μυσταγωγία, έτσι όπως αξίζει σε ένα κοινό που αναζητεί τέτοια ακούσματα. Το ανθολόγιο τραγουδιών που έχουμε επιλέξει μέσα από την κοινή μας διαδρομή, οι δύο κιθάρες που συνοδεύουν (Μαυρουδής-Τοσικιάν), η χρήση των ερμηνειών, τα κιθαριστικά ντουέτα με τους λάτιν ρυθμούς, και άλλες μικρές μουσικές εκπλήξεις, θα φτιάξουν ένα γοητευτικό τοπίο το οποίο, είμαι σίγουρος, θα επιβληθεί στον ακροατή, νέο ή παλιό…Σας ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σας . Ένας στίχος για το κλείσιμο αυτής της συνέντευξης; Ένας στίχος για το «παρόν»; Για το «σήμερα»; Ένας στίχος  από εσάς για εμάς;
-Από τον ποιητή Άλκη Αλκαίο:
«Κι εγώ σε ποντάρω
κι ύστερα πάω πάσο
σε ένα καρέ τυφλών…»

Νότης Μαυρουδής (30/8/2016)

Pin It on Pinterest