– Γύρω στις 9 μ.μ της έκτης Δεκεμβρίου 2008, ο αστυνομικός Επαμεινώνδας Κορκονέας πυροβολεί και σκοτώνει, δια “ασήμαντον αφορμή”, τον δεκαπεντάχρονο Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο στην συμβολή των οδών Τζαβέλλα και Μεσολογγίου. Μαζί με τον Γρηγορόπουλο βρίσκεται ο συμμαθητής και στενός φίλος του Νίκος Ρωμανός, επίσης δεκαπέντε χρονών τότε. Σύμφωνα με την μητέρα του Ρωμανού, ο Γρηγορόπουλος πέθανε στα χέρια του. Ο Ρωμανός απαθανιτίζεται ανάμεσα σ’ αυτούς που σηκώνουν το φέρετρο του Γρηγορόπουλου και προσέρχεται στη δίκη του Κορκονέα, ξεκάθαρα οργισμένος. Για την μητέρα του Ρωμανού, “από εκεί ξεκίνησαν όλα”. Ο πατριός του δηλώνει: “Ο Νίκος Ρωμανός, μετά τη δολοφονία του Αλέξανδρου, δεν είχε καμία σχέση με το παιδί που γνωρίζαμε έως τότε. Ήρθε μια φορά στην Αμφισσα, χωρίς να καταθέσει. Στο δικαστήριο τον διακατείχε θυμός, ήταν σε μεγάλη σύγχυση και νευρικότητα. Είχε μέσα του οργή και φόβο”. Είναι η πρώτη φορά που ο Ν. Ρωμανός εκτίθεται στην ασύμμετρη προς την “πρόκληση” κρατική βία, με ψυχικά αποτελέσματα που δεν είναι δυνατό να εκτιμηθούν, ούτε καν από ειδικούς στις τραυματικές εμπειρίες.
– Κωμική όμως δεν είναι η αντιμετώπιση και των τεσσάρων από την ΕΛ.ΑΣ, που τους σπάζει κυριολεκτικά στο ξύλο, και ενώ δεν έχει τραυματιστεί κανείς από τις πράξεις τους, ούτε έχει απειληθεί η ζωή ή η σωματική ακεραιότητα κανενός. Η ΕΛ.ΑΣ μάλιστα δημοσιοποιεί τις φωτογραφίες τους, με εμφανή τη χρήση photoshop για να αποκρυφθεί το εύρος της σωματικής κακοποίησης στην οποία τους έχει υποβάλλει, για μια ακόμα φορά “καθ’ υπερβολήν” προς το αδίκημα (ο τότε υπουργός Δημόσιας Τάξης Νίκος Δένδιας δικαιολογεί το photoshop ως απόπειρα να κρατηθούν τα πρόσωπα των “υπερεγκληματιών” αναγνωρίσιμα). Είναι η δεύτερη φορά που ο Νίκος Ρωμανός αντιμετωπίζει την συντριπτικά ασύμμετρη βία του αστικού κράτους, αυτή τη φορά στο δικό του σώμα.
– Τον Νοέμβριο του 2013, ξεκινά η δίκη έξι κατηγορουμένων για την απόπειρα ένοπλης ληστείας στο Βελβεντό. Το βούλευμα του κατηγορητηρίου αποφαίνεται ότι από 16 χρονών, ο Νίκος Ρωμανός είναι ενταγμένος στην τρομοκρατική οργάνωση Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς (ΣΠΦ).
– Τον Σεπτέμβριο του 2014, ο νέος υπουργός Δικαιοσύνης Χαράλαμπος Αθανασίου επισκέπτεται τις Φυλακές Αυλώνα για να βραβεύσει, μεταξύ άλλων, τον Νίκο Ρωμανό για την επιτυχία του, ως κρατούμενου, στις πανελλαδικές εξετάσεις. Ο Ρωμανός αρνείται το βραβείο, ύψους 500 ευρώ.
– Τον Οκτώβριο του 2014, το δικαστήριο που δικάζει τους έξι συνολικά κατηγορούμενους για την απόπειρα ληστείας του 2013, αποφαίνεται ότι κανένας τους δεν βαρύνεται με συμμετοχή στην ΣΠΦ, κάνοντας αποδεκτή την εισαγγελική πρόταση να τους δικάσει για ποινικό αδίκημα και όχι σύμφωνα με τον αντιτρομοκρατικό νόμο. Καταδικάζονται όμως στην ανώτατη δυνατή ποινή για το αδίκημα και χωρίς την αναγνώριση κανενός ελαφρυντικού, παρά την εισαγγελική εισήγηση για αναγνώριση ελαφρυντικών. Ο εισαγγελέας έδρας Νίκος Πεπόνης είχε σημειώσει στην αγόρευσή του: “Πρώτη φορά βλέπω ληστεία που να αφήνουν τους ομήρους ελεύθερους, κατά δε την καταδίωξη, ενώ είχαν το επάνω χέρι διαθέτοντας βαρύ οπλισμό, ούτε πυροβόλησαν τους αστυνομικούς που τους καταδίωκαν ούτε χρησιμοποίησαν τον όμηρο σαν ασπίδα για να διαφύγουν…”
Ο Νίκος Ρωμανός καταδικάζεται σε κάθειρξη 15 ετών και 11 μηνών, καθώς απορρίπτεται επίσης και το ελαφρυντικό της “μετεφηβικής ηλικίας” του.
– Τον Νοέμβριο του 2014, ο Νίκος Ρωμανός ξεκινάει απεργία πείνας, με αίτημα να του επιτραπεί να παρακολουθήσει μαθήματα στη σχολή στην οποία πέτυχε (γεγονός για το οποίο υπήρχε η απόφαση να βραβευτεί), αλλά στην οποία, μετά την ανεξήγητα εύκολη απόδραση του Χριστόδουλου Ξηρού (ο οποίος, σε αντίθεση με τον Ρωμανό, βαρύνεται για σωρεία ανθρωποκτονιών), του απαγορεύτηκε η πρόσβαση από τις σωφρονιστικές αρχές.
– Χθες, 28 Νοεμβρίου 2014, κατά την 19η μέρα της απεργίας πείνας του, αναφέρθηκε ότι η εισαγγελεία εξέδωσε διαταγή αναγκαστικής σίτισής του, κάτι που σύμφωνα με την Παγκόσμια Ιατρική Ένωση αποτελεί μορφή βασανιστηρίου και δεοντολογικά κολάσιμη, εφόσον συμμετέχουν γιατροί, πρακτική.
– Σήμερα, ο 21 ετών Νίκος Ρωμανός διανύει την εικοστή μέρα απεργίας πείνας, και έχουν εκφραστεί ήδη σοβαρές ανησυχίες για τη ζωή του, καθώς οι καρδιακοί του σφυγμοί έχουν φτάσει στους 170 το λεπτό, σύμφωνα με τον δικηγόρο του, και κινδυνεύει πλέον άμεσα με καρδιακή ανακοπή. Πριν κατέλθει σε απεργία πείνας, ο Ρωμανός κατονόμασε τους άμεσους υπεύθυνους του τυχόν θανάτου του ως εξής:
“Υπεύθυνο για κάθε μέρα απεργίας πείνας, και ό,τι συμβεί από εδώ και μπρος, είναι το συμβούλιο της φυλακής που αποτελείται από τον εισαγγελέα Νικόλαο Ποιμενίδη, τη διευθύντρια Χαραλαμπία Κουτσομιχάλη, καθώς και την κοινωνική λειτουργό.”
Συνοψίζοντας
– ο Νίκος Ρωμανός βαρύνεται με την συμμετοχή σε δύο αποτυχημένες ληστείες τράπεζας, ενώ έχει καταγραφεί ότι, μαζί με τους συγκρατουμένους του, απέφυγαν κάθε χρήση σωματικής βίας εναντίον ομήρων και αστυνομικών, αν και είχαν τα περιθώρια να την ασκήσουν, και συνεπώς ότι κανείς άνθρωπος δεν τραυματίστηκε ή σκοτώθηκε (ούτε κινδύνευσε έμπρακτα η σωματική του ακεραιότητα) εξαιτίας της πράξης του, η οποία, στο μεταξύ, ουδεμία βλάβη στο λαϊκό συμφέρον δεν περικλείει, καθώς οι τράπεζες δεν αποτελούν λαϊκή ιδιοκτησία αλλά μέσο καταπίεσης και εκμετάλλευσης των λαϊκών στρωμάτων και όπλο των δυναστών τους.
– το κράτος της Ελληνικής δημοκρατίας βαρύνεται με
α. την εν ψυχρώ δολοφονία του στενού φίλου του Νίκου Ρωμανού, Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, από αστυνομικό του, μπροστά στα μάτια του πρώτου και ενώ και οι δύο ήταν ανήλικα παιδιά
β. την ψυχική κακοποίηση του ανήλικου Νίκου Ρωμανού, που υπέστη χωρίς αμφιβολία τραυματικό σοκ
γ. την βαριά σωματική κακοποίηση, πέντε χρόνια μετά, του Νίκου Ρωμανού από την ΕΛ.ΑΣ χωρίς να συντρέχει κανένας λόγος για αυτή
δ. τη δημοσιοποίηση των αποτελεσμάτων αυτής της βαριάς κακοποίησης ως “τρόπαιο” κρατικής “επιτυχίας”
ε. την σκληρότατη καταδίκη του χωρίς αναγνώριση κανενός ελαφρυντικού, παρά την πρόδηλη παρουσία σοβαρών ελαφρυντικών, περιλαμβανομένης της στάσης απέναντι στην ανθρώπινη ζωή, το νεαρό της ηλικίας, την απουσία πρότερου ποινικού μητρώου και τη σημασία για τη διαμόρφωση της προσωπικότητας της τραυματικής εμπειρίας αναίτιας κρατικής βίας του 2008
στ. Την παραβίαση του ανθρώπινου δικαιώματός του ως κρατουμένου να λαμβάνει άδεια από την φυλακή για να παρακολουθεί πανεπιστημιακά μαθήματα
ζ. Τον εξαναγκασμό του, ως συνέπεια, σε μια δυνητικά θανατηφόρα απεργία πείνας
η. Την παραβίαση της βασικής ιατρικής δεοντολογίας παγκόσμια και την εντολή χρήσης του βασανιστηρίου της αναγκαστικής σίτισης σε βάρος του.
Με όρους αστικού δικαίου, συνεπώς, με όρους “κράτους δικαίου” από τον 18ο αιώνα και μετά, το κράτος της Ελληνικής Δημοκρατίας είναι ένοχο:
– Συντριπτικής ασυμμετρίας στην άσκηση βίας κατά προσώπων
– Βάρβαρης και κτηνώδους αντιμετώπισης ποινικών κρατουμένων, χωρίς την τήρηση ούτε των προσχημάτων του διεθνούς δικαίου
– Ανοιχτού ρεβανισμού και τρομοκρατίας των θυμάτων της δικής του πρότερης τρομοκρατίας σε βάρος αθώων.
Η τιμωρία των στελεχών και μηχανισμών αυτού του κράτους για τα κατά συρροή εγκλήματά τους επαφίεται κατά την κρίση μου στον επαναστατικό λαό και την επαναστατική δικαιοσύνη της λαϊκής εξουσίας, και αποτελεί υψηλή ηθική υποχρέωσή της. Το ίδιο, συνεπώς, και η διατήρηση της μνήμης αυτών των εγκλημάτων έως ότου είναι υλικά εφικτή η απόδοση τιμωρίας στους ενόχους των.
πηγή: alfavita.gr
Πώς θα μπορούσε να λυθεί εδώ και τώρα το θέμα του Ρωμανού
Από αυτά που διαβάζω, για να παίρνει κάποιος εκπαιδευτική άδεια και να βγαίνει απ’ τη φυλακή κάθε μέρα για να πηγαίνει στο πανεπιστήμιο πρέπει να πληροί κάποιες προϋποθέσεις: Να έχει εκτίσει ένα συγκεκριμένο μέρος της ποινής του, να κριθεί απ’ τους υπεύθυνους ότι δεν υπάρχει κίνδυνος να διαφύγει, να κριθεί ότι δεν υπάρχει κίνδυνος να εγκληματήσει. Ας το παραδεχτούμε: Ο Νίκος Ρωμανός δεν μοιάζει να πληροί αυτές τις προϋποθέσεις. Ούτε έχει εκτίσει το μέρος της ποινής που απαιτείται, ούτε έχει αποδείξει ότι δεν θα είναι δημόσιος κίνδυνος. (Έχει δε απειλήσει αρκετές φορές απ’ τη φυλακή. Μία απ’ αυτές, με αφορμή τα ευρήματα της τρομοκρατικής οργάνωσης «Συνωμοσία των Πυρήνων της Φωτιάς» σε Βόλο και Καλλιθέα έγραψε ότι «υπάρχουν επαναστατημένοι άνθρωποι, σύντροφοι για μένα, τρομοκράτες για σας, που δεν σκοπεύουν ν’ ανεχτούν την εξόντωσή μας χωρίς πρώτα να κάνουν εσάς και τους πολιτικούς σας προϊστάμενους σας να ματώσουν. Αν θέλετε μπορείτε να το εκλάβετε ως απειλή». Παράλληλα είχε καλέσει σε περισσότερη βία.) Τέλος, όταν ένα σωρό κρατούμενοι -από τον Μαζιώτη και τον Χριστόδουλο Ξηρό μέχρι τον πρώην απεργό πείνας Κ. Σακκά- είτε παραβίασαν τους περιοριστικούς όρους και το έσκασαν, είτε πήραν άδεια και δεν ξαναγύρισαν ποτέ, είναι επίφοβο να αφήνεις κάποιον κάθε μέρα να βγαίνει, ακόμα και με συνοδεία φυσικά. (Το δε να πηγαίνει με συνοδεία στο αμφιθέατρο είναι επίφοβο και αστείο, αυτή τη στιγμή.) Άρα, το να αγνοηθεί ο νόμος και να παρακαμφθούν οι ενστάσεις σχετικά με τις καθημερινές εξόδους του, είναι προφανώς δύσκολο – και παράνομο. Ας μη λέμε ότι ο Ρωμανός θέλει να εφαρμοστεί ο νόμος, όταν ζητά το αντίθετο. Αν θέλουμε ας ζητήσουμε να αλλάξει ο νόμος. ΠΡΕΠΕΙ ΟΜΩΣ ΝΑ ΣΠΟΥΔΑΣΕΙ. Μετά από εβδομάδες αναλγησίας της κυβέρνησης, ο Υπουργός Δικαιοσύνης μοιάζει να ξύπνησε και πρότεινε την πιο λογική λύση, για αυτή τη στιγμή και κατά τη γνώμη μου τουλάχιστον. Να παρακολουθήσει ο Ρωμανός μαθήματα εξ αποστάσεως. Απορώ: Πόσο δύσκολο ήταν να το σκεφτούν εδώ και τόσο καιρό; Γιατί έπρεπε να κοντεύει να πεθάνει για να συνειδητοποιήσουν ότι υπάρχουν εναλλακτικές; Στο tedx του Πανεπιστημίου της Πάτρας παρακολούθησα πρόσφατα την ομιλία του κυρίου Πέτρου Δαμιανού, του διευθυντή του Σχολείου του Ειδικού Καταστήματος Κράτησης Νέων Αυλώνα. Είναι ένας σπουδαίος άνθρωπος, που προσπαθεί να βάλει την εκπαίδευση μέσα στις φυλακές και στη συγκλονιστική του ομιλία περιέγραψε τις συνθήκες σήμερα στην Ελλάδα. Η εκπαίδευση των κρατουμένων πρέπει να γίνει πρώτη προτεραιότητα. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, χώρα που κατέχει το ρεκόρ για τους πεισσότερους φυλακισμένους ανά πάσα στιγμή (μιλάμε για σχεδόν 3.5 εκατομμύρια ανθρώπους) έψαξαν πολύ το θέμα και μέσα από μελέτες ανακάλυψαν ότι κάθε εκατομμύριο που δαπανούν για την εκπαίδευση μέσα στις φυλακές, αποτρέπει περίπου 600 εγκλήματα. Εάν το ίδιο ποσό δαπανηθεί για την αστυνόμευση, αποτρέπονται 350 εγκλήματα. Η εκπαίδευση λοιπόν είναι σχεδόν δυο φορές πιο συμφέρουσα από οποιαδήποτε άλλη μέθοδο. [UPDATE: Δεν το γνώριζα, αλλά ο κύριος Δαμιανός που ανέφερα παραπάνω, υπήρξε λυκειάρχης του Ρωμανού στην φυλακή. Διάβασα μόλις: “Πριν από λίγο στο θέμα τοποθετήθηκε ο κ. Πέτρος Δαμιανός, διευθυντής του γυμνασίου και λυκείου των φυλακών Αυλώνα, ο οποίος χαρακτήρισε ανεπίτρεπτο αυτό που συμβαίνει με τον Ρωμανό και απηύθυνε έκκληση να βρεθεί λύση σύντομα. Στο σχολείο αυτό φοίτησε ο Ρωμανός και πέτυχε την εισαγωγή του στο ΤΕΙ Αθηνών.”] Τώρα, στο θέμα Ρωμανού: Πρόταση για «εξ αποστάσεως παρακολούθηση μαθημάτων μέσω τηλεδιάσκεψης ή άλλου πρόσφορου τεχνικού μέσου» κάνει ο υπουργός Δικαιοσύνης, απαντώντας στην απεργία πείνας από το Νίκο Ρωμανό, καθώς του στερείται το δικαίωμα στην εκπαίδευση. Μάλιστα ο κ. Αθανασίου καλεί τον υπουργό Παιδείας Α. Λοβέρδο «να διευκολύνει τη συνέχιση της εκπαίδευσης των κρατουμένων, σε περίπτωση μη χορήγησης εκπαιδευτικής άδειας σ’ αυτούς» δίνοντας τους τη δυνατότητα να παρακολουθήσουν τα μαθήματα τους εξ αποστάσεως. [Η πλευρά Ρωμανού (και ο πρόεδρος του ΤΕΙ) βρίσκουν τελείως εξωπραγματικό το να τροποποιηθούν τα μαθήματα ώστε να μπορέσει να φοιτήσει -μέχρι ή να αλλάξει ο νόμος, ή να πληροί όλα τα κριτήρια. Δεν το συζητούν καν! Δεν γίνεται λένε, πάει και τελείωσε, λες και κατέβηκε ο Θεός στη Γη και έδωσε και μια ενδέκατη εντολή που απαγορεύει οποιαδήποτε προσπάθεια. [Τι παει να πει το “ο προεδρος των ΤΕΙ διαψευδει τη δυνατοτητα τηλεδιασκεψης”; έγραψε ο Στέλιος Μαυρίδης. “Με μια απλη ΚΥΑ αλλαζουν τα απαιτουμενα φοιτησης για ειδικες κατηγοριες φοιτουντων.” Επίσης, παλιά ανέφικτο θεωρούνταν και το να υπάρχει εκπαίδευση στις φυλακές, και να που τώρα υπάρχει και είναι πανχρήσιμη.] Είτε από απόσταση, είτε με κάποιον καθηγητή που θα επισκέπτεται τις φυλακές (και αργότερα ίσως και με άδειες) πρέπει να δοθούν τώρα εγγυήσεις στον Νίκο Ρωμανό ότι θα μπορέσει να σπουδάσει, ώστε να σταματήσει την απεργία πείνας. Είναι απλό. Και είναι επείγον.
Πηγή: www.lifo.gr
