της Παιδοψυχολόγου Σοφίας Παυλίδη
Στην προσπάθειά μας να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας όσο πιο σωστά γίνεται, πολλές φορές προβληματιζόμαστε για το τι πρέπει και τι δεν πρέπει να κάνουμε σαν γονείς, καθώς και για το τι πρέπει και τι δεν πρέπει να επιτρέπουμε στα παιδιά μας. Όλοι οι γονείς, λίγο ή πολύ, έχουν αναρωτηθεί για αντίστοιχα θέματα σε κάποια φάση στην ανάπτυξη των παιδιών τους.
Τα παιδιά έχουν συχνά την τάση να ταυτίζουν αυτό που θέλουν με αυτό που έχουν ανάγκη. «Μαμά, αγόρασέ μου την καινούρια κούκλα που μιλάει!!». Πόσες φορές δεν έχουμε έρθει αντιμέτωποι με κάποια αντίστοιχη παράκληση, η οποία αν δεν ικανοποιηθεί από την πλευρά μας, το παιδί μας αντιδρά σαν να του έχουμε στερήσει κάτι πολύ σημαντικό ή να το έχουμε αδικήσει κατάφωρα;;
Είναι γεγονός πως, αν το παιδί συνηθίσει να παίρνει ότι ζητά γιατί «είναι μικρό ακόμα», θα δυσκολευτείτε αρκετά να του αλλάξετε συμπεριφορά αργότερα. Οπότε, το μυστικό είναι ένα: Όρια! Όσο πιο νωρίς μπουν κάποια όρια και κάποιοι κανόνες στην ζωή του παιδιού σας τόσο το καλύτερο! Στην πράξη θα δείτε ότι οι σταθεροί οικογενειακοί κανόνες διευκολύνουν όλα τα μέλη!
Είναι βέβαια σημαντικό να αφήσουμε χώρο στα παιδιά μας να εκδηλώσουν τις επιθυμίες τους και να τις σεβαστούμε. Είναι καλύτερο να πείτε στην κόρη σας : «Σήμερα δεν μπορούμε να αγοράσουμε την κούκλα που ζητάς. Αφού την θέλεις όμως πάρα πολύ , μπορεί αν την πάρουμε στην γιορτή σου» ή να της πείτε : «Καταλαβαίνω πως αυτή η κούκλα σου αρέσει πολύ. Την άλλη φορά που θα αγοράσουμε παιχνίδια θα το θυμάμαι, και θα είναι το πρώτο πράγμα που θα σου πάρω».
Αν κάθε φορά, που η κόρη ή ο γιος σας ζητά ένα καινούριο παιχνίδι, εσείς ξεκινάτε να τους δίνετε επιχειρήματα του τύπου πόσα παιδάκια δεν έχουν ούτε τα μισά παιχνίδια από όσα έχουν εκείνα, ή να τους λέτε πόσο ανικανοποίητοι είναι, έχετε κατά νου, ότι δεν καταφέρνετε να τους μειώσετε την επιθυμία τους για αυτό που θέλουν να αποκτήσουν. Θα συνεχίσουν να το θέλουν, και ταυτόχρονα θα νιώθουν ενοχές για τις επιθυμίες τους που εσείς θεωρείται παράλογες. Καλύτερα λοιπόν, μην κατηγορείτε το παιδί για τις «υπερβολικές» επιθυμίες του. Όμως, αν του έχετε πει «όχι» σε κάτι, μην υποχωρήσετε! Σκεφτείτε ότι η ζωή είναι από μόνη της γεμάτη απογοητεύσεις και ματαιώσεις, και το παιδί πρέπει να μάθει να ακούει και κάποια «όχι». Αν μεγαλώσει με την ψευδαίσθηση πως ότι ζητήσει θα το έχει αμέσως, θα δυσκολευτεί να ανταπεξέλθει στα πραγματικά δεδομένα της ενήλικης ζωής.
Είναι λοιπόν καλό να αφήνουμε τα παιδιά μας να εκφράζουν τις επιθυμίες τους. Αλλά οφείλουμε, σαν γονείς, να βάζουμε κάποια όρια και προτεραιότητες στην ικανοποίησή τους, γιατί έτσι μπορούμε να τα βοηθήσουμε να ωριμάσουν συναισθηματικά και να αντιληφθούν την αίσθηση του μέτρου.
