Ίππαρχος ο Ρόδιος
Ο Ίππαρχος ο Ρόδιος ή Ίππαρχος ο Νικαεύς (περ.190 π.Χ. – 120 π.Χ.) ήταν Έλληνας αστρονόμος, γεωγράφος, χαρτογράφος και μαθηματικός, θεωρούμενος από αρκετούς και ακριβέστερα ως ο «πατέρας της Αστρονομίας». `Αλλοι τίτλοι που του έχουν αποδοθεί είναι του μεγαλύτερου αστρονομικού παρατηρητή «πρίγκιπα της παρατήρησης», «θεμελιωτή της τριγωνομετρίας» ως και του «μεγαλύτερου αστρονόμου της αρχαιότητας», αλλά και «όλων των εποχών». Η υπομονή του, η οξυδέρκειά του αλλά και το βεβαιούμενο ιστορικά πάθος του με ότι καταπιανόταν τον οδήγησαν σε δρόμους που σήμερα, αναλογικά με τα δεδομένα της εποχής του, σίγουρα εντυπωσιάζουν.
Ο Ίππαρχος γεννήθηκε στη Νίκαια της Βιθυνίας στη Μικρά Ασία (το σημερινό Ιζνίκ της Τουρκίας) γύρω στο 190 π.Χ. (στην ίδια πόλη που 515 χρόνια αργότερα ο Αυτοκράτορας Μέγας Κωνσταντίνος συγκάλεσε την Α’ Οικουμενική Σύνοδο της Χριστιανοσύνης)[1]. Το διάστημα που γνωρίζουμε με βεβαιότητα ότι εργαζόταν στη Νίκαια, τη Ρόδο και την Αλεξάνδρεια καλύπτει τα έτη από το 147 ως το 127 π.Χ.. Ανέπτυξε μαθηματικά μοντέλα για την κίνηση του Ηλίου και της Σελήνης, από παρατηρήσεις αιώνων αρχίζοντας από τους Χαλδαίους της Μεσοποταμίας. Υπήρξε επίσης ο πρώτος που συνέταξε τριγωνομετρικό πίνακα, πράγμα που του επέτρεπε να επιλύει οποιοδήποτε τυχαίο τρίγωνο. Τα έξι κορυφαία πάντως επιτεύγματά του ήταν:
Από τον 2ο αιώνα π.Χ. υπολόγισε πως το ηλιακό ή τροπικό έτος είναι 365,242 ημέρες, όταν σήμερα τα σύγχρονα ατομικά ρολόγια τον επιβεβαιώνουν υπολογίζοντάς το σε 365,242199 ημέρες!
Η ανακάλυψη της μεταπτώσεως των ισημεριών.
Υπολόγισε τη διάμετρο της Σελήνης και τη κυμαινόμενη απόστασή της από τη Γη.
Η δημιουργία του πρώτου καταλόγου αστέρων, τουλάχιστον στο δυτικό κόσμο.
Η επινόηση της κλίμακας των μεγεθών των αστέρων από τη μέτρηση της φωτεινότητάς των, που χρησιμοποιείται ακόμα και σήμερα από όλους τους αστρονόμους του κόσμου.
Το 134 π.Χ. ο Ίππαρχος ανακάλυψε ένα αστέρα που δεν υπήρχε πριν (πιθανόν κομήτη) στον αστερισμό του Σκορπιού, τότε διατύπωσε την αρχή της αστρονομίας ότι «οι αστέρες δεν είναι αιώνιοι στον ουρανό».
Εφευρέσεις – τελειοποιήσεις
O Ίππαρχος είναι ο εφευρέτης του Αστρολάβου, (όργανο με τη βοήθεια του οποίου μέτρησε τις συντεταγμένες των αστέρων). Τελειοποίησε τη Διόπτρα, (όργανο που του επέτρεψε την εκτίμηση της φαινόμενης διαμέτρου Ηλίου και Σελήνης, την απόσταση και το πραγματικό μέγεθός τους). Επίσης τελειοποίησε παλαιότερα όργανα όπως ήταν ο Γνώμων, το Ηλιοτρόπιο ή «Σκιάθηρον», το Ηλιωρολόγιο, το Καθετίον, την Κλεψύδρα, τους “Κρίκους”, τη Στερεά σφαίρα και το Υδρολόγιο.
Και ενώ θεωρείται ο πρώτος που διαίρεσε τους κύκλους των παραπάνω αστρονομικών αυτών οργάνων σε 360 μοίρες είναι ο πρώτος που κατασκεύασε Υδρόγειο σφαίρα.
Το 2006, ανακοινώθηκε από την Ομάδα Έρευνας του Μηχανισμού των Αντικυθήρων ότι ένα σύμπλεγμα οδοντωτών τροχών στο εσωτερικό του μηχανισμού αναπαριστούσε τη μεταβλητή γωνιακή ταχύτητα της Σελήνης, σύμφωνα με τη θεωρία του Ιππάρχου. Η σχετικά κοντινή χρονική απόστατση ανάμεσα στον θάνατο του Ιππάρχου και την υποτιθέμενη περίοδο κατασκευής του μηχανισμού θα μπορούσε να σημαίνει ότι η σχολή του Ιππάρχου είχε κάποια ανάμειξη στον σχεδιασμό ή και την κατασκευή του μοναδικού αυτού οργάνου.
Έργα
Ο Ίππαρχος ο Ρόδιος έγραψε τα παρακάτω βιβλία κατ΄ αλφαβητική σειρά:
«Εις τους Αρίστους»
«Παραλλακτικά – βιβλία δύο».
«Περί αστερισμών».
«Περί εκλείψεων Ηλίου κατά τα επτά κλίματα».
«Περί εμβολίμων μηνών τε και ημερών».
«Περί μεγεθών και αποστημάτων Ηλίου και Σελήνης».
«Περί μηνιαίου χρόνου».
«Περί της κατά πλάτος μηνιαίας της Σελήνης κινήσεως».
«Περί της πραγματείας των εν κύκλω ευθειών» (Βιβλία 12).
«Περί της των απλανών συντάξεως».
«Περί της των συναναστολών πραγματείας».
«Περί της των δώδεκα ζωδίων αναφοράς».
«Περί της μεταπτώσεως των τροπικών και εαρινών ισημεριών».
«Περί του ενιαυσίου μεγέθους».
«Περί των δια βάρους κάτω φερομένων».
«Περί των Αράτου και Ευδόξου φαινομένων – βιβλία τρία» (διεσώθη).
«Προς τον Ερατοσθένη και τα εν τη γεωγραφία αυτού λεχθέντα» (Κριτική)
Εκτός του προ-τελευταίου όλα τα άλλα έργα του κάηκαν στον εμπρησμό της Αλεξανδρινής Βιβλιοθήκης. Ευτυχώς όμως εκτενείς περικοπές εξ αυτών των βιβλίων και αναφορές σχετικές με αυτά μας διέσωσαν διάφοροι αρχαίοι συγγραφείς όπως ο Πτολεμαίος, ο Θέων ο Σμυρναίος, ο Θέων ο Αλεξανδρεύς, ο Πλίνιος, ο Στράβων, αλλά και ο Πλούταρχος.
Σημειώσεις
Μεταξύ των άλλων η Α’ Οικουμενική Σύνοδος οροθέτησε και τον τρόπο προσδιορισμού του ετήσιου εορτασμού του χριστιανικού Πάσχα με βάση την πρώτη εαρινή Πανσέληνο, δηλαδή επί της ισημερίας και της σελήνης, δύο θέματα για τη γνώση και κατανόηση των οποίων είχαν προσφέρει τα μέγιστα οι μελέτες του Ίππαρχου.
Γεμίνος ο Ρόδιος
Ο Γέμινος ή Γεμίνος ο Ρόδιος ήταν ένας αρχαίος Έλληνας αστρονόμος και μαθηματικός του 1ου αιώνα π.Χ. ή μ.Χ..
Βιογραφικά στοιχεία
Σχεδόν τίποτα δεν είναι γνωστό για τη ζωή του Γεμίνου. Δεν είναι καν βέβαιο ότι γεννήθηκε στη Ρόδο, αλλά αναφορές σε βουνά της Ρόδου στα αστρονομικά του έργα υποδεικνύουν ότι εργάσθηκε εκεί. Η χρονολόγησή του τον 1ο αιώνα π.Χ. βασίζεται και αυτή σε ένα χωρίο του έργου του που αναφέρεται στο Annus Vagus του αιγυπτιακού ημερολογίου ως 120 έτη πριν την εποχή του, και επομένως δείχνει ότι το συγκεκριμένο έργο του γράφτηκε περί το 70 π.Χ.. Αυτό συμφωνεί με την άποψη που τον θέλει μαθητή του Ποσειδωνίου, αλλά έχουν προταθεί και χρονολογήσεις μέχρι το 50 μ.Χ. (Neugebauer, O.: A History of Ancient Mathematical Astronomy New York, 1975).
Το μοναδικό σωζόμενο έργο του Γεμίνου είναι η «Εἰσαγωγὴ εἰς τὰ Φαινόμενα», γνωστή συχνά και ως «Εισαγωγή». Είναι ένα εισαγωγικό βιβλίο Αστρονομίας βασισμένο σε έργα παλαιότερων αστρονόμων όπως ο Ίππαρχος ο Ρόδιος, που είχε σκοπό να διδάξει την επιστήμη αυτή σε αρχάριους. Σε αυτό ο Γεμίνος περιγράφει τον ζωδιακό και τη φαινόμενη κίνηση του ηλίου, τους αστερισμούς, την Ουράνια σφαίρα, τις ανατολές και τις δύσεις των ζωδιακών αστερισμών, τις σεληνοηλιακές περιοδικότητες και την εφαρμογή τους στα ημερολόγια, τις φάσεις της Σελήνης, τις εκλείψεις, τις γεωγραφικές ζώνες και το παράλογο των προσπαθειών προγνώσεως του καιρού από τους αστέρες.
Παρότι ο Γεμίνος υιοθετεί το γεωκεντρικό σύστημα, στο έργο αυτό ξεχωρίζουν για την ορθότητά τους με τα σημερινά δεδομένα απόψεις όπως: Η Γη είναι σφαιρική, ο Ήλιος είναι μια διάπυρη σφαιρική μάζα, οι απλανείς αστέρες αποτελούνται από την ίδια «ουσία» με αυτή του Ηλίου, η Σελήνη είναι ετερόφωτο σώμα και οι διαστάσεις της Γης είναι σημειακές (αμελητέες) σε σχέση με το μέγεθος του Σύμπαντος.
Ο Γεμίνος συνέγραψε και ένα σχόλιο επί του έργου του Ποσειδωνίου «Μετεωρολογικά». Σπαράγματα αυτού του σχολίου διασώθηκαν από τον Σιμπλίκιο στο σχόλιό του επί των «Φυσικών» του Αριστοτέλη.
Το κυριότερο μαθηματικό έργο του Γεμίνου είναι το «Μαθηματικών Δόγμα» (δηλ. θεωρία των Μαθηματικών). Παρότι αυτό το έργο δεν έχει σωθεί, αρκετά αποσπάσματά του υπάρχουν σε έργα των Πρόκλου, Ευτοκίου και άλλων. Ο Γεμίνος διαχώρισε τα Μαθηματικά σε δύο μέρη: τα «νοητά» και τα «αισθητά», ή, όπως θα λέγαμε σήμερα, σε Καθαρά και Εφαρμοσμένα Μαθηματικά. Στην πρώτη κατηγορία τοποθέτησε τη Γεωμετρία και την Αριθμητική (με τη Θεωρία των Αριθμών), ενώ στη δεύτερη τις μαθηματικές επιστήμες: τη Μηχανική, την Αστρονομία, την Οπτική, τη Γεωδαισία,τη μουσική αρμονία, αλλά και τη Λογιστική. Μακρά αποσπάσματα του έργου του διασώθηκαν και στο Σχόλιο των «Στοιχείων» του Ευκλείδη από τον Al-Nayrizi.
[Ονομάσθηκε προς τιμή του Ο κρατήρας Γεμίνος (Geminus) στο βόρειο ημισφαίριο της Σελήνης.
Βιβλιογραφία
Η «Εισαγωγή εις τα Φαινόμενα» του Γεμίνου του Ροδίου (απόδοση στη νεοελληνική – σχολιασμός Ευάγγελου Σπανδάγου), εκδόσεις «Αίθρα», Αθήνα 2002 (ISBN 960-7007-95-6)
Evans, J., Berggren, J.: Geminos’s Introduction to the Phenomena. A Translation and Study of a Hellenistic Survey of Astronomy. (Princeton University Press, 2006.) (η πρώτη πλήρης αγγλική μετάφραση του έργου)
Απολλώνιος ο Ρόδιος
Ο Απολλώνιος ο Ρόδιος γεννήθηκε περίπου το 270 π.Χ. στην Αλεξάνδρεια και ήταν βιβλιοθηκάριος, γραμματικός και επικός ποιητής. Έγραψε τα «Αργοναυτικά», ένα έπος που περιγράφει την ιστορία του Ιάσωνα και των Αργοναυτών για να πάρουν το Χρυσόμαλλο δέρας
Λεωνίδας ο Ρόδιος
του Κωνσταντίνου Σάμιου
Μια πρωτότυπη ιστορική ματιά για τον δρομέα με τις περισσότερες Ολυμπιακές νίκες
… Ήταν η ώρα που ο ήλιος άχνιζε πάνω από τα κοντινά βουναλάκια στ’ ανατολικά της Ιεράς Άλτις. Τα κοκόρια άρχιζαν την δική τους μονομαχία ξυπνώντας σιγά – σιγά τους θεατές της 157ης Ολυμπιάδας.
Κοντά στο Στάδιο οι Ελλανοδίκες, έτοιμοι από ώρα, είχαν ετοιμάσει το πρωινό των αγωνιζομένων στο τελευταίο Ολυμπιακό αγώνισμα. Ήταν η τελευταία ημέρα των Ολυμπιακών. Οι Αθλητές αρκετοί. Από χρόνια πολλά, άλλοι έλεγαν από την 120ή Ολυμπιάδα, άλλοι από την 121η, οι αθλητές που έρχονταν στην Ολυμπία δεν ήσαν μόνο από τις καθαρά. Ελληνικές πόλεις.
Στην αρχή λίγοι, έπειτα πιο πολλοί, οι πόλεις των επιγόνων της Μακεδόνικης κατάκτησης στην Εγγύς Ανατολή και της Αφρικής, έρχονταν να τιμήσουν και να θυμηθούν αλλοτινές εποχές κλέους και ρώμης.. Άλλωστε η Ελλάδα, η παλιά Ελλάδα, είχε φθάσει στα όρια της ερήμωσης. Αδύνατες πόλεις – φαντάσματα αλλοτινών εποχών… Η δίψα του χρυσού και της Ανατολής, το μεγάλο όραμα του Αλέξανδρου, είχε «αδειάσει» κυριολεκτικά την Ελλαδική ενδοχώρα από τους κατοίκους της. Μόνο η Μακεδονία υπήρχε ακόμα και οι φιλότιμες προσπάθειες της Αχαϊκής Συμπολιτείας που κράταγαν την φλόγα να σιγοκαίει. Η πανίσχυρη Ρώμη ήταν έτοιμη να συντρίψει και την όποια ελευθερία ή το φάντασμα της τριγυρνούσε στην έρημη χώρα.
Ανάμεσα στους Αθλητές που ξυπνούσαν, ένας καθόταν με τα μάτια ανοιχτά. Όλη τη νύχτα ξάγρυπνος. Στα μάτια του περνούσε όλη η ζωή του. Οι Νίκες… Οι ιαχές… Η λαχτάρα του κόσμου… Ο γυρισμός στο νησί του… Το σφίξιμο στην αγκαλιά της Λευκοθέας, της γυναίκας του… Τα κλαμένα μάτια του πατέρα και της μητέρας… Οι μνήμες που χάνονταν και γύριζαν… Τα παιδικά χρόνια με το τρέξιμο στο λιμάνι της Ρόδου. Εκεί στα σκέλη του Φάρου… Στο Στάδιο… που αντίκρυζε κάθε φορά τον ήλιο που ανέβαινε στη θάλασσα… Τα πρωινά μπουγάζια που τον ξαλάφρωναν από τη ζέστη και την υγρασία του νησιού… Το τρέξιμο στην παραλία με το κύμα να σκάει στα πόδια του, ενώ η άμμος έγραφε τα γυμνά του πόδια…
Αυτά τα πόδια… χιλιάδες φορές… εκατοντάδες φορές… αυτά τα πόδια θα έτρεχαν γυρίζοντας τα στάδια… Και θα νικούσαν… Τα κοίταζε… Μέσα στο μισοσκόταδο παρατηρούσε αυτούς τους μυς που δεν γνώριζαν ήττα. Μετά στράφηκε προς το μνημείο των παλαιών Ολυμπιονικών. Στο μυαλό του ήλθε το όνομα του Χιόνι, του Αστύλου, του Αργεία, του Δρυμού και τόσων άλλων… Αχ! πόσο θάθελε να ήταν απόψε όλοι εδώ μαζί του… Και να τρέχουν όλοι μαζί.
Σαν μια μυστική παρέα που θα φανερώνονταν ξαφνικά και θα τρέλαιναν όλο τον κόσμο. Πόσο θάθελε σήμερα να ήταν μαζί του…
Ο σεβάσμιος Ελλανοδίκης ήρθε κοντά του. Τον κοίταζε πολύ ώρα. Τα εξασκημένα γεροντικά του μάτια έλαμψαν μόλις τον αναγνώρισε. Πήγε κοντά του… Έλα παιδί μου Λεωνίδα, σήκω… Αυτή τη φράση του την είχε πει 11 κιόλας φορές. Σε τέσσερεις διαδοχικές Ολυμπιάδες. Αυτή ήταν η 12η και η τελευταία… Ο Λεωνίδας σήκωσε τα κουρασμένα βλέφαρα και τον κοίταξε. Ήταν ο ίδιος που τον είχε ξυπνήσει 12 χρόνια πριν, όταν αμούστακο παιδί ακόμα είχε ξυπνήσει φοβισμένος στο άγγιγμα του. Ήταν ο ίδιος που βλέποντας και παρατηρώντας τον στις προπονήσεις είχε πιστέψει στη μεγάλη του αξία και το ταλέντο που θα έμενε στην Ιστορία. Και δεν είχε πέσει έξω.
Ο Μέγας Λεωνίδας λοιπόν από τη Ρόδο, την πανέμορφη και παντοτινά αξεπέραστη σε ομορφιά Ρόδο επί 4 συνεχείς Ολυμπιάδες, κέρδιζε όλα τα αγωνίσματα δρόμου. Το Στάδιο, τον Δίαυλο και τον Οπλίτη δρόμο… Η προσωπικότητα του τεράστια. Δώδεκα πρώτες νίκες σε 4 συνεχείς Ολυμπιάδες. Αήττητος. Το πέρασμα του από την Ολυμπία έμεινε χαραγμένο στους αιώνες, όπως και του ομώνυμου Λεωνίδα, του ατρόμητου Σπαρτιάτη βασιλιά που έπεσε στις Θερμοπύλες. Βέβαια εκτός από λίγους – ελάχιστους- ειδικούς, ο Λεωνίδας του Αθλητισμού δεν αναφέρθηκε πουθενά. Η μνήμη του χαμένη.
Τα δεκάδες “γιατί” δεν αρκούν για να γιατρέψουν την ιστορική αφασία που βιώνουμε σήμερα, ή μάλλον τα τελευταία 172 χρόνια που υπάρχουμε σαν Κράτος…
Μια ιστορική αφασία που λατρεύει τους χθεσινούς σταρ και αποθεώνει τους αυριανούς. Που λατρεύει το χρήμα και αποθεώνει την εφήμερη δόξα, που εξαργυρώνει τα φαντάσματα των Αστύλων και των Λεωνίδων, που σβήνει από την Ιστορία τα ονόματα του Αργεία και του Δρυμού, που νικώντας στην Ολυμπία επέστρεψαν τρέχοντας στις πόλεις τους για να αναγγείλουν αυτοί πρώτοι τις νίκες τους…
Που χαντακώνει την αγνή προσπάθεια και μεγαλοποιεί τα ψεύτικα σώματα και τα ρεκόρ της ναδρολόνης, της αυξητικής ορμόνης της ΕΡΟ και όλων των άλλων χημικών παρασκευασμάτων… Γιατί τάχα; Για τα λεφτά και την εφήμερη δόξα… Και πώς θα νιώθουν άραγε όλοι αυτοί όταν ξέρουν ότι αυτά δεν τα έκανε το κορμί τους μόνο του, αλλά όλες αυτές οι ουσίες και οι τεχνικές; Πώς θα κοιμούνται τα βράδυα; Άραγε οι εικόνες που θα βλέπουν τί θα είναι; Σύριγγες και φιαλίδια;
Ο Λεωνίδας ο Ρόδιος όμως· δεν σκεφτόταν τίποτα απ’ όλα αυτά. Οι 12 νίκες του σ’ ένα κόσμο που οι σπίθες της ελευθερίας του τρεμόπαιζαν κάτω από τις Ρωμαϊκές κουόρτεις ήταν ίσως και η τελευταία πράξη του δράματος των Αρχαίων Ολυμπιακών και ο Λεωνίδας ήταν ίσως ο τελευταίος των Μεγάλων…
Έξι χρόνια μετά, η Ελλάδα θα παρέδιδε και την τελευταία εστία αντίστασης. Κοντά στην Κόρινθο θα παίζονταν οι τελευταίες σκηνές του έργου, της καθυπόταξης μιας εγκαταλελειμένης ουσιαστικά χώρας. Οι ηρωικές προσπάθειες της Αχαϊκής Συμπολιτείας δεν μπορούσαν να δώσουν τίποτα πια. Η Ρωμαϊκή πλημμυρίδα θα σάρωνε εύκολα κάθε αντίσταση. Η βαθιά ελληνική νύχτα είχε αρχίσει.
Για δεκάδες αιώνες, αυτό το παχύ σκοτάδι αμνησίας και ιστορικής άγνοιας θα κάλυπτε τα πάντα. Μέσα σ’ αυτό το σκοτάδι χάθηκαν οι μορφές των Αρχαίων Ολυμπιονικών, και πρώτα απ’ όλους το όνομα του μεγαλύτερου ίσως απ’ αυτούς, του Λεωνίδα, που ήταν και ο τελευταίος μεγάλος πριν την οριστική πτώση και υποταγή της Ελλάδας…
Ίσως γι’ αυτό εξηγείται και ότι πουθενά δεν αναφέρονται και του Λεωνίδα οι 12 νίκες. Του ταχυπόδαρου Ροδίτη που κανονικά θα πρέπει το άγαλμα του να γεμίζει το στάδιο της Ρόδου, δίπλα από εκείνο του Διαγόρα, του μεγάλου πυγμάχου που έμεινε στην Ιστορία για τις νίκες του ιδίου, των παιδιών και εγγονών του στην Ολυμπία τον 5ο αιώνα π.Χ. Κι αυτή την ιστορική ασέβεια οφείλουμε όλοι να επανορθώσουμε, για να ξέρουμε και να θυμόμαστε ότι πριν από εμάς που κρατάμε την φλόγα των Δρόμων αναμμένη, υπήρχαν τόσοι και τόσοι θαυμαστοί… Κι αυτούς τους γεννήτορες μιας προαιώνιας παράδοσης πρέπει να τους τιμούμε…
Ο Λεωνίδας ο Ρόδιος ανήκει σ’ εκείνη την ξεχωριστή κατηγορία των ανθρώπων που γεννήθηκαν για να δείχνουν τον Δρόμο… Αξεπέραστος σε όλα. Σεμνός και μετρημένος. Μετά τον 12ο άθλο του γύρισε στη Ρόδο… Προπονούσε τα μικρά παιδιά… Συγκλονίστηκε όταν 6 χρόνια μετά τον τελευταίο του θρίαμβο στην Ολυμπία έμαθε για την νίκη των Ρωμαίων. Φαντάστηκε τον Ρωμαίο διοικητή του Ελληνικού θέματος να δίνει τον κότινο στον διάδοχο του και έκλαψε. Αποτραβήχτηκε εκεί στη Ρόδο και ξεχάστηκε. Αυτός ο Αιώνιος Δρομέας. Ο τέσσερεις φορές τριαστής με τα 12 στεφάνια, ξεχάστηκε. (Όσοι νικούσαν και στους 3 αγώνες δρόμου ονομάζονταν τριαστές).
Ο άνθρωπος που μοιάζοντας με τον μεγάλο Αστυλο, 3 και κάτι αιώνες μετά κατάφερε να σπάσει όλους τους κανόνες της Φυσικής και της Βιολογίας κερδίζοντας μέσα σε λίγες ημέρες 200 μ, 400 μ. 4.800 περίπου μέτρα, αγωνίσματα που δεν συμβιβάζονται μεταξύ τους, συνδυάζοντας ταχύτητα και αντοχή σε μια αξεπέραστη ποιότητα. Κάνοντας τους σημερινούς ειδικούς να σφυρίζουν λέγοντας θεωρίες για την συμμετοχή λίγων – ικανών δρομέων να συναγωνισθούν με ίσους όρους τους επαγγελματίες δρομείς τύπου Αστύλου ή Λεωνίδα κλπ.
Όλα αυτά είναι κούφιες αερολογίες και παραμύθια για μικρά παιδιά. Ο Λεωνίδας και ο Άστυλος αλλά και αρκετοί άλλοι που θα αναφερθούν σε επόμενα άρθρα, δεν έκαναν αθλητισμό με ρολόγια και μεζούρες, με σύριγγες και καταπότια… Από μικρά παιδιά βίωναν τον αθλητισμό στις αλάνες και τους δρόμους των ιδιαίτερων πατρίδων τους… και έτρεχαν… Ναι, έτρεχαν με τα γυμνά τους πόδια στα στάδια της Ελλάδας, κατάπιναν τα χιλιόμετρα δοξάζοντας τους εαυτούς τους και τις πόλεις τους. Κάνοντας τα λαρύγγια των θεατών να συσπώνται βγάζοντας κραυγές που γέμιζαν την Ιερά Άλτι της Ολυμπίας και των άλλων Πανελληνίων Αγώνων.
Ο Λεωνίδας ο Ρόδιος που σήμερα με αυτά τα λόγια που διαβάζετε ξανάρχεται στη ζωή, στη μνήμη και την ιστορική συνέπεια, ήταν ο απόλυτος κυρίαρχος για 12 συνεχόμενα χρόνια. Από το 164 έως το 152 π.Χ.
Σ’ αυτή τον την πορεία αντιμετώπιζε άξιους αντιπάλους. Έλληνες από τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Μα νικούσε μ’ ένα ανεπανάληπτο επικό στυλ πον καμία αναφορά πλην του Παυσανία (5,13,54) δεν απασχόλησε τους αρχαίους ή νεώτερους ιστορικούς…
… Σηκώθηκε και κοίταξε τον γέροντα Ελλανοδίκη.Κάθησε ανακούρκουδα, το ίδιο ο γέρος. Τα μάτια του γυάλισαν. Γύρισε για λίγο, κοίταξε τον ήλιο του Ιούλη, σκούπισε τα μάτια τον και του μίλησε. Άρχισε να του λέει για τις αλλοτινές εποχές. Του ανάφερε δεκάδες ονόματα Ολυμπιονικών… Οι περισσότεροι έλαμψαν για μια φορά κι ύστερα χάθηκαν. Του είπε ανέκδοτες ιστορίες που τις είχε ακούσει από τους γέρους Ελλανοδίκες κι αυτοί από άλλους και οι άλλοι από τους πιο παλιούς.
Αιώνες Ιστορίας στην Ολυμπία. Ο γέρος μιλούσε και τα μάτια του φεγγοβολούσαν. Έκλαιγε χωρίς να σταματάει να μιλάει. Σ’ αυτόν τον Ροδίτη ακουμπούσε αιώνες μνήμης… Για τις αλλοτινές εποχές που θα φεύγαν μαζί του…
Ο γέρος έβλεπε για 50 χρόνια την Ολυμπία να μαραζώνει. Οι κερκίδες σιγά -σιγά άδειαζαν. Οι αθλητές άλλαζαν. Μόνος αυτός, ο σεμνός Λεωνίδας, το παιδί του, όπως τον έλεγε, θύμιζε τα παλιά, τα ξεχασμένα. Χάρις σ’ αυτόν και τις νίκες τον, τις θαυμαστές του νίκες για 12 χρόνια η Ολυμπία φέτος είχε ξαναγεμίσει κόσμο. Όλοι στοιχημάτιζαν ότι φέτος ήταν η σειρά του να χάσει. Όμως στο Στάδιο και τον Δίαυλο ο Λεωνίδας είχε συντρίψει κάθε απόπειρα αντίδρασης από τους νεαρώτερους κατά πολύ ανταγωνιστές…
Ο γέρος ήπιε λίγο νερό, του έδωσε, σταμάτησε να μιλάει. Ο ήλιος είχε ανεβεί. Ο σαλπιγκτής σήμανε ότι οι δρομείς τον οπλίτη δρόμου έπρεπε να ετοιμασθούν. Στο τρίτο σάλπισμα (μισή ώρα μετά το πρώτο) έπρεπε να έχουν παραταχθεί στη Ιερά Άλτι, στο Στάδιο. Οι θεατές σαν τα μυρμήγκια γύρω-γύρω στις κερκίδες. Ο γέρος έδωσε στον Λεωνίδα τα όπλα του, του έδεσε τον θώρακα, τον έβαλε το κράτος, του έδεσε τις περικνημίδες. Λίγο πριν σηκωθεί δένοντας το τελευταίο κορδόνι, έσκυψε και του αγκάλιασε τα πόδια, τα γόνατα. Αυτά τα αήττητα πόδια που θα τρέχαν τον τελευταίο Αγώνα… Ο Λεωνίδας τον έπιασε, αγκαλιάστηκαν. Έλα παιδί μου, είπε ο γέρος, πήγαινε, η Ιστορία σε περιμένει…
Παρατάχθηκαν οι δεκάδες δρομείς, κοιτάχθηκαν. Μόνο τα μάτια πρόδιδαν την ένταση. Ο Σαλπιγκτής σάλπισε για τρίτη φορά. Ξεχύθηκαν… Σε μια άκρη του Σταδίου ο γέρος σκούπιζε τα δάκρυα. Ήταν η τελευταία φορά, το ήξερε, και για εκείνον. Η καρδιά του χτύπαγε παράξενα. Είχε εμπιστευτεί στον Λεωνίδα την Ιστορία των Δρόμων. Οι δρομείς πέρασαν μπροστά του… Ο Λεωνίδας ήδη είχε ξεχωρίσει. Ο γέρος Ελλανοδίκης τον κοιτούσε και η καρδιά του σκιρτούσε. Ο κόσμος ούρλιαζε καθώς ο νέος δρομέας από την Αντιόχεια, ο Ελλάνικος πλησίαζε τον Λεωνίδα… Ο νεαρός πλησίαζε και πλησίαζε. Σε κάθε γύρο Σταδίου οι φωνές του πλήθους μεγάλωναν. Οι περισσότεροι ήθελαν τον Λεωνίδα να χάσει. Ο γέρος είχε βουβαθεί. Να, μπήκαν στην τελευταία στροφή. Δίπλα – δίπλα… Ο Ελλάνικος περνά…(ο Λεωνίδας… Ο Λεωνίδας ανοίγει βηματισμό. Αχ, αυτά τα πόδια, τα γόναται που σηκώνονται ψηλά… Ναι, το είχε ξαναδεί αυτό ο γέρος Ελλανοδίκης… 11 φορές. Τόχε ξαναδεί. Ο κόσμος βουβάθηκε… φθάνουν στο τέρμα. Ο Λεωνίδας 12 φορές θριαμβευτής… Μια φωνή, ο γέρος και έπειτα το Στάδιο να κοντεύει να γκρεμιστεί… Οχλοβοή… Ο Λεωνίδας φεύγει από τις αγκαλιές των παραληρούντων θεατών… Τρέχοντας πάει κοντά στον φίλο του τον Ελλανοδίκη, Ολύμπιος το όνομα του…
Τα άψυχα μάτια του τον κοιτούσαν ακόμα τη στιγμή που έκοβε το νήμα. Η καρδιά σπαρτάρησε για τελευταία φορά… Στο θρίαμβο του μεγαλύτερου Δρομέα που πέρασε από την Ολυμπία… Από την Ιστορία της Ολυμπίας.
Ο Λεωνίδας αγκαλιάζοντας το άψυχο κουφάρι έστεκε εκεί… Μόνος… Θριαμβευτής, αλλά μόνος. Οι θεατές διαλύθηκαν ο θόρυβος σταμάτησε. Πήρε το 12ο στεφάνι και γύρισε στην Ιστορία…
Η ΝΙΚΗ ΣΤΟΥΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ
ΔΙΑΓΟΡΑΣ Ο ΡΟΔΙΟΣ
0 Διαγόρας καταγόταν από το όμορφο νησί της Ρόδου από βασιλική γενιά. Σε νεαρή ηλικία κέρδισε την πρώτη νίκη του στους Ολυμπιακούς Αγώνες, στο αγώνισμα της πυγμαχίας. Το όνομα του έγινε πασίγνωστο στην Αρχαία Ελλάδα, και όλοι μιλούσαν για τις επιτυχίες του.
Νίκησε στην Ολυμπία, στα Ίσθμια, στα Πύθια, στα Νέμεα και σε πλήθος άλλων αγώνων, στα Μέγαρα, στην Αθήνα, στη Θήβα, στις Πλαταιές, στο Άργος, στην Παλλήνη, στην Αίγινα και αλλού.
Ο Διαγόρας όμως δεν έμεινε στην Ιστορία μόνο για τις δικές του επιτυχίες αλλά και για τις νίκες των τριών γιων του. Είχε και δύο κόρες, τα παιδιά των οποίων νίκησαν επίσης στους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Σε μεγάλη πια ηλικία ο Διαγόρας παρακολουθούσε τους Αγώνες στην Ολυμπία. Αυτή τη φορά δεν αγωνιζόταν ο ίδιος αλλά οι δύο γιοι του, ο Ακουσίλαος και ο Δαμάγητος. Η αγωνία του ήταν μεγάλη. Η καρδιά του παλλόταν από συγκίνηση. Ξαναζούσε τη δική του προσπάθεια, το δικό του αγώνα.
Όταν οι δυο γιοι του αναγορεύτηκαν Ολυμπιονίκες, ο ένας στην πυγμαχία και ο άλλος στο παγκράτιο, η χαρά του δεν περιγραφόταν. Ήταν ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος στη γη. Οι δυο του γιοι έτρεξαν και στεφάνωσαν με τα δικά τους στεφάνια το γέροντα πατέρα τους. Έπειτα τον σήκωσαν με σεβασμό και λατρεία στους δυνατούς ώμους τους και τον περιέφεραν στο στάδιο. Το πλήθος παραληρούσε από θαυμασμό και συγκίνηση.
Τότε ακούστηκε μέσα από το πλήθος μια βροντερή φωνή, που έκανε όλους να ριγήσουν: “Πέθανε τώρα Διαγόρα, στον Όλυμπο δεν πρόκειται να ανέβεις”.
Φαίνεται πως ο περήφανος γέροντας άκουσε την ιαχή. Συνεπαρμένος έκλεισε τα μάτια του. Η καρδιά του έπαψε να κτυπά. Έγειρε το κεφάλι και ξεψύχησε. Το σώμα του έπεσε αργά στην αγκαλιά των παιδιών του. Το πνεύμα του όμως αθάνατο μας οδηγεί στο πέρασμα των αιώνων.
ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΘΕΤΙΚΟΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ
ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΕΣ
Αγάθαρχος ο Σάμιος, Αγαθοκλής ο Κορίνθιος, Αγάθων ο Κορίνθιος, Αγαμήδης ο Αρχιτέκτων, Αγασικράτης ο Κορίνθιος, Άγναπτος ο Αρχιτέκτων, Αλκαμένης ο Αθηναίος, Αμμώνιος ο Αρχιτέκτων, Αναξικράτης ο Μηχανικός, Ανδρόνικος ο Κυρρήστης, Ανθέμιος ο Τραλλιανός, Αντιμαχίδης ο Αρχιτέκτων, Αντιστάτης ο Αθηναίος, Αντίφιλος ο Αρχιτέκτων, Απολλόδωρος ο Αθηναίος, Απολλόδωρος ο Δαμασκηνός, Απολλώνιος ο Αλεξανδρεύς, Απολλώνιος o Αρχιτέκτων, Αρισταίνετος ο Κυζικηνός, Αρίστανδρος ο Μεγαλοπολίτης, Αρκέσιος ο Τραλλιανός, Αρχέδημος ο Θηραίος, Αρχίας ο Κορίνθιος, Αρχίλοχος ο Αθηναίος, Ασκληπιάδης ο Κυζικηνός, Ασκληπιάδης ο Λαμψακηνός, Ασκληπιόδωρος ο Μηχανικός, Απαίος ο Μύσιος, Βαθυκλής ο Μαγνήσιος, Βούπαλος ο Χίος, Γιτιάδας ο Σπαρτιάτης, Γοργώνιος ο Αντιοχεύς, Δαίδαλος ο Αθηναίος, Δάφνις ο Μιλήσιος, Δεινοκράτης ο Ρόδιος, Δεινοχάρης ο Αλεξανδρεύς, Δεξιφάνης ο Κνίδιος, Δημήτριος ο Εφέσιος, Δημοκλής ο Αρχιτέκτων, Δημοκόπος ο Συρακούσιος, Διοκλής ο Ρήγιος, Διονύσιος ο Αλικαρνασσεύς, Διονύσιος ο Τμώλειος, Δίων ο Ιταλικός, Επικλής ο Συρακούσιος, Επικράτης ο Βυζάντιος, Ερμογένης ο Πριηνεύς, Ερμόδωρος ο Σαλαμίνιος, Ερμοκρέων ο Αρχιτέκτων, Ερμων ο Αρχιτέκτων, Ευθύδομος ο Αθηναίος, Ευπόλεμος o Αργείος, Ζήνων ο Κιτιεύς, Ηρακλείδης ο Μηχανικός, Ηρων ο Λίβυος, Θεοδόσιος ο Τριπολίτης, Θεόδοτος ο Αρχιτέκτων, Θεόδωρος ο Σάμιος, Θεόδωρος ο Φωκαεύς, Θέρσιλος ο Μεγαλοπολίτης, Θρασυμήδης ο Πάριος, Ικτίνος o Αθηναίος, Ιππίας ο Μηχανικός, Ιππόδαμος ο Μιλήσιος, Ισίδωρος ο Νεώτερος, Ισίδωρος ο Πρεσβύτερος, Ιωάννης ο Βυζάντιος, Κάλαισχρος ο Αρχιτέκτων, Καλλικράτης ο Αθηναίος, Καλλίμαχος ο Αθηναίος, Καλλίνος ο Κορίνθιος, Καρπίων ο Αρχιτέκτων, Κηφισόδοτος ο Αθηναίος, Κλεισθένης ο Ερετριεύς, Κλεομένης ο Συρακούσιος, Κλέων ο Σπαρτιάτης, Κόροιβος ο Αρχιτέκτων, Κύρος ο Ιταλικός, Λάκρατης ο Αρχιτέκτων, Λεωνίδας ο Νάξιος, Λίβων ο Ηλείος, Μεγακλής ο Αρχιτέκτων, Μελάνιππος ο Αρχιτέκτων, Μένεσθης o Αρχιτέκτων, Μεταγένης ο Κνώσσιος, Μεταγένης ο Ξυπέτιος, Μνησικλής ο Αθηναίος, Νίκων ο Περγαμεύς, Ξεναίος ο Μηχανικός, Ξενόδωρος ο Κορίνθιος, Ξενοκλής ο Χολαργεύς, Παιώνιος ο Εφέσιος, Παρμενίων ο Μακεδών, Περίπας ο Μηχανικός, Ποθαίος ο Συρακούσιος, Πολύκλειτος ο Αργείος, Πόντιος ο Αλεξανδρεύς, Πορίνος ο Αρχιτέκτων, Πυθέος ο Αλικαρνασσεύς, Πύρρος ο Αρχιτέκτων, Ροίκος ο Φιλαίου, Σάτυρος ο Πάριος, Σκόπας ο Πάριος, Σμίλις ο Αγινεύς, Σπίνθαρος ο Κορίνθιος, Σώατρατος ο Κνίδιος, Τηλεκλής ο Σάμιος, Τηλεφάνης ο Φωκαεύς, Τροφώνιος ο Αρχιτέκτων, Φανέας o Δήλιος, Φίλαγρος ο Αρχιτέκτων, Φιλίσκος ο Αρχιτέκτων, Φιλοκλής ο Αχαρνεύς, Φίλων ο Ελευσίνιος, Χάρης ο Λίνδιος, Χειροκράτης ο Εφέσιος, Χερσίφρων ο Κνώσσιος.
ΑΣΤΡΟΝΟΜΟΙ
Αγλαονίκη η Θεπαλίς, Αγρίππας ο Βιθύνιος, ‘Αδραστος ο Αφροδισιεύς, Αέτιος ο Αντιοχεύς, Αισχύλος ο Αστρονόμος, Αλέξανδρος ο Πλευρώνιος, Αλκμαίων ο Κροτωνιάτης, Αναξαγόρας ο Κλαζομενεύς, Αναξίμανδρος ο Μιλήσιος, Αναξιμένης ο Μιλήσιος, Ανδρόνικος ο Κυρρήστης, Αντίπατρος ο Τύριος, Απολλώνιος ο Λαοδικείας, Απολλώνιος ο Μύνδιος, Απολλώνιος ο Περγαίος, Αρατος ο Σολεύς, Αρίσταρχος ο Σάμιος, Αριστείδης ο Σάμιος, Αριστόθηρος ο Αλεξανδρεύς, Αριστοτέλης ο Σταγειρίτης, Αρίστυλλος ο Σάμιος, ‘Αρπαλος ο Σάμιος, Αρριανός ο Μετεωρολόγος, Αρχέλαος ο Αθηναίος, ‘Ατταλος ο Ρόδιος, Αυτόλυκος ο Πιταναίος, Αχιλλεύς Τάτιος, Βίων ο Αβδηρίτης, Βόηθος ο Σιδώνιος, Γέμινος ο Ρόδιος, Δαμάσκιος ο Δαμασκηνός, Δημόκριτος ο Αβδηρίτης, Δημόφιλος ο Αστρονόμος, Δικαίαρχος ο Μεσσήνιος, Διόδωρος ο Αλεξανδρεύς, Διονύσιος ο Αλεξανδρεύς, Δίων ο Νεαπολίτης, Δοσίθεος ο Πηλούσιος, Δωρόθεος ο Σιδώνιος, ‘Εκφαντος ο Κροτωνιάτης, Ελικών ο Κυζικηνός, Επιγένης ο Βυζάντιος, Επίκουρος ο Σάμιος, Επιμενίδης o Κρης, Ερατοσθένης ο Κυρηναίος, Ερμιππος ο Καλλιμάχειος, Εύδημος ο Ρόδιος, Εύδοξος ο Κνίδιος, Ευκτήμων ο Αθηναίος, Εχεκράτης ο Φλιούντιος, Ηλιόδωρος ο Αλεξανδρεύς, Ηρακλείδης ο Ποντικός, Ηράκλειτος ο Εφέσιος, Ησίοδος ο Ασκραίος, Ηφαιστίων ο Θηβαίος, Θαλής ο Μιλήσιος, Θεανώ η Θουρία, Θεοδόσιος ο Τριπολίτης, Θεόφιλος ο Εδεσσαίος, Θέων ο Αλεξανδρεύς, Θράσυλλος ο Αλεξανδρεύς, lκέτας ο Συρακούσιος, Ιουλιανός ο Λαοδικεύς, Ιουλιανός ο Αυτοκράτωρ, Ιππαρχος ο Ρόδιος, Ιππίας ο Μηχανικός, Ιππόνικος ο Πιταναίος, Ιωάννης Μαλάλας, Ιωάννης ο Φιλόπονος, Κάλλιππος ο Κυζικηνός, Κάρπος ο Αντιοχεύς, Κλεομήδης ο Κοσμογράφος, Κλεόστρατος ο Τενέδιος, Κόνων ο Σάμιος, Κριτόδημος ο Αλεξανδρεύς, Κρίτων ο Νάξιος, Λεπτίνης ο Αλεξανδρεύς, Λεωνίδας ο Αλεξανδρεύς, Λύσις ο Ταραντίνος, Μενέλαος ο Αλεξανδρεύς, Μέτων ο Αθηναίος, Νίκων ο Περγαμεύς, Ξέναρχος ο Σελεύκειος, Ξενοκράτης ο Χαλκηδόνιος, Ξενοφάνης ο Κολοφώνιος, Οινοπίδης ο Χίος, Παύλος ο Αλεξανδρεύς, Πορφύριος ο Τύριος, Ποσειδώνιος ο Απαμεύς, Πρόκλος ο Λύκιος, Πτολεμαίος Κλαύδιος, Πυθαγόρας ο Σάμιος, Πυθέας ο Μασσαλιώτης, Σέλευκος ο Σελεύκειος, Σωσιγένης o Αλεξανδρεύς, Σωσιγένης ο Περιπατητικός, Τεύκρος ο Κυζικηνός, Τίμαιος o Λοκρός, Τιμοχάρης ο Αλεξανδρεύς, Υπατία η Γεωμετρική, Υψικλής ο Αλεξανδρεύς, Φερεκύδης ο Σύριος, Φίλιππος ο Μενδαίος, Φίλιππος ο Οπούντιος, Φιλόλαος ο Ταραντίνος, Χαλκίδιος ο Αστρονόμος, Χάρμανδος ο ΜαΘηματικός.
ΒΙΟΛΟΓΟΙ
Αθήναιος ο Απαλικός, Αναξίμανδρος ο Μιλήσιος, Αριστοτέλης ο Σταγειρίτης, Αρχέστρατος ο Γελώος, Βόλος ο Μενδήσιος, Ιππων ο Σάμιος.
ΒΟΤΑΝΟΛΟΓΟΙ
Αισχυλίδης ο Αθηναίος, Αλέξανδρος ο Τραλλιανός, Αρατος ο Σολεύς, Ασκληπιόδοτος ο Αλεξανδρεύς, ‘Ατταλος ο Φιλομήτωρ, Διοκλής ο Καρύστιος, Διονύσιος ο Περιηγητής, Διοσκορίδης ο Πεδάνιος, Κάσσιος ο Ιτυκαίος, Κρατεύας ο Ριζοτόμος, Νίκανδρος ο Κολοφώνιος, Ορειβάσιος ο Περγαμεύς, Πάμφιλος ο Αλεξανδρεύς, Φανίας ο Ερέσιος, Φλωρεντίνος ο Γεωπόνος, Χρύσιππος ο Κνίδιος.
ΓΕΩΓΡΑΦΟΙ – ΧΑΡΤΟΓΡΑΦΟΙ
Αγαθαρχίδης ο Κνίδιος, Αγαθήμερος ο Ορθωνος, Αγαθοδαίμων ο Αλεξανδρεύς, Αγαθοκλής ο Μιλήσιος, Αγαθοκλής ο Χίος, Αγάθων ο Σάμιος, Αγάκλυτος ο Περιηγητής, Αθηνόδωρος ο Αγχιαλεύς, Ακέσανδρος ο Κυρηνεύς, Ακεστόδωρος ο Μεγαλοπολίτης, Ακουσίλαος ο Αργείος, Αλέξανδρος ο Λύχνος, Αλέξανδρος ο Μύνδιος, Αλέξανδρος ο Πολυίστωρ, Αλκέτας ο Περιηγητής, Αμμιανός ο Αντιοχεύς, Αμμώνιος ο Αλεξανδρεύς, Αμύντας ο Βηματιστής, Αναξικράτης ο Εξερευνητής, Αναξίμανδρος ο Μιλήσιος, Αναξιμένης ο Μιλήσιος, Ανδροίτας ο Τενέδιος, Ανδροσθένης ο Θάσιος, Ανδρων ο Αλικαρνασσεύς, Ανδρων ο Τήιος, Αντιφάνης ο Θραξ Αντώνιος Διογένης, Απελλάς ο Κυρηναίος, Απελάς ο Ποντικός, Απίων ο Πλειοστονίκης, Απολλόδωρος ο Αθηναίος, Απολλωνίδης ο Νικαεύς, Απολλώνιος ο Ρόδιος, Απολλώνιος ο Τυανεύς, Αππιανός ο Αλεξανδρεύς, ‘Αρατος ο Κνίδιος, Αρισταγόρας ο Μιλήσιος, Αριστείδης ο Σάμιος, Αριστοκράτης ο Σπαρτιάτης, Αρμενίδας o Θηβαίος, Αρριανός ο εκ Νικομηδείας, Αρτεμίδωρος ο Εφέσιος, Αρχίας o Πελλαίος, Αρχίλοχος ο Πάριος, Ασκληπιάδης ο Κύπριος, Αυτόλυκος ο Πιταναίος, Βαίτων ο Βηματιστής, Βίων ο Αβδηρίτης, Βίων ο Σολεύς, Βωτθαίος o Γεωγράφος, Γέμινος ο Ρόδιος, Δαίμαχος ο Πλαταιεύς, Δημήτριος ο Καλλατιανός, Δημήτριος ο Σκήψιος, Δημοδάμας ο Μιλήσιος, Δικσίαρχος ο Μεσσήνιος, Διογένης ο Κυζικηνός, Διογένης ο Σικυώνιος, Διόδωρος ο Περιηγητής, Διόδωρος ο Σάμιος, Διονύσιος ο Αλεξανδρεύς, Διονύσιος ο Βυζάντιος Διονύσιος ο Καλλιφώντος, Διονύσιος ο Περιηγητής, Διονύσιος ο Ρόδιος, Διονυσόδωρος ο Μήλιος, Εκαταίος ο Αβδηρίτης, Εκαταίος ο Ερετριεύς, Εκαταίος ο Μιλήσιος, Εκαταίος ο Τήιος, Ελλάνικος ο Λέσβιος, Ερατοσθένης ο Κυρηναίος, Ερμιππος ο Καλλιμάχειος, Εύδοξος ο Κνίδιος, Εύδοξος ο Κυζικηνός, Εύδοξος ο Ρόδιος, Ευήμερος ο Μεσσήνιος, Ευθυμένης ο Μασσαλιώτης, Ευκτήμων ο Αθηναίος, Ευσέβιος ο Καισαρεύς, Εφορός ο Κυμαίος Ζήμαρχος
ο Κιλίκιος, Ζηνοθέμις ο Γεωγράφος, Ζώπυρος ο Αλεξανδρεύς, Ηλιόδωρος o Αθηναίος, Ηρακλείδης ο Κριτικός, Ηρακλείδης ο Στρατηγός, Ηρόδοτος ο Αλικαρνασσεύς, Ηρωδιανός ο Αντιόχειος, Ησίοδος ο Ασκραίος, Θεοδόσιος o Τριπολίτης, Θεόπομπος ο Χίος, Ιάμβουλος ο Σύριος, Ιππαλος ο Κυβερνήτης, Ιππύς ο Ρήγιος, Ισίδωρος ο Χαρακηνός, Ιστρος ο Καλλιμάχειος Ιωάννης Μαλάλας, Κλείταρχος ο Μακεδών, Κλεομήδης ο Κοσμογράφος, Κλέων ο Σικελιώτης, Κόνων ο Σάμιος, Κοσμάς ο Ινδοκοπλεύστης, Κράτης ο Μαλλώτης, Κτησίας ο Κνίδιος, Κτησιφών ο Γεωγράφος, Κωλαίος ο Σάμιος, Λύκος ο Ρηγίνος, Μαρίνος ο Τύριος, Μαρκιανός ο Ηρακλειώτης, Μαρσύας ο Πελλαίος, Μεγασθένης ο Ιων, Μενεκλής ο Αθηναίος, Μενεκράτης ο Ελαϊτης, Μένιππος ο Περγαμεύς, Μνασέας ο Πατρεύς, Νέαρχος ο Κρης, Νίκανδρος ο Θυατειρηνός, Νικίας ο Μαλλώτης, Νύμφις ο Ηρακλειώτης Νυμφόδωρος ο Συρακούσιος, Ξεναγόρας ο Ηρακλειώτης, Ξενοφάνης ο Κολοφώνιος, Ξενοφών o Αθηναίος, Ξενοφών ο Λαμψακηνός, ‘Ομηρος, Ονησίκριτος ο Αιγινεύς Οφέλας ο Κυρηναίος, Πάππος ο Αλεξανδρεύς, Πατροκλής ο Μακεδών, Παυσανίας ο Περιηγητής, Πλάτων ο Αθηναίος, Πλούταρχος ο Χαιρωνεύς, Πολέμαρχος ο Κυζικηνός, Πολέμων ο Περιηγητής, Πολύβιος ο Μεγαλοπολίτης, Πολύκλειτος ο Λαρισαίος, Ποσειδώνιος ο Απαμεύς, Προκόπιος ο Καισαρεύς, Πρωταγόρας ο Περιηγητής, Πτολεμαίος Κλαύδιος, Πυθέας ο Μασσαλιώτης, Ριανός ο Βηναίος, Σεραπίων ο Αντιοχεύς, Σιμμίας ο Ρόδιος, Σιμωνίδης ο Μεροεύς, Σκύλαξ ο Καρυανδεύς, Σκύμνος ο Χίος, Στέφανος ο Βυζάντιος, Στράβων ο Αμάσειος, Σωκράτης ο Αργείος, Σώσανδρος ο Κυβερνήτης, Τεύκρος ο Κυζικηνός, Τίμαιος ο Ταυρομένιος, Τιμοσθένης ο Ρόδιος, Τιμοχάρης ο Αλεξανδρεύς, Φερεκύδης ο Αθηναίος, Φιλήμων ο Περιηγητής, Φίλων ο Γεωγράφος, Φιλωνίδης ο Χερσονάσιος, Χάρων ο Λαμψακηνός.
ΓΕΩΠΟΝΟΙ – ΦΥΤΟΛΟΓΟΙ
Αγαθοκλής ο Χίος, Αθήναιος ο Ναυκρατίτης, Αιλιανός ο Σοφιστής, Αισχρίων ο Γεωπόνος Αμερίας ο Μακεδών, Ανατόλιος ο εκ Βυρηττού, Αντίγονος ο Κυμαίος, Απολλόδωρος ο Λήμνιος, Αριστοφάνης ο Μαλλώτης Αρχύτας ο Γεωπόνος, ‘Ατταλος ο Φιλομήτωρ, Βίων ο Σολεύς, Βόλος ο Μενδήσιος, Δίδυμος ο Αλεξανδρεύς, Διοφάνης ο Νικαεύς, Επιγένης ο Ρόδιος, Ησίοδος ο Ασκραίος, Θεόφραστος ο Ερέσιος, Μενέστωρ ο Συβαρίτης, Νίκανδρος o Κολοφώνιος, Φλωρεντίνος ο Γεωπόνος, Χρύσιππος ο Κνίδιος.
ΔΙΑΙΤΟΛΟΓΟΙ
Αθήναιος ο Ναυκρατίτης, Αρχέστρατος ο Γελώος, Ηγήσιππος ο Ταραντίνος.
ΖΩΟΛΟΓΟΙ – ΙΧΘΥΟΛΟΓΟΙ
Αγαθοκλής ο εξ Ατρακτος, Αθήναιος ο Ναυκρατίτης, Αιλιανός ο Σοφιστής, Αλέξανδρος ο Μύνδιος, Αριστοτέλης ο Σταγειρίτης, Αριστοφάνης o Βυζάντιος, Δίφιλος ο Λαοδικεύς, Δωρίων ο Ιχθυολόγος, Μενεκράτης ο Εφέσιος, Οππιανός ο Απαμεύς, Οππιανός ο Κιλίκιος, Τιμόθεος ο Γαζαίος.
ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΙ
Αγάθαρχος ο Σάμιος, Αγησίστρατος ο Σπαρτιάτης, ‘Αδραστος ο Αφροδισιεύς, Αθήναιος ο Κυζικηνός, Αθήναιος ο Τακτικός, Αίθρα η Τροιζηνία Αισχύλος ο Αστρονόμος, Αλέξανδρος ο Πλευρώνιος, Αμμώνιος ο Αλεξανδρεύς, Αμύκλας ο Ηρακλιώτης, Ανατόλιος ο Αλεξανδρεύς, Ανθέμιος ο Τραλλιανός, Αντιφών ο Αθηναίος, Απολλώνιος ο Περγαίος, Αρατος ο Σολεύς, Αρετή η Κυρηνεία, Αριγνώτη η Σαμία, Αρισταίος ο Κορτωνιάτης, Αρισταίος o Πρεσβύτερος, Αριστείδης ο Σάμιος, Αριστόθηρος ο Αλεξανδρεύς, Αριστόξενος ο Ταραντίνος, Αριστοτέλης ο Σταγειρίτης, Αριστοφάνης ο Γεωμέτρης, Αρχιμήδης ο Συρακούσιος, Αρχύτας ο Ταραντίνος, Ασκληπιάδης ο Αλεξανδρεύς Ασκληπιός ο Τραλλεύς, ‘Ατταλος ο Ρόδιος, Αυτόλυκος ο Πιτανεύς, Βασιλείδης ο Τύριος, Βίων ο Αβδηρίτης, Βόηθος ο Σιδώνιος, Βούθηρος o Κυζικηνός, Βρύσων ο Ηρακλειώτης, Βόλος ο Μενδήσιος, Γέμινος ο Ρόδιος, Δαμώ η Κροτωνία, Δεινόστρατος ο Γεωμέτρης, Δημήτριος ο Αθηναίος, Δημήτριος ο Αλεξανδρεύς, Δημήτριος ο Λάκων, Δημόκριτος ο Αβδηρίτης, Διόδωρος ο Αλεξανδρεύς, Διοκλής ο Αλεξανδρεύς, Διονύσιος ο Αλεξανδρεύς, Διονύσιος ο Κυρηναίος, Διονυσόδωρος ο Αμάσειος, Διονυσόδωρος ο Μήλιος, Διόφαντος ο Αλεξανδρεύς, Δίων ο Νεαπολίτης, Δομνίνος ο Λαρισσαίος, Δοσίθεος ο Πηλούσιος, Ελίκων ο Κυζικηνός, Επιμενίδης ο Κρής, Ερμείς ο Αθηναίος, Ερμότιμος ο Κολοφώνιος, Ερμόφιλος ο Τυφλός, Ερυκηνός ο Σικελιώτης, Εύδημος ο Ρόδιος, Εύδοξος ο Κνίδιος, Ευκλείδης ο Αλεξανδρεύς, Ευτόκιος ο Ασκαλώνιος, Εχεκράτης ο Φλιούντιος, Ζηνόδωρος ο Γεωμέτρης, Ζήνων ο Ελεάτης, Ηλιόδωρος ο Λαρισαίος, Ηρων ο Αλεξανδρεύς, Θαλής ο Μιλήσιος, Θεαίτητος Αθηναίος, Θεανώ η Θουρία, Θεμιστόκλεια η Δελφίς, Θεοδόσιος ο Τριπολίτης, Θεόδωρος ο Κυρηναίος, Θεόδωρος ο Σολεύς, Θεόφραστος ο Ερέσιος, Θεύδιος ο Μάγνης, Θέων ο Αλεξανδρεύς, Θέων ο Σμυρναίος, Θυμαρίδας ο Πάριος, Ιάμβλιχος ο Χαλκιδηνός, Ίππαρχος ο Ρόδιος, ‘Ιππασος ο Μεταποντίνος, Γππίας ο Ηλείος, Ιππόδαμος ο Χίος, Ιππόνικος ο Πιταναίος, Ισίδωρος ο Πρεσβεύτερος, Ιωάννης ο Φιλόπονος, Κάρπος ο Αντιοχεύς, Κλεάνθης ο ‘Ασσιος, Κόνων ο Σάμιος, Κτησίβιος ο Αλεξανδρεύς, Λεπίνης ο Αλεξανδρεύς, Λεωδάμας ο Θάσιος, Λέων ο Βυζάντιος, Λέων ο Μαγνήσιος, Λεωνίδας ο Αλεξανδρεύς, Λύσις ο Ταραντίνος, Μαρίνος ο Τύριος, Μαρίνος ο Φλάβιος, Μέναιχμος ο Θράξ, Μενέλαος ο Αλεξανδρεύς, Μέτων ο Αθηναίος, Μητρόδωρος ο Χίος, Μνασέας ο Πατρεύς, Μοίρις ο Γεωμέτρης, Ναυκράτης ο Περγαμεύς, Νεοκλείδης ο Γεωμέτρης, Νικόμαχος ο Γερασηνός, Νικομήδης ο Αλεξανδρεύς, Νικοτέλης ο Κυρηναίος, Νίκων ο Περγαμεύς, Ξενοκράτης ο Χαλκηδόνιος, Οινοπίδης ο Χίος, Παναίτιος ο Ρόδιος Πάππος ο Αλεξανδρεύς, Παρμενίων ο Μακεδών, Περικτιόνη η Αθηναία, Περοεύς ο Γεωμέτρης, Πλάτων ο Αθηναίος, Πολέμαρχος ο Κυζικηνός, Πολυγνώτη η Πυθαγόρειος, Πορφύριος ο Τύριος, Πρόκλος ο Λύκιος, Πτολεμαίος Κλαύδιος, Πυθαγόρας ο Σάμιος, Πυθαίς η Ζηνοδώρου, Πυθέας ο Μασσαλιώτης, Σέλευκος ο Σελεύκειος, Σέξτος ο Εμπειρικός, Σεραπίων o Αντιοχεύς, Σερήνος ο Αντινοεύς, Σιμπλίκιος ο Κιλίκιος, Σκοπίνας ο Συρακούσιος, Σπεύσιππος ο Αθηναίος, Σπόρος ο εκ Νικαίας, Στράτων ο Λαμψακηνός, Συριανός ο Αλεξανδρεύς, Σωκράτης ο Αθηναίος, Σωσιγένης ο Αλεξανδρεύς, Τίμαιος ο Λοκρός, Τυμίχα η Σπαρτιάτις, Υπατία η Γεωμετρική, Υψικλής ο Αλεξανδρεύς, Φίλιππος ο Μενδαίος, Φίλιππος ο Οπούντιος Φιλόδημος ο Γαδαρεύς, Φιλόλαος ο Ταραντίνος, Φίλων ο Τυανεύς, Φιλωνίδης ο Λαοδικεύς, Χάρμανδρος ο Μαθηματικός.
ΜΕΤΑΛΛΟΥΡΓΟΙ
Γλαύκος ο Χίος, Γόργος ο lάσιος, Φίλων ο Μεταλλουργός.
ΜΕΤΕΩΡΟΛΟΓΟΙ
Αέτιος ο Αντιοχεύς, Αρατος ο Σολεύς, Αρριανός ο Μετεωρολόγος, Βόηθος ο Σιδώνιος, Επίκουρος ο Σάμιος, Ευκτήμων ο Αθηναίος, Εύδοξος ο Κνίδιος, ‘lππαλος ο Κυβερνήτης, Ιππόδαμος ο Μιλήσιος, Ποσειδώνιος ο Απαμεύς.
ΜΗΧΑΝΙΚΟΙ
Αγησίστρατος ο Σπαρτιατης, Αθήναιος ο Τακτικός, Αινείας ο Τακτικός, Ανεξικράτης ο Μηχανικός, Ανάχαρσις ο Σκύθης, Ανδρόνικος ο Κυρρήστης, Ανθέμιος ο Τραλλιανός, Απολλόδωρος ο Δαμασκηνός, Αριστόβουλος o
Κασσανδρεύς, ‘Αρπαλος ο Σάμιος, Αρτέμων ο Κλαζομενεύς, Αρχιμήδης o Συρακούσιος, Αρχύτας ο Ταραντίνος, Ασκληπιόδωρος ο Μηχανικός Απαίος ο Μύσιος, Αυξέντιος ο Αδανεύς, Βαίτων ο Βηματιστής, Βίτων ο Τακτικός,
Δαίδαλος ο ΑΘηναίος, Δεινοχάρης ο Αλεξανδρεύς, Δημήτριος ο Πολιορκητής, Δημόκλειίος ο Εφευρέτης, Δημομέλης ο Παιανιεύς, Διάδης ο Πελλαίος, Δίδυμος ο Μηχανικός, Διογένης ο Κυζικηνός, Διονύσιος ο Πολιορκητής, Διονύσιος ο Πρεσβεύτερος, Διονυσόδωρος ο Μήλιος, Δωρίων ο Αλεξανδρεύς, Εμπεδοκλής ο Ακραγαντίνος, Επίμαχος ο Αθηναίος, Ευπαλίνος ο Μεγαρεύς, Ευρυκλής ο Σπαρτιάτης, Ευτόκιος ο Ασκαλώνιος, Ζώπυρος ο Ταραντίνος, Ηγήτωρ ο Βυζάντιος, Ηρακλείδης ο Μηχανικός, Ηρων ο Αλεξανδρεύς, Ηρων ο Λίβυος, Θαλής ο Μιλήσιος, Θεόδωρος ο Σάμιος, Ιππίας ο Μηχανικός Ισίδωρος ο Αβυδηνός, Ισίδωρος ο Πρεσβεύτερος, Ιωάννης ο Βυζάντιος, Καλλίας ο Ρόδιος, Κάρπος ο Αντιοχεύς, Κλεόδημος ο Βυζάντιος, Κλεόξενος o Μηχανικός, Κράτης ο Μαλλώτης, Κράτης ο Ολύνθιος, Κτησίβιος ο Αλεξανδρεύς, Μανδροκλής ο Σάμιος, Μέτων ο Αθηναίος, Νικωνίδας ο Θεσσαλός, Νυμφόδωρος ο Συρακούσιος, Ξεναίος ο Μηχανικός, Ονήσανδρος ο Στρατηγικός, Πακόνιος ο Εφέσιος, Πάππος ο Αλεξανδρεύς, Περίανδρος ο Κορίνθιος, Περίπας ο Μηχανικός, Πεφρασμένος ο Τύριος, Πολέμων ο Περηγητής, Πολύειδος ο Μηχανικός, Σκοπίνας ο Συρακούσιος, Σώστρατος ο Κνίδιος, Τρύφων ο Αλεξανδρεύς, Φαίαξ ο Ακραγαντίνος, Φίλων ο Βυζάντιος, Φιλωνίδης ο Χερσονάσιος, Χαιρεφάνης ο Ευβοεύς, Χαρίας ο Μακεδών, Χάρων ο Μαγνήσιος, Χρύσης ο Αλεξανδρεύς.
ΝΑΥΠΗΓΟΙ
Αμεινοκλής ο Κορίνθιος, Αρχίας ο Κορίνθιος.
ΟΡΥΚΤΟΛΟΓΟΙ
Δράκων ο Κερκυρεύς, Νικίας ο Μαλλώτης, Σώτακος ο Καρύστιος.
ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΤΕΧΝΗ
Αιλιανός ο Τακτικός, Αινείας ο Τακτικός, Σκληπιάδης ο Αλεξανδρεύς, Πολύαινος ο Μακεδών.
ΦΑΡΜΑΚΟΠΟΙΟΙ
Αθήναιος ο Απαλικός, Αλέξανδρος ο Τραλλιανός, Ανδρόμαχος ο Νεώτερος, Ανδρόμαχος ο Πρεσβύτερος, Απολλόδωρος ο Ιολόγος, Αρχιγένης ο Απαμεύς, Ασκληπιάδης ο Φαρμακίων, Δίδυμος ο Αλεξανδρεύς, Διοσκορίδης o Πεδάνιος, Εύδημος ο Αθηναίος, Εύδημος ο Χίος, Ηρακλείδης ο Ταραντίνος, Κλέων ο Κυζικηνός, Κρατεύας ο Ριζοτόμος, Κρίτων ο Φαρμακοποιός, Μενεκρατης ο Ρωμαίος, Νίκανδρος ο Κολοφώνιος, Ορειβάσιος ο Περγαμεύς, Σεραπίων ο Αλεξανδρεύς, Φιλίνος ο Κώος, Φίλων ο Ταρσεύς.
ΦΥΣΙΚΟΙ
Αέτιος ο Αντιοχεύς, Αλκμαίων ο Κροτωνιάτης, Αναξαγόρας ο Κλαζομενεύς, Αναξιμένης ο Μιλήσιος, Αντιφών ο Αθηναίος, Αριστοτέλης ο Σταγειρίτης, Αρριανός ο Μετεωρολόγος, Αρχέλαος ο Αθηναίος, Ασκληπιόδοτος ο Αλεξανδρεύς, Βόηθος ο Σιδώνιος, Βόλος ο Μενδήσιος, Δαμιανός ο Ηλιοδώρου, Δημόκριτος ο Αβδηρίτης, Διογένης ο Απολλωνιάτης, Διόδωρος ο Αλεξανδρεύς, Διοκλής ο Αλεξανδρεύς, Εμπεδοκλής ο Ακραγαντίνος, Ζηνόθεμις ο Γεωγράφος, Ηράκλειτος ο Εφέσιος, Ηρων ο Αλεξανδρεύς, Θαλής ο Μιλήσιος, Ιππόδαμος ο Μιλήσιος, Ιππων ο Σάμιος, Κλεάνθης ο ‘Ασσιος, Κτησίβιος ο Αλεξανδρεύς, Λεύκιππος ο Μιλήσιος, Μενέλαος ο Αλεξανδρεύς, Παρμενίδης ο Ελεάτης, Στράτων ο Λαμψακηνός, Σώτακος ο Καρύστυος.
ΧΗΜΙΚΟΙ
Αντίοχος ο Επιφανής, Δημόκριτος ο Μυσταγωγός, Ζώσιμος ο Πανοπολίτης, Κλεοπάτρα η Αλεξανδρίς, Κλεοπάτρα η Φιλοπάτωρ, Μιθριδάτης ο Ευπάτωρ, Ολυμπιόδωρος ο Θηβαίος, Συνέσιος ο Κυρηναίος.
Ο Κατάλογος προέρχεται από το βιβλίο
“ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΘΕΤΙΚΟΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ”
του Κ. ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ εκδόσεις ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ
ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΘΕΤΙΚΟΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ
ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΕΣ
Δεινοκράτης ο Ρόδιος, Χάρης ο Λίνδιος,
ΑΣΤΡΟΝΟΜΟΙ
‘Ατταλος ο Ρόδιος, Γέμινος ο Ρόδιος, Εύδημος ο Ρόδιος, Ιππαρχος ο Ρόδιος, ΒΙΟΛΟΓΟΙ
Αθήναιος ο Απαλικός, Αναξίμανδρος ο Μιλήσιος, Αριστοτέλης ο Σταγειρίτης, Αρχέστρατος ο Γελώος, Βόλος ο Μενδήσιος, Ιππων ο Σάμιος.
ΒΟΤΑΝΟΛΟΓΟΙ
ΓΕΩΓΡΑΦΟΙ – ΧΑΡΤΟΓΡΑΦΟΙ
Απολλώνιος ο Ρόδιος, Γέμινος ο Ρόδιος, Διονύσιος ο Ρόδιος, Εύδοξος ο Ρόδιος, Σιμμίας ο Ρόδιος, Τιμοσθένης ο Ρόδιος,
ΓΕΩΠΟΝΟΙ – ΦΥΤΟΛΟΓΟΙ
Επιγένης ο Ρόδιος,.
ΔΙΑΙΤΟΛΟΓΟΙ
ΖΩΟΛΟΓΟΙ – ΙΧΘΥΟΛΟΓΟΙ
ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΙ
‘Ατταλος ο Ρόδιος, Γέμινος ο Ρόδιος, Εύδημος ο Ρόδιος, Ίππαρχος ο Ρόδιος, Παναίτιος ο Ρόδιος
ΜΕΤΑΛΛΟΥΡΓΟΙ
ΜΕΤΕΩΡΟΛΟΓΟΙ
ΜΗΧΑΝΙΚΟΙ
Καλλίας ο Ρόδιος,
ΝΑΥΠΗΓΟΙ
ΟΡΥΚΤΟΛΟΓΟΙ
ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΤΕΧΝΗ
ΦΑΡΜΑΚΟΠΟΙΟΙ
Φιλίνος ο Κώος,
ΦΥΣΙΚΟΙ
ΧΗΜΙΚΟΙ
Ο Κατάλογος προέρχεται από το βιβλίο
“ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΘΕΤΙΚΟΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ”
του Κ. ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ εκδόσεις ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
