Για την διόγκωση του φαινομένου οργανωμένων Παράνομων Ξεναγήσεων
Η διατήρηση και η προβολή της πολιτισμικής κληρονομιάς συνιστά ευθύνη και λήψη μέτρων ελέγχου προκειμένου να μην συμβαίνουν φαινόμενα σε κάθε τουριστική περίοδο που καταστρατηγούν Διεθνείς Συμβάσεις και καταδικάζουν σε μόνιμη ανεργία εργαζόμενους, που έχουν σαν αντικείμενο δουλειάς τους την επεξήγηση και την περιήγηση σύμφωνα με τον Ν.710/77 «Ξεναγός» είναι ο συνοδεύων αλλοδαπούς ή ημεδαπούς περιηγητές ή επισκέπτες της χώρας, καθοδηγών αυτούς και υποδεικνύων’’.
Αρχικά πρέπει να ξαναθυμηθούμε τι ακριβώς εμπεριέχει η έννοια της πολιτιστικής κληρονομιάς υλικής και άυλης. Όλες οι μορφές της πολιτιστικής-πολιτισμικής κληρονομιάς είναι αποτέλεσμα της εργασίας του ανθρώπου στη διαδρομή της ιστορικής διαδικασίας και ακριβώς αυτή διαδικασία της εργασίας αρχίζει την στιγμή που άνθρωπος μέσα στο φυσικό του περιβάλλον δημιουργεί εργαλεία. Η κυριαρχία του ανθρώπου πάνω στη φύση έδινε στο πέρασμα του χρόνου την δυνατότητα στον άνθρωπο να προβαίνει σε νέες ανακαλύψεις και δημιουργούσε ταυτόχρονα την ανάγκη συσπείρωσης των μελών της κοινωνίας με αποτέλεσμα στην πορεία του χρόνου να διαμορφώνεται η αναγκαιότητα συνεννόησης των μελών μεταξύ τους. Άρα η εργασία αποτέλεσε τον βασικό όρο της ανθρώπινης ύπαρξης ,ο μοναδική μηχανή της προόδου, ο δημιουργός των άπειρων υλικών και εκπολιτιστικών αξιών , ο ισχυρός παράγοντας της συνεχώς αναπτυσσόμενης ανόδους της παραγωγής. Επόμενα δεν υπάρχει σημείο, γωνιά του νησιού της Ρόδου και των άλλων νησιών μας που να μην αποτελεί στοιχείο ,που να μην επέδρασε καταλυτικά στη διαμόρφωση της πολιτισμικής φυσιογνωμίας τους και από αυτή την άποψη η κάθε Παροχή Υπηρεσιών ( Ξεναγήσεις-Εκδρομές)στο φυσικό ανάγλυφο τους προϋποθέτουν Εξήγηση –Περιήγηση από Διπλωματούχο Ξεναγό.
Εννοούμε «άυλη πολιτιστική κληρονομιά» τις πρακτικές, αναπαραστάσεις, εκφράσεις, γνώσεις και τεχνικές – καθώς και τα εργαλεία, αντικείμενα, χειροτεχνήματα και τους πολιτιστικούς χώρους που συνδέονται με αυτές – και τις οποίες οι κοινότητες, οι ομάδες και, περιπτώσεως δοθείσης, τα άτομα αναγνωρίζουν ότι αποτελούν μέρος της πολιτιστικής κληρονομιάς τους. Αυτή η άυλη πολιτιστική κληρονομιά, που μεταβιβάζεται από γενιά σε γενιά, αναδημιουργείται συνεχώς από τις κοινότητες και τις ομάδες σε συνάρτηση με το περιβάλλον τους, την αλληλεπίδραση τους με τη φύση και την ιστορία τους, και τους παρέχει μία αίσθηση ταυτότητας και συνέχειας, συμβάλλοντας έτσι στην προώθηση του σεβασμού της πολιτιστικής πολυμορφίας και της ανθρώπινης δημιουργικότητας.
Είναι απαραίτητη αυτή η αναγωγή στην προβολή της εξέλιξης του ανθρώπου και την σύνδεση της με τον εν γένει φυσικό περιβάλλοντα χώρο και την επίδραση που είχε στη διαμόρφωση των πολιτισμικών του χαρακτηριστικών, προκειμένου να ξεκαθαρίσουμε την εσκεμμένα καλλιεργούμενη λαθεμένη αντίληψη , ότι πολιτιστική κληρονομία είναι μόνον ο δομημένος, οικιστικός χώρος και συγκεκριμένα σε ότι αφορά το νησί μας , Λίνδος, Κάμιρος, Φιλέρημος, Μεσαιωνική Πόλη και άρα όλο το υπόλοιπο νησί και τα γειτονικά νησιά Χάλκη, Σύμη,Nίσυρο δεν χρήζουν εξήγηση στην Παροχή Υπηρεσιών από τα Τουριστικά Γραφεία. Ακόμα και αυτές οι διάτρητες Αρχές της Χάρτας του Πολιτισμικού Τουρισμού ,που υποτίθεται για αυτόν νοιάζονται βιάζονται με στόχο το μέγιστο δυνατό κέρδος. Όπως συγκεκριμένα αυτές οι Αρχές ορίζουν:
‘’H φυσική και πολιτιστική κληρονομιά, µε την ευρύτερη έννοια, ανήκει σε όλους. Όλοι έχουµε το δικαίωµα και την υποχρέωση να κατανοούµε, να εκτιµούµε και να διατηρούμαι τις παγκόσμιες αξίες της. Στην ευρεία έννοια του όρου “κληρονομιά” περιλαμβάνεται τόσο το φυσικό όσο και το πολιτιστικό περιβάλλον. Συμπεριλαμβάνονται ακόµα σ΄ αυτήν τοπία, ιστορικοί χώροι, τοποθεσίες και δομημένο περιβάλλον, καθώς και η βιοποικιλότητα, οι συλλογές, οι παλιές και συνεχιζόμενες πολιτιστικές πρακτικές, η γνώση και οι ζωντανές εµπειρίες. Στην πολιτιστική κληρονοµιά καταγράφεται και απεικονίζεται η μακρόχρονη πορεία της ιστορικής εξέλιξης, ενώ η κληρονοµιά αυτή διαµορφώνει ουσιαστικά και την ταυτότητα κάθε έθνους, χώρας, περιοχής ή τόπου και εποµένως αποτελεί αναπόσπαστο µέρος της σύγχρονης ζωής. Η ιδιαίτερη πολιτιστική κληρονοµιά και η συλλογική µνήµη κάθε περιοχής ή κοινωνικού συνόλου αποτελεί αναντικατάστατο και σηµαντικό υπόβαθρο για την σύγχρονη και µελλοντική ανάπτυξη. Ένας από τους πρωταρχικούς στόχους της διαχείρισης της πολιτιστικής κληρονοµιάς συνίσταται στο να µεταδοθεί η σηµασία της και η ανάγκη διατήρησής της στα µέλη της κοινότητας υποδοχής και στους επισκέπτες’’.
Άρα η καταστρατήγηση Διεθνών Συμβάσεων και Συλλογικών Συμβάσεων με βασικό γνώμονα την μείωση του΄΄΄εργασιακού κόστους΄΄την στιγμή μάλιστα αύξησης του αριθμού των Επισκεπτών και των Κερδών και η καλλιέργεια αντιεπιστημονικών αντιλήψεων με το επιχείρημα πραγματοποιώ –πουλάω Οργανωμένες Εκδρομές (Παροχή Υπηρεσιών) ‘’σε χώρους όπως : Κοιλάδα Πεταλούδων, Επτά Πηγές, Εκκλησιές και Μοναστήρια ,Shopping στη Παλιά Πόλη, Λίνδος με το Ημερόπλοιο, Επίσκεψη στη Χάλκη, στη Σύμη, Νίσυρο, Βραδινή/Πρωινή Επίσκεψη στη Λίνδο, Γύρος του Νησιού χωρίς αρχαιολογικό χώρο, με τη συνοδεία τοur leader(αρχηγών) όλων αυτών των Παροχών και όχι την Παρουσία Διπλ. Ξεναγού , με το επιχείρημα ότι πραγματοποιούν Τransfer και όχι Ξενάγηση είναι λόγος αρκετά σοβαρός για να πάρουν θέση όλοι , από την Περιφέρεια, τον Δήμο, τους Πολιτιστικούς Συλλόγους, τις Τοπικές Κοινωνίες και τα Σωματεία Δημόσιου και Ιδ. Τομέα.
