Ο Γιώργος Ηλιόπουλος είναι η προσωποποίηση της σκοτεινής ευαισθησίας. Γράφοντας ένα βιβλίο που αποτελείται από 22 ερωτικούς μονόλογους που αφορούν στο καθοριστικό κομμάτι της ανθρώπινης προσωπικότητας, στο σεξ, ανοίγει διαύλους επικοινωνίας με το κοινό θεατρικοποιώντας το έργο του. Η εξαιρετική δυσκολία είναι πως μέσα από τις εξομολογήσεις των 22 πρωταγωνιστών, η μεταφορά στο θεάτρο εμπεριέχει μαύρο χιούμορ, γέλιο, αισιοδοξία, βαθύ προβληματισμό, ανεπαίσθητη ειρωνεία και το συνταρακτικό μήνυμα: κανείς μόνος σε τούτο τον κόσμο.
Η παράσταση που φέρει την σκηνοθετική υπογραφή, επίσης του Γιώργου, εντυπωσιάζει με την πρωτοτυπία της, ενώ η ερμηνεία των ερασιτεχνών ηθοποιών είναι εξαιρετική, πράγμα γνωστό για την θεατρική ομάδα “Πράξις”. Η παρθενική μου επαφή με την “Πράξις” αλλά και με τον συγγραφέα Ηλιόπουλο ήταν με το “Desperados” το 2000. Η πρώτη μου συνάντηση μαζί του ήταν στην πρεμιέρα του έργου στη Ρόδο. Τι εισέπραξα; Την ευαισθησία και την καλοσύνη ενός αθεράπευτα ρομαντικού ανθρώπου που παλεύει να ξορκίσει την μοναξιά και την σκληρότητα μέσα από την δική του κατάδυση στο σκοτεινό κόσμο των συναισθημάτων με κέντρο και άξονα το σεξ. Την απαρχή του κόσμου! Υπόσχεση στον εαυτό μου να καταδυθώ μαζί του στο πρωτότυπο κείμενο του “Bed Time Stories”.
Πού και πότε γεννηθήκατε;
Στην Πετρούπολη – μια δυτική συνοικία της Αθήνας . Πολλές φόρες νομίζω πριν 15 χρόνια άλλες πριν 100! Η ταυτότητα πάντως γράφει 28 – 9 – 1974!
Πώς προέκυψε η συγγραφή, το θέατρο, η σκηνοθεσία;
Από εκεί που πρόεκυψαν όλα: την απαίτηση και ανάγκη για να πάρω και να δώσω περισσότερη αγάπη! Και αυτό το καταλαβαίνω τώρα που μεγαλώνω αλλά δεν μπορώ να το εξηγήσω. Και από την οικογένεια και από τις σχέσεις μου έχω εισπράξει και έχω δώσει πολύ αγάπη! Αλλά πλέον αποδέχτηκα το γεγονός ότι πότε δεν είναι αρκετή!
Αν δεν ήσασταν καλλιτέχνης, ποιο επάγγελμα θα κάνατε;
Ένα τεστ που έκανα μου βγήκε μονάχος! Αλλά νομίζω θα έκανα τεράστια καριέρα ως τρελός του χωριού!
Αναφέρετέ μας 5 τομείς που θέλετε να δείτε να αλλάζουν στην Ελλάδα.
Παιδεία! Παιδεία! Παιδεία! Παιδεία! Παιδεία! Όλα αρχίζουν και όλα καταλήγουν εκεί! Και αυτό είναι κάτι που ο δικός μας λαός το ξέρει και το έχει διδάξει από τα αρχαία χρόνια! Η συστηματική -εκ του πονηρού προσπάθεια κατάφεραν αυτό το κακοφόρμισμα των Μοντέρνων χρόνων. Νομίζω πως αυτός είναι ο Σκοπός που όλοι – ο καθένας από τη θέση του στην παραγωγή – οφείλουμε να υπηρετήσουμε. Εγώ είμαι από τους τυχερούς που ευτύχισαν να έχουν Δάσκαλο και στα σχολικά μου χρόνια και στο Θέατρο. Και τώρα που έγινα δάσκαλος κατάλαβα το πόσο σημαντικό – αλλά και πόσο μεγάλη ευθύνη είναι. Οφείλω να εκμυστηρευτώ πως καλύτερος άνθρωπος έγινα, όταν έγινα δάσκαλος.
Υπάρχουν επαγγελματικά απωθημένα;
Σαφώς! Υπάρχουν τόσοι ρόλοι που θέλω να παίξω – το ρεπερτόριο είναι τεράστιο και συνεχίζει να αυξάνεται! Υπάρχουν τόσο σπουδαίοι συνάδελφοι και καλλιτέχνες που θέλω να συναντήσω! Άλλωστε γι’αυτό αποφάσισα να κάνω αυτό το επάγγελμα: για να ζήσω ζωές που η δίκη μου ζωή δεν θα χωρέσει!
“Bedtime stories”: κεντρικός άξονας του έργου είναι το σεξ. Το σεξ είναι στοιχείο επικοινωνίας και αρχή διαλόγου, όπως έχετε πει σε συνέντευξή σας. Τελικά, προέχει το συναίσθημα ή το ένστικτο για να σεξουαλιστούν οι άνθρωποι;
Δεν υπάρχει συνταγή – ούτε κανόνας! Όλα παίζουν: από τα πιο απίθανα μέχρι τα πιο βαρετά αναμενόμενα! Το θέμα είναι να υπάρξει επαφή. Να υπάρξει αφορμή να δονηθεί ο συναισθηματικός μας κόσμος – να αφυπνιστούν οι αισθήσεις, να φανούν οι ρωγμές και οι πληγές. Να βρουν φωνή τα Θέλω και να γίνουν πράξη οι Επιθυμίες. Με λίγα λόγια να θυμηθούμε την Ανθρώπινη Φύση μας.
Από τους 22 μονολόγους του έργου, ποιος σας πικραίνει περισσότερο, ποιον αγαπάτε, ποιον απεχθάνεστε;
Με πικραίνει – από την άποψη ότι με στεναχωρεί πολύ το: Δεν μπορείς να ξεγελάσεις την αγάπη. Με θυμώνει το Wonder boy γιατί σιχαίνομαι τους ανθρώπους που χρησιμοποιούν τα πάντα για να επιτύχουν τον σκοπό τους και δε διστάζουν να καταστρέψουν ότι υπάρχει γύρω τους και με συγκινεί αφάνταστα η Υπόσχεση.
Ποια εικόνα από τα παιδικά σας χρόνια είναι ανεξίτηλη;
Η πρώτη φορά που πήγα σινεμά, το πρώτο μου ξενύχτι και μεθύσι, η πρώτη μου τεράστια -και αρχή πολλών – χυλοπίτα, το πρώτο μου ραντεβού, το πρώτο μου φιλί και ο πρώτος μου χορός.
Σας έλειπε κάτι ως παιδί;
Όχι. Οι γονείς μας –αν και εργατικής τάξης – δούλευαν σκληρά και δεν έλειψε τίποτα ούτε σε εμένα ούτε στον αδελφό μου. Εγώ όμως ήμουν αλλόκοτο παιδί. Νομίζω πως ήμουν τις πιο πολλές φορές στον κόσμο μου – χωρίς αυτό να γινεται αντιληπτό. Είχα τον τρόπο να δείχνω παρών αλλά ήμουν ταυτόχρονα και αλλού…Και εκεί οι ψυχίατροι σήκωσαν τα χέρια τους ψηλά.
Υπάρχει συνταγή ευτυχίας για ενήλικες;
Να μη χάσουν το παιδί που κάποτε ήταν. Και αυτό δε σημαίνει να τρώνε παγωτό και να έχουν σπαστό ποτηράκι για να πίνουν νερό! Σημαίνει να παθιάζονται με ό,τι κάνουν, να το πιστεύουν και να το υπερασπίζονται με όλες τις δυνάμεις τους – όπως κάναμε όταν παίζαμε παιδιά.
Υπάρχει συνταγής ευτυχίας για παιδιά;
Να βρεθούν σε περιβάλλον που δε θα τα πιέσει να μεγαλώσουν!
Αποτυχία είναι …
Να μην αγαπήσεις και να μην αγαπηθείς.
Επιτυχία είναι…
Να έχεις γύρω σου άτομα που να σε αποδέχονται και να μπορείς να είσαι αυτός που είσαι!
Συγχωρούμε …
Αυτούς που προσπαθούν.
Το επικινδυνότερο στοιχείο της εποχής …
Η μυστική ατζέντα της. Το ότι δείχνει χύμα και ξεχαρβαλωμένη, αλλά όλα είναι οργανωμένα και εξονυχιστικά μελετημένα.
Η εντονότερη θλίψη της εποχής…
Να συνειδητοποιείς ότι τόσα βήματα μπροστά και όμως ούτε πόντος προς τα μπρος σε ότι έχει να κάνει με τις ανθρώπινες ανάγκες! Τόσο τρομακτικό και τόσο θλιβερό στις μέρες του CERN φοβόμαστε, απειλούμαστε, αγωνιούμε και ψάχνουμε τις ίδιες απαντήσεις με τον άνθρωπο των σπηλαίων!
Πότε η ζωή μας χαραμίζεται;
Όταν την θεωρούμε δεδομένη. Όταν ξεχνάμε πως είναι μία – πως αυτό που ζούμε δεν είναι πρόβα για άλλη ζωή. Αυτό πρώτα από όλους το λέω σε εμένα!
Σε ποιο βιβλίο και τραγούδι σας βρίσκουμε;
Νομίζω πως το έργο μου είναι ο Γυάλινου Κόσμος του Τεννεσί Ουίλιαμς. Είμαι και ο Τομ και ο Τζιμ σε ένα! Τραγούδια είναι τόσο πολλά …
Τι θα θέλατε να μοιραστείτε μαζί μας και δεν μας το είπατε;
Πως κάποια στιγμή πρεπει να κάνω τη μεγάλη ρήξη.
Για το τέλος: παιχνίδι με την αλφάβητο:
Α: αποστρέφομαι…
Τους αχάριστους , αγενείς και θρασείς.
Β: βασανίζομαι όταν …
Δεν γίνομαι κατανοητός
Γ: γελώ όταν …
Με ακούω
Δ: δαγκώνω όταν …
Βλέπω αδικία
Ε: ελπίζω …
Στην αλλαγή
Ζ: ζηλεύω…
Τους ήρεμους
Η: ηρεμώ…
Με τον Ήλιο και τη θάλασσα
Θ: θαυμάζω και θυμώνω …
Με αυτούς που δε σέβονται το ταλέντο τους
Ι: ικετεύω…
Για ένα γερό Τζοκερ!
Κ: κλαίω όταν..
Ξεφτίζουν όνειρα που μου έδιναν ζωή
Λ: λέω ”δε βαριέσαι …”
ποτέ
Μ: μετανιώνω όταν …
βιάζομαι
Ν: νευριάζω όταν…
αδικώ
Ξ: ξεχνώ ό,τι και όταν …
Και εγώ ήμουν στη θέση του –τα ίδια και χειροτέρα έκανα
Ο: οραματίζομαι…
ασταμάτητα
Π: προστατεύω…
Ό,τι μπορώ
Ρ: ρίχνω κλεφτές ματιές
Σε διαφημιστικά με ταξίδια
Σ: σιωπώ όταν …
Δεν θέλουν να με ακούσουν
Τ: ταράζομαι όταν…
Έχω αδικήσει
Υ: υποχωρώ όταν …
Πρέπει
Φ: φοβάμαι…
Πολλααααααα…..
Χ: χαίρομαι …
Με πολλαααααα
Ψ: ψεύδομαι όταν …
Πρέπει .
Ω: ωριμάζω όταν…
Θα ωριμάσω!
*Οι φωτογραφίες που ακολουθούν είναι από τις πρόβες της “Πράξις” στο Δημοτικό Θέατρο Ρόδου και στην σχολή χορού της Έλλης Παρασκευά.
** Οι παραστασεις θα ολοκληρωθούν στις 26 Νοεμβρίου 2014 στο Δημοτικό Θέατρο Ρόδου. Χορηγός επικοινωνίας: η Πόρτα.
– See more at: http://www.iporta.gr/prosopa/synenteykseis/item/4524-giorgos-iliopoulos-ta-panta-deixnoun-xyma-alla-einai-eksonyxistika-meletimena-tis-tzinas-davila#sthash.Qyj3C0N9.dpuf
