του Σάββα Χατζησάββα
Προέδρου του Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου Ρόδου
Καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες μιας συστηματικής προσπάθεια από επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στην περιοχή μας να παρεμποδίσουν τη συνδικαλιστική δράση, είτε με διώξεις – απολύσεις συνδικαλιστικών στελεχών, είτε με την τρομοκράτηση των εργαζομένων που είναι μέλη σωματείων. Στόχος τους είναι να αποκόψουν τους εργαζόμενους απ’ αυτά και να τους οδηγήσουν στην αναζήτηση ατομικών λύσεων για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους. Με την παρέμβασή μου αυτή θέλω να αναφερθώ επιγραμματικά στο δικαίωμα των εργαζομένων στη συνδικαλιστική δράση και στις προβλέψεις του νόμου, που προστατεύει αυτό το δικαίωμα.
Η συνδικαλιστική δράση περιλαμβάνει όλες τις ενέργειες των εργαζομένων και των συνδικαλιστικών στελεχών, που οδηγούν στην κατοχύρωση της συνδικαλιστικής ελευθερίας. Η δράση των συνδικαλιστικών οργανώσεων κατοχυρώνεται, όταν διασφαλίζεται και προστατεύεται η ακώλυτη άσκησή της, όταν λαμβάνονται μέτρα για τη διευκόλυνσή της και όταν προστατεύονται τα συνδικαλιζόμενα άτομα (συνδικαλιστικά στελέχη και μη) από τον κίνδυνο απώλειας της δουλειάς τους.
Μέσα από την ισχύουσα εργατική νομοθεσία διασφαλίζεται πλήρως η ακώλυτη δράση των συνδικαλιστικών οργανώσεων.Τα όργανα του Κράτους έχουν την υποχρέωση να παίρνουν τα απαραίτητα μέτρα, που θα διασφαλίζουν την ανεμπόδιστη άσκηση του δικαιώματος ίδρυσης συνδικαλιστικής οργάνωσης και την αυτόνομη λειτουργία των συνδικαλιστικών οργανώσεων. Στο πλαίσιο αυτό, απαγορεύεται στους εργοδότες και σε κάθε τρίτο να προβαίνει σε οποιαδήποτε πράξη ή παράλειψη, που παρακωλύει την άσκηση των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων.
Ιδιαίτερα απαγορεύεται:
α) να ασκούν επιρροή στους εργαζομένους για την ίδρυση ή μη συνδικαλιστικής οργάνωσης,
β) να επιβάλλουν ή να παρεμποδίζουν με οποιονδήποτε τρόπο ή μέσο την προσχώρηση εργαζομένων σε ορισμένη συνδικαλιστική οργάνωση,
γ) να απαιτούν από τους εργαζομένους δήλωση συμμετοχής, μη συμμετοχής ή αποχώρησης από συνδικαλιστική οργάνωση,
δ) να υποστηρίζουν ορισμένη συνδικαλιστική οργάνωση με οικονομικά ή άλλα μέσα,
ε) να επεμβαίνουν με οποιονδήποτε τρόπο στη διοίκηση, στη λειτουργία και στη δράση των συνδικαλιστικών οργανώσεων,
στ) να μεταχειρίζονται με ευμένεια ή δυσμένεια τους εργαζομένους ανάλογα με τη συμμετοχή τους σε ορισμένη συνδικαλιστική οργάνωση.
Με τον τρόπο αυτό προβλέπεται η υποχρέωση κατ’ αρχήν του εργοδότη αλλά και κάθε τρίτου να μην παρεμβαίνουν στον τρόπο άσκησης της συνδικαλιστικής ελευθερίας και στις ειδικότερες εκδηλώσεις της. Με τις παραπάνω απαγορεύσεις διασφαλίζεται ότι η ίδρυση των συνδικαλιστικών οργανώσεων είναι προϊόν αποκλειστικά της βούλησης των
ενδιαφερόμενων, ότι οι συνδικαλιστικές οργανώσεις θα λειτουργούν απρόσκοπτα, καθώς και ότι τα μέλη τους δεν θα αντιμετωπίζονται δυσμενώς εξαιτίας των συνδικαλιστικών τους επιλογών.
Κάθε παράβαση της παραπάνω υποχρέωσης είναι παράνομη πράξη και δημιουργεί υποχρέωση αποζημίωσης υπέρ του θιγόμενου. Ταυτόχρονα, η παραβίαση αυτή αποτελεί και ποινικό αδίκημα, το οποίο επισύρει ποινή φυλάκισης και χρηματική ποινή.
Το ισχύον νομικό καθεστώς προστατεύει επιπλέον ρητά τα συνδικαλιστικά στελέχη από την απόλυση, τις αυθαίρετες μεταθέσεις, χωρίς τη συγκατάθεση της συνδικαλιστικής οργάνωσης, ενώ ταυτόχρονα προβλέπεται η διευκόλυνση της συνδικαλιστικής δράσης, με το δικαίωμα λειτουργίας της στους χώρους δουλειάς, με πίνακες ανακοινώσεων, διανομή εντύπων, με το δικαίωμα επικοινωνίας με τον εργοδότη – τουλάχιστον μία φορά το μήνα – , με την παρουσία των συνδικαλιστικών οργανώσεων κατά την επιθεώρηση οργάνων του Υπουργείου Εργασίας κλπ.
Για όποιον εργοδότη επιμένει αυθαίρετα να καταπατεί το δικαίωμα στη συνδικαλιστική δράση, θα ήθελα να του υπενθυμίσω τη σχετική νομοθεσία :
- Διεθνής Σύμβαση Εργασίας 98/1949 και 135/1971
- Ευρωπαϊκός Κοινωνικός Χάρτης
- Σύνταγμα της Ελλάδας
- Νόμος 1264/1982
- Οδηγία 2002/14 Ε.Κ
- Προεδρικό Διάταγμα 240/2006
Θέλω να στείλω ένα μήνυμα στην εργοδοτική πλευρά ότι μόνο με σεβασμό στα δικαιώματα των εργαζομένων και μέσα από συλλογικές διαδικασίες μπορούμε να ξεπεράσουμε την κρίση. Αν διαλυθούν οι οργανωμένες εκφράσεις της κοινωνίας, μια από τις οποίες είναι τα συνδικάτα, τότε θα οδηγηθούμε σε συνθήκες ζούγκλας, όπου ο κάθε ένας μόνος του θα προσπαθεί να επιβιώσει και να υπερασπιστεί τη ζωή και την αξιοπρέπεια τη δική του και της οικογένειάς του με κάθε μέσο θεμιτό ή αθέμιτο. Θα φτάσουμε έτσι στην αυτοδικία, όπου ο καθένας θα παίρνει το νόμο στα χέρια του, για να υπερασπιστεί τα δικαιώματά του.
Ελπίζω και εύχομαι να μη φτάσουμε ποτέ ως κοινωνία σ’ αυτό το επίπεδο. Εμείςστα συνδικάτα κάνουμε ό,τι μπορούμε, για ναεκπροσωπήσουμε τους εργαζόμενους και να προβάλλουμε με οργανωμένο τρόπο τις διεκδικήσεις τους. Από την άλλη πλευρά Κυβέρνηση και εργοδοσία κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους, για να οδηγήσουν τα πράγματα στα άκρα, να διαλύσουν τα συνδικάτα, να περιορίσουν τις συνδικαλιστικές ελευθερίες και να εφαρμόσουν το νόμο του ισχυρού (εργοδότη) απέναντι στον ανίσχυρο (εργαζόμενο).
Τους λέμε λοιπόν ξεκάθαρα ότι αυτό δεν πρόκειται να περάσει.
Ρόδος 12/06/2014
