ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΜΑΣ ΠΙΚΡΑΝΑΝ
Διανύοντας μια εποχή που τα ιδανικά έχουν καταστραφεί η κοινωνία καταρρέει και οι διαπροσωπικές σχέσεις πάνε από το κακό στο χειρότερο , αρχίζεις να αναρωτιέσαι γεμίζοντας το μυαλό με χιλιάδες ερωτηματικά τις περισσότερες φορές. Ποια είναι τελικά η ευχαρίστηση της ζωής; Δυο χέρια που θα σε κοιτούν στα μάτια , θα σου λένε σ’αγαπώ αλλά στην πρώτη δυσκολία θα ψάχνουν αφορμές για να ακολουθήσουν άλλο δρόμο και εσύ αγαπημένη μου φίλη θα κλαις σαν πληγωμένη πριγκίπισσα του παραμυθιού ; ή δυο χέρια που θα σε αποδέχονται όπως είσαι θα σε αγαπάνε για τον αληθινό σου εαυτό; Μην βασανίζεις το μυαλό σου , τελικά και εγώ ασυναρτησίες λέω ,επηρεάστηκα.
Σημασία δεν έχουν αυτά φίλε μου , σημασία έχει το ΣΑΓΑΠΩ που λες εσύ στον εαυτό σου και το νοιώθεις γιατί αν δεν αγαπήσεις εσύ τον εαυτό σου δεν πρόκειται να το κάνει κανείς. Μέσα στο χάος της κοινωνίας μας με το άγχος και τα προβλήματα των σχέσεων μας που όσο περναει ο καιρός έχουν αύξουσα πορεία , και λέγοντας για σχέσεις δεν εννοώ μόνο τις ερωτικές, συνειδητοποιείς ότι όλα αυτά είναι μπούρδες Ντάρλιγκ. Διότι πριν από ένα λεπτό τηλεφώνησε η γιαγιά μου και μου είπε χαρακτηρίστηκα < Μαράκι μου θα πάμε στην Αθήνα με την μαμά να κάνει ένα σημαντικό χειρουργείο >. Και πέφτεις από τα σύννεφα , ξεχνάς τα ροζ συννεφάκια και προσγειώνεσαι στην πραγματικότητα. Εκεί αφήνεις ένα στομάχι άδειο , οτιδήποτε άλλο σου απασχολούσε το μυαλό και σου ρουφούσε από την ψυχή τα ωραία σου συναισθήματα εκείνη τη στιγμή. Τρέχεις να προλάβεις , ετοιμάζεις τα ρούχα σε μια βαλίτσα στριμωγμένα και τσαλακωμένα ,την ψυχολογία σου και φυσικά ένα εισιτήριο για την πρωτεύουσα. Αχ αυτή η πρωτεύουσα !!!! Ο ένας Ρόδο ο άλλος Θεσσαλονίκη και η μαμά στην πρωτεύουσα. Και το χειρότερο άγχος ξέρετε ποιο ήταν όχι ο εαυτός μου που είμαι παιδί αλλά η γιαγιά μου , η γιαγιά που πάει να τρελαθεί και το ξέρω ότι πάει να τρελαθεί από την στενοχώρια της γιατί σίγουρα νιώθει ότι χάνει το παιδί της . Και ξανά πάλι τα ιδία. Αχ αυτή η πρωτεύουσα σε όλο το ταξίδι μου .
Στην πρωτεύουσα λοιπόν η μανούλα μου με καρκίνο ένας μεγάλος σπάνιος όγκος ,λεκιθικού ασκού .Άστο σου λέω φίλε μου είμαι έτοιμη να σκάσω. Να μην ξέρω αν αύριο που θα μπει η μαμά μου στο χειρουργείο θα μπορέσω να την ξανά δω για να της πω ένα ακόμα από αυτά τα γλυκά σ’αγαπαω με τα σουφρωμένα χείλη που έλεγα μικρή. Στο τέλος να συνειδητοποιώ ότι τίποτα δεν έχει σημασία , η ζωή είναι μόνο ένα δευτερόλεπτο όσο είναι ο χρόνος για να προκληθεί ένα ατύχημα στο δρόμο . Βλέποντας την στις χειρότερες μέρες της ζωής της έπειτα χωρίς μαλλιά από τις πολλές και επώδυνες χημειοθεραπείες να παλεύει και να βγαίνει νικήτρια , άλλαξα τρόπο σκέψεις και πεποιθήσεις.
Τελικά δεν αξίζει τίποτα περισσότερο από τον αυτό μας και την ψυχική υγεία διότι αν είσαι ψυχικά καλά είσαι και σωματικά .Δεν έχεις ακούσει ποτέ να λένε μεγάλοι επιστήμονες του ιατρικού κλάδου πως ο μεγαλύτερος σύμμαχος μας σε δύσκολες καταστάσεις είναι η ψυχολογία, που για να λέμε και του στραβού το δίκιο , το σπίτι σου να καίγεται δεν σε νοιάζει παρά μόνο η υγεία σου. Υγεία το πιο σημαντικό πράγμα στον κόσμο , την ακούμε πολλές φορές στις ευχές που ανταλλάσουμε στις γιορτές των Χριστουγέννων του Πάσχα των γενεθλίων και ευχόμαστε πάνω από όλα υγεία και είναι η πρώτη λέξη που βγαίνει από την ψυχή μας.
Η πιο αληθινή ευχή. Επειδή όμως οι άνθρωποι γενικά είμαστε περίεργα πλάσματα δεν κρατάμε την ουσία και αναλωνόμαστε σε ανούσια κακώς κείμενα με αποτέλεσμα να ξεχνάμε τι πάει να πει υγεία με Υ κεφάλαιο.
Αυτές είναι οι στεναχώριες φίλε μου , όχι η στενοχώρια σου επειδή ο σύντροφος σου δεν σε αγαπαει πια ή επειδή η κολλητή σου δεν ήταν τόσο κολλητή όσο πίστευες. Πίστεψεμε εκεί στην πρωτεύουσα που σου έλεγα είδαν πολλά τα μάτια μου και δεν θα ήθελες να σου τα διηγηθώ , απλά σου αρκεί μια μόνο γεύση από την δική μου εμπειρία που σου εξομολογητικά. Το αληθινό Σ’ΑΓΑΠΩ το παίρνεις από αυτούς τους ανθρώπους γιατί όπως λέει και ο λαός : ΜΑΝΑ είναι μόνο ΜΙΑ. Α και μια συμβουλή τώρα που γνωριστήκαμε τίποτα δεν είναι δεδομένο .
Για αυτό μαζέψτε όλοι τα απωθημένα σας και τις ψυχικές διαταραχές σας και σε άλλη παραλία . Και για όσους μας πίκραναν θα μείνουμε άνθρωποι και όχι συναισθηματικά υποκινούμενα όντα.
Α ρε ΜΑΜΑ…..
Μαρία Διάκου
