Είναι κάποιοι άνθρωποι που παλεύουν από μικρά παιδιά στις δυσκολίες της ζωής, στα άσχημα, στα δύσκολα, χωρίς να παραπονιούνται για τίποτα, χωρίς να διαμαρτύρονται για όσα έρχονται, χωρίς να λιποψυχούν, πάντα με το χαμόγελο στα χείλη, αντλώντας δύναμη από την ίδια τη ζωή με το να χαίρονται την κάθε στιγμή.
Ένας τέτοιος άνθρωπος ήταν και η Αφροδίτη Μοσχάκη, ο δικός μας άνθρωπος, η κόρη, η αδελφή, η σύζυγος , η μητέρα μας.. Πάλεψε εφτά ολόκληρα χρόνια γενναία, με σθένος αλλά τελικά άνισα με την επάρατη νόσο. Δε λύγισε στιγμή, έδινε δύναμη και σε όλους εμάς. Παρά τη μεγάλη μάχη που έδωσε, δεν κατάφερε να κρατηθεί στη ζωή…
Μιλώντας για εκείνη με αυτά τα λίγα λόγια , θέλαμε να ευχαριστήσουμε όλους όσους βρέθηκαν κοντά μας την ημέρα του αποχαιρετισμού και όχι μόνο. Μας συγχωρείτε που δεν βρήκαμε εκείνες τις στιγμές τη δύναμη και το χρόνο να σας ευχαριστήσουμε τον καθένα ξεχωριστά για την παρουσία σας. Όσα «ευχαριστώ» και να πούμε δεν είναι αρκετά.
Ευχαριστούμε για την στήριξη, την έκφραση της συμπάθειας και της αγάπης στο πρόσωπο της Αφροδίτης μας αλλά και της οικογένειας μας. Να είστε όλοι καλά .
Η οικογένεια της
Αφροδίτης Μοσχάκη
