«Το της πόλεως όλης ήθος, ομοιούται τοις άρχουσιν», Ισοκράτης
(μτφρ: το ήθος όλης της πολιτείας είναι το ίδιο με αυτό αυτών που την κυβερνούν)
Αν πιστεύατε ότι στις εκλογές η σταυροδοσία γίνεται βάσει προσωπικότητας, υπεύθυνης αξιολόγησης από τους ψηφοφόρους και δικαιοσύνης, είστε γελασμένοι. Την ίδια ψευδαίσθηση είχα και εγώ, προτού μπω μέσα στο πηγάδι που λέγεται πολιτικές εκλογές. Κομματικοί στρατοί, υποστήριξη από πολιτικά γραφεία και εξαγορασμένες ψήφοι είναι η πραγματικότητα της εκλογικής αναμέτρησης. Συμφωνίες και συμμαχίες που στην ουσία είναι λυκοφιλίες που όλοι τρώνε τις σάρκες τους, είναι η πραγματικότητα. Ανταλλαγές ψήφων και σταυρωμένα ψηφοδέλτια είναι η πραγματικότητα. Σε μια κοινωνία, όπου δίνεις το έτοιμο ψηφοδέλτιο στον ψηφοφόρο έναντι κάποιας υπόσχεσης, δεν μπορείς να μιλάς για πρόοδο, για σεβασμό, για αξιοπρέπεια. Ούτε για Δημοκρατία. Και εννοείται πως δεν έχεις δικαίωμα να πανηγυρίζεις για την νίκη. Δεν υφίσταται νίκη. Ελάχιστοι είναι αυτοί που δουλεύουν διαφορετικά, δηλαδή όπως θα έπρεπε, αλλά κι αυτούς τους τρώει η μαρμάγκα. Εκτός κι αν είσαι ένας Γραμματικάκης.
Βαθύ το πηγάδι με βρώμικο νερό στον πάτο του και κουβάδες τρύπιους μου θύμισε η εκλογική αναμέτρηση. Άσε την προεκλογική περίοδο. Σουλατσαρίσματα πέρα δώθε στο όνομα της επαφής και συμπαράστασης στους συμπολίτες. Αλήθεια, πού είναι όλοι αυτοί τώρα για να ευχαριστήσουν τους ψηφοφόρους; Λες και ο κόσμος δεν καταλαβαίνει. Ή μήπως πράγματι δεν καταλαβαίνει; Διότι, αν καταλαβαίνει, γιατί παίρνει αβλεπεί το έτοιμο ψηφοδέλτιο; Γιατί δεν γκουγκλάρει τους υποψηφίους για να μάθει δυο πράγματα για αυτούς; Γιατί δέχεται τη μασημένη μπουκιά στο στόμα; Ή γιατί ομολογεί «τον/την ψήφισα γιατί μας έδωσε χρήματα στον πολιτιστικό σύλλογο του χωριού, μας πλήρωσε κάτι μικροέξοδα, υποσχέθηκε πως θα μου κάνει εκείνο το ρουσφετάκι…». Στην ρουσφετοαντίληψη της Ελλάδας η αξιολογική κρίση είναι ναρκωμένη. Σαν την Κοιμώμενη Γλαυξ του Παυλίδη. Τη Σοφία που κοιμάται…
Θα περιμένετε να μιλήσω, λοιπόν, για αυτό «το καταπληκτικό ταξίδι, που ήμασταν όλοι μια οικογένεια και περιοδεύαμε από χωριό σε χωριό». Όχι, πουλάκι μου, δεν ήταν καταπληκτικό το ταξίδι. Ήταν ό,τι χειρότερο έχω ζήσει στη ζωή μου σε επίπεδο σχέσεων. Ήταν ο πιο σκληρός πόλεμος απ’όλες τις πλευρές. Βέλη φαρμακερά έρχονταν από κει που δεν το περίμενα. Συκοφαντίες, ανταγωνισμοί, αλαζόνες, άσχετοι που παρίσταναν τους ειδήμονες, εγωπαθείς, παράλογοι, χειραγωγούμενοι, προκλητικοί, ξεδιάντροποι. Όλα τα είδα. Τεράστια εμπειρία, μοναδικό το σχολείο. Το απόλυτο ξεβράκωμα. Δεν έχω άλλη λέξη να χρησιμοποιήσω. Ξέρεις με κατηγορούν μερικές φορές γιατί χρησιμοποιώ την γλώσσα του πεζοδρομίου. Μα, αν δεν υπάρχει κάποια άλλη που να αποδώσει ευστοχότερα αυτό που θέλω να σου πω, δεν έχω επιλογές. Η βωμολοχία κάποιες φορές επιβάλλεται για να αποκαταστήσει την τάξη. ‘
Βρήκα όμως κι ανθρώπους που δεν περίμενα την αντίδραση τους. Αληθινά συγκινητικούς και απρόβλεπτα δοτικούς. Από τα καλά της ιστορίας.
Η Πολιτική είναι βρωμιά και συμμαχίες. Όποιος νομίζει πως επιλέγεται ο καλύτερος είναι ρομαντικός και Δον Κιχώτης. Βγαίνουν κυρίως όσοι ξέρουν να κάνουν εκλογές. Δηλαδή: συκοφαντούν, δωροδοκούν, έχουν παρατρεχάμενους και υποτακτικούς, συμβιβάζονται, δεν ζητούν εξηγήσεις, δεν στήνουν απέναντι αυτούς που πρέπει να απολογηθούν. Στην εξαίρεση του κανόνα δύο τινά θα συμβούν: ή θα τον απορροφήσει το σύστημα ή θα τον αποβάλλει. Πάντα συντηρείται αυτό που βολεύει. Νόμος απαράβατος.
Για αυτούς, λοιπόν, τους 394 σταυρούς που έλαβα, ευχαριστώ θερμότατα τους ψηφοφόρους τους – με ψήφισε κι ένας άνθρωπος από την Χάλκη, φίλε μου εμφανίσου!- καθώς αυτοί οι σταυροί είναι καθαροί, μη εξαγορασμένοι, χωρίς κανένα αγώνα, χωρίς διαφημίσεις, χωρίς συνεννοήσεις κάτω από το τραπέζι. Έντιμες και καθαρές 394 ψήφοι από 394 ανθρώπους που μπήκαν στον κόπο ίσως να ψάξουν την Τζίνα και πίστεψαν ότι μπορούσε να προσφέρει.
Σε δεύτερο επίπεδο θέλω να ευχαριστήσω θερμότατα τους συναδέλφους δημοσιογράφους που με στήριξαν χωρίς να έχω κάνει κάτι για αυτούς: τον Πάνο Παπαγεωργίου και την Ανδριάνα Κυπραίου από το rodosreport.gr, την Ελένη Γλεντή από το Iridatv, τον τηλεοπτικό σταθμό tvKosmos.gr και την οικογένεια Λοΐζου που μου αφιέρωσαν 90 λεπτά για την προεκλογική μου εμφάνιση ( στον Τέρη Χατζηιωάννου και στην Νεκταρία Μπίλλη) , την Ρένα Βενιανάκη που συχνά ανέβαζε τα άρθρα μου στο verena και το Αιγαίο tv για το δεκάλεπτο στην Ουρανία Φιλτζινίδη. Τέλος, τους ανθρώπους της Dingo, που επίσης στάθηκαν δίπλα μου.
Σε τρίτο επίπεδο από καρδιάς πολλά ευχαριστώ στους φίλους μου για την αγάπη τους: στη Στελλίτσα μου, στο Μυρσινάκι, στον Τάσο, στη Σοφία και το Γιάννη ( να φανταστείς δεν τους έχω συναντήσει ποτέ!), στην Τσαμπίκα μου, στη Μαρινούλα, στο Δημήτρη, στην Τούλα, τον Μιχάλη και τον Γιώργο, στην Ρηνούλα και τον Στέφανο, στην Κατερίνα, τον Νικήτα και τον Θόδωρο που με αγαπάνε και με ανέχονται με τα στραβά μου. Νοιώθω πλήρης!
Τέλος, θα θυμηθώ ό,τι κάνω κάθε φορά που πηγαίνω στην εκκλησία. Πάντα ανάβω κεράκια για αυτούς που έχουν βλέμμα μοχθηρό. Από ψυχής ευχαριστίες σε εκείνους που έβγαλαν τις μάσκες τους. Ξεβρακώθηκαν και μου έδειξαν ποιοι είναι πραγματικά ανοίγοντάς μου τα μάτια και δείχνοντας μου το δρόμο για να τους τοποθετήσω εκεί που τους πρέπει στη ζωή μου.
Το κέρδος από τις εκλογές; Πολύ συσσωρευμένη εμπειρία που θέλω να πιστεύω πως έγινε γνώση. Το κόστος του ακριβό – και δεν εννοώ ακριβώς οικονομικό- αλλά αν μου έλεγες αν θα το ξανάκανα, θα σου απαντούσα θετικά. Τέτοιο θέαμα, τόση εμπειρία εκ των έσω, τέτοιο ξεβράκωμα δεν θα μπορούσα να τα ζήσω κάτω από άλλες συνθήκες.
