Με ιδιαίτερη χαρά και ικανοποίηση, το Δ.Σ του Μουσείου Νεοελληνικής Τέχνης του Δήμου Ρόδου παρουσιάζει ολοκληρωμένη την ιδιόκτητη συλλογή του Επιμελητηρίου Δωδεκανήσου, του γνωστού σε όλους μας εξαίρετου Ζωγράφου και Χαράκτη Βάλια Σεμερτζίδη.
Η συλλογή αυτή δόθηκε προς φύλαξη στη Δημοτική πινακοθήκη, με την ευκαιρία ανακαίνισης του κτηρίου του Επιμελητηρίου. Πριν την επιστροφή της για να κοσμήσει ξανά τους εσωτερικούς χώρους της έδρας του ΕΒΕΔ και κατόπιν συνεννόησης με την διοίκησή του, αποφασίσθηκε η έκθεση αυτών των έργων στον εξαιρετικό ισόγειο χώρο του Νεστορίδειου Μελάθρου.
Σκοπός της παρουσίασης των έργων αυτών με την ξεχωριστή λιτή τεχνοτροπία και γηγενή θεματολογία, είναι να καταστήσουμε γνωστό το έργο του καλλιτέχνη στις νέες γενιές, να αναδείξουμε στους επισκέπτες του τόπου μας τις ομορφιές των νησιών μας, παράλληλα με την επισήμανση των παραδοσιακών επαγγελματικών απασχολήσεων των κατοίκων της Δωδεκανήσου, να τιμήσουμε ένα καλλιτέχνη ο οποίος έζησε μια μεγάλη περίοδο της ζωής του στην αγαπημένη του Ρόδο όπου και πραγματοποίησε σημαντικό και αντιπροσωπευτικό μέρος της καλλιτεχνικής του δημιουργίας, σε δύσκολες για κείνον εποχές και υπό αντίξοες συνθήκες. Τέλος να βάλουμε ένα ακόμη λιθαράκι στη προσπάθεια που κάνουμε να φέρουμε την εικαστική τέχνη πιο κοντά στο κοινό της πόλης μας.
Ο Ζωγράφος – Χαράκτης Βάλιας Σεμερτζίδης γεννήθηκε το 1911 στο Κρασνοντάρ του Καυκάσου, από Ελληνα πατέρα και Ρωσίδα μητέρα. Το 1923 ήρθε με τους γονείς του στην Αθήνα. Το 1928 γράφτηκε στη Σχολή Καλών Τεχνών, όπου το 1932,1935-1936 είχε δάσκαλο τον Κ. Παρθένη. Μετά την πρώτη του συμμετοχή στη ΔΕΘ το 1935 , άρχισε να εκθέτει συστηματικά το έργο του ως μέλος της ομάδας «Ελεύθεροι Καλλιτέχναι» από το 1937. Αποφασιστικής σημασίας γεγονότα για την εξέλιξη της ζωγραφικής του υπήρξαν ο πόλεμος του 1940 και η ενεργή συμμετοχή του στην Αντίσταση μέσα από τις γραμμές του ΕΑΜ, συνέλεξε μάλιστα, από την παραμονή του στο βουνό, πολύτιμο υλικό, που αξιοποίησε αργότερα σε συνθέσεις μεγάλων διαστάσεων. Το 1946 έλαβε μέρος στη σημαντική έκθεση ελληνικής τέχνης στη Βασιλική Ακαδημία του Λονδίνου, ενώ η πρώτη ατομική του έκθεση έγινε στον «Παρνασσό» το 1957. Ακολουθούν μπιενάλε Αλεξάνδρειας και Διεθνής έκθεση χαρακτικής Λειψίας, Ερμιτάζ και Μόσχα. Στη Ρωσία πραγματοποίησε 25 εκθέσεις σε διάφορες πόλεις. Στη Φεράρα το 1974, στην Εθνική Πινακοθήκη το 1977 και πολλές άλλες. Λίγο μετά το τέλος του πολέμου άρχισε να ασχολείται και με τη χαρακτική. Η μαθητεία του στον Κ.Παρθένη είναι ευδιάκριτη στην πρώιμη φάση της δουλειάς του, ιδιαίτερα στα τοπία του. Ένας άλλος θεματικός τομέας της περιόδου 1936-1940, τα πορτρέτα, κινούνται σε ένα καθαρά ιδεαλιστικό πλαίσιο και συχνά φανερώνουν την ψυχογραφική του δεξιότητα. Χρησιμοποιεί σταθερά – εκτός ελαχίστων έργων σε παστέλ- ως υλικό τη λαδοτέμπερα και συχνά δανείζεται τεχνικές της χαρακτικής για να κάνει πιο αδρή τη ζωγραφική επιφάνεια των έργων του.
Από το 1964 έως το θάνατό του το 1983 έζησε στη Ρόδο. Εδώ θα βρει όλη τη ζωντάνια, την ομορφιά, το μυστήριο την ποικιλία και τον πλούτο που του χρειαζόταν για το έργο του. Η ανατολική και δυτική πλευρά του νησιού με τις φυσικές ομορφιές τις έντονες αντιθέσεις, η ενδοχώρα, οι άνθρωποι έδωσαν στο Σεμερτζίδη πολλές εμπνεύσεις για να φιλοτεχνήσει νέα έργα, να ολοκληρώσει παλαιότερες συνθέσεις του, να δημιουργήσει τοιχογραφίες για ξενοδοχεία και δημόσια κτίρια.
Στα τέλη της δεκαετίας του 60 με αρχές του 70, εκδόθηκε ένα μικρό λεύκωμα με την ονομασία ΡΟΔΟΣ, το οποίο περιελάμβανε 8 χαρακτικά έργα της τελευταίας του δουλειάς, με μια καινούργια τότε τεχνική σε μέταλλο και τυπωμένη απ΄ευθείας από τις πλάκες που χάραζε. Σε αυτή την έκδοση το κείμενο έγραψε ο αείμνηστος Αρχαιολόγος Γρηγόρης Κωνσταντινόπουλος. Μεταξύ άλλων σημειώνει: Το παραμύθι του τόπου αυτού το εξιστόρησαν οι ζωγράφοι, χίλιες φορές από τα χρόνια κι όλας του μεσαίωνα, και της σκλαβιάς, ως την στιγμή μας, που είναι γεμάτη με πείρα, με γνώση, συλλογή και δύναμη και προσμονή. Τα μάτια των ζωγράφων και, θα πω, η ζωντανή η φλόγα της ψυχής τους, ανάδεψε τα χρώματα και το έκανε όγκους και σκιές, έτσι για να πιάσει την άχνα του τόπου και των ανθρώπων του, το μόχθο και το σκοπό, όταν όλα αυτά μαζί εμίλησαν στη ψυχή τους. Σε τούτη τη τροχιά να και ένα καινούργιο βήμα. Ο ζωγράφος και χαράκτης Βάλιας Σεμερτζίδης. Ο τεχνίτης προδίδει μέσα από τις εικόνες μας αυτές τον εαυτό του, που είναι και αδρός και δυνατός, μαζί ζεστός και καυτερός. Εκεί που συναντήθηκε με τη Ρόδο, η ψυχή του χάραξε το διάβα του με χρώμα η γραμμή είτε στον Αττάβυρο, είτε στο Κάστρο, είτε στη Λίνδο ή και στο χορό. Παντού μας καλεί της δικιάς του της φλόγας να δούμε την μορφή και την υφή, καθώς του κίνησε το χέρι ο κόσμος και η ανάσα ενός νησιού, της Ρόδου.
Στα εγκαίνια της έκθεσης που θα πραγματοποιηθούν την Τετάρτη 13 Ιανουαρίου και ώρα 18.30 στο Νεστορίδειο Μέλαθρο (100 χουρμαδιές), θα παραβρεθεί και η σύζυγος του κα. Ρούλη Σεμερτζίδου.
Η αναμενόμενη πολυπληθής παρουσία του Ροδιακού κοινού την ημέρα των εγκαινίων, θα αποτελέσει ένδειξη τιμής σ΄ ένα καλλιτέχνη ο οποίος τίμησε με το έργο του το τόπο μας. Εξ΄άλλου θα πρέπει να υπενθυμίσουμε, ότι ο Δήμος Ρόδου φρόντισε έγκαιρα να τον τιμήσει δίνοντας τη δεκαετία του 80 το όνομά του σε δρόμο της πόλης μας.
Για το Δ.Σ
Ο Πρόεδρος
Δρ. Νικόλαος Τσ. Φρόνας
