Τώρα
που το ζεστό καλοκαίρι
φεύγει αφήνοντας διάπλατα
τη πόρτα ανοιχτή
του φθινοπώρου
η δροσιά να μπει
μαζί με τα μελαγχολικά του χρώματα
Αναρωτιέσαι
Αν
για σένα είναι
ο μελωδικός ήχος
που ακούγεται στο βάθος
από ένα μικρό καμπανάκι
σαν ένα σημάδι
μια προειδοποίηση
έστω υπενθύμιση
πως, καιρός είναι
σιγά σιγά
το ίδιο γλυκά
όπως
έρχεται το φθινόπωρο
να τα μαζέψεις, να φύγεις.
Μα!
μαύρη πέτρα
πίσω σου μη ρίξεις
ότι δυσάρεστο σε πλήγωσε
ότι πέρασες
με μια μονοκονδυλιά,
Σβήσε
ότι γλυκό πέρασες
μόνο
αυτό να σε συντροφεύει
να χαμογελάς
να αγαπάς
ανάμνηση παντοτινή,
να μείνει
Γιώργος Χατζηδιάκου
